Askerin Tek Zaafı

8

Abiş:Hala Evrenle konuşmaya devam mı ediyorsun?

Abiş:Sen cidden iflah olmazsın İnci

Abiş:Senin kardeşim olduğunu öğrendikten sonra bir daha konuşmayacaksınız

Abiş:Kendini bu kadar kaptırma abicim

Abiş:Timimden biriyle konuşma artık İnci yoksa sen söylemeden ben söylemek zorunda kalacağım Evrene

Abiş:Evrenin seni engelleyeceğini biliyordum

Abiş:Nasıl yaptın bilmiyorum ama çocuk seni engellememiş

Abiş:Daha fazla Evren'in kafasını karıştırma İnci konuşmayı bitirin.

Görüldü

*

Kaç saatir tavana bakıyordum bilmiyorum. Abimin söyledikleri biraz kalbimi kırmıştı. Hayatıma karışmasından nefret ediyorum.

Timinden biri olması onun bir insan olduğunu değiştirmiyor. Duygular hissedilmek için var!

Askerlerde hissetmeli. Kafasını karıştırmıyordum. Zaten Evren buna izin vermiyordu. Sürekli bölüyordu.

Vaz geçecek misin?

Yalancı durumuna çıkacağım.

Öylesin.

Kendime bile acımam yokken insanların beni anlamasını nasıl beklerdim ki?

Yıldızın davalarına yetişeyim, abimin sağlığına, görev zamanlarına dikkat edeyim, annemle ilgileneyim derken kendimi hep unutuyordum.

Bu hayatı sen seçtin.

Bu hayatı evet ben seçtim ama içindeki insanları?

Onları ben seçmedim. Seçebilsem de aynı kişileri seçerdim. Daha mutlu bir aile tablosu da çizerdim içine.

Abim bana hem abilik hem babalık yapıyordu. Onu anlayabiliyordum. Ancak çok katıydı.

Ben gerçekten Evrene tutulsaydım o zaman duygularımın bir önemi olur muydu peki?

Cevabını bildiğin soruları sorma.

Ama soruyordum. Belki de cevabı duymaya ihtiyacım vardı.

Yataktan kalkıp aynanın karşısına oturdum. Kendimle konuşsam belki iyi gelebilirdi.

Deli misin?

Hayır sadece yalnızım. Evet geniş bir çevrem var ama bu onların beni anlayacağı anlamına gelmiyor. Herkesin gözünde başarılı istediğini elde eden biri gibi duruyorum.

Oysa gerçek duyguları kimse görmüyor.

"Neden bu hayat bu kadar zor? Tamam hayatımı ben seçtim de bazı şeyleri ben seçmedim"

Bir yandan dışımdan konuşarak bir yandan da içimden konuşarak sıkıntılarımı dizginlemeye çalışıyordum.

"Sen her şeyi yaparsın İnci unuttun mu?"

Unutturdular mı?

"Ah merhaba İnci abin çok başarılı sevgilisi yoksa aramızı yapar mısın? Ah İnci keşke benimde böyle bir abim olsa eminim çok gurur duyuyorsundur! Annen de ayrı harika"

Önüme gelen saçlarımı üfleyerek önümden çektim ve bana söylenenleri taklit etmeye devam ettim.

"İnci Evrenden uzak dur! İnci bize de yapsana. İnci bu davayı alabilirsin ama kazanamayacağın belli"