Askerin Tek Zaafı

2.6

Gösterdiğim başarı için abim bir kutlama yapmamız gerektiğini öne sürmüştü.

Yemek kutlaması.

Boğazına düşkün köpek seni.

Aklınca kutlamayla yemekleri onlara kitleyip beleşe getirecekti. Ama ben gibi biri varken bunu anlamak zor değildi.

Ben de beleşçi olduğum için susmuştum. Büyük bir ekip gitmeyecektik.

Ben,Batı,Evren,Yiğit ve abim gidecektik. Abimin yakın arkadaşları ve benim edindiğim yeni arkadaşlar.

Arkadaş ayağı göt ayağı.

Bunu sadece Evren'e söylediğini farz ediyorum.

Arabalarda beni gene Evren'e kitlemişlerdi. Neden sürekli ben ve Evrendik? Nedeni de otaya gitmeden başka yere uğrayacaklarmış.

Ben de arabada bekleyemiyorum zaten öyle değil mi?

Arabaya bindiğimde burnuma dolan sigarayla yüzümü buruşturmamak için çok zor duruyordum. En nefret ettiğim şeylerden biri olabilirdi artık.

Neden içiyordu ki?

Bunu sormayı aklıma not ederek Evren'i beklemeye başladım. Yeni mekan Evren'n arabası olmuştu.

Ne olurdu balık ekmek yeseydik? Ama yok özel gün. Keşke her dava kazandığımda böyle yemeklere götürülseydim.

İlk davamı yalnız başıma bir barda kutlamıştım.

Seçimlerimi sorgulamayın. Yalnız ve acemiydim. Evren'in geldiğini görünce sevinmiştim. Yemin ederim ağaç olmuştum.

Allahtan arabanın kapısını açmayı akıl etmişti. Arabaya bindiğinde bana baktı. "Kemerini tak" kaşlarımı çattım.

Ona neydi ki?

Onun arabası İnci ölmeni istemiyordur?

"İyi böyle" dediğimde kendi kemerini takmayı bırakar üstüme eğildi.

Evet evet üstüme eğildi.

ÜSTÜME.

Kalp atışlarımın hoşlanmaması için onu göğsünden tuttum.

İyi bok yedin.

"Ben takarım vaz geçtim" dememle ona çarpan nefesle bana baktı. Bana böyle bakarsa kafasını ısırırdım ki ben onun.

Nefesini üstüme üfleyerek kalktığında sorularımı yuttum.

Ama kendimi susturamadan onları kustum.

"Neden böylesin?"dediğimde gözleri bir anlık bana değse de arabayı çalıştırdı. Beklese miydi?

"Nasılmışım?"

Tarif edemeyeceğim kadar özel.

"Garipsin. Mesajlaştığım kişiyle konuştuğum kişi aynı değil" dediğimde göz ucuyla bana baktı "O zaman seni tanımıyordum şimdi biraz tanıyorum" demesiyle "Sana kendimi anlatabilirim" demiştim.

Yarım ağız sırıttı. "Neden böyle bir şey isteyeyim ki? Sen benim için nesin?"

Yutkundum. Taki tükürüğüm kalmayana kadar yutkundum. "Daha çok görüşeceğiz. Bu sefer bana güvenmemek için bir nedenin yok"

"Var" dediğinde kendimi sorguladım. Ne olabilirdi ki? "Ne var?"dediğimde "Kızsın" demişti.

Kızdım.

Güzel bir kız mıydım?

Öyle bir şey ima etmedi.

Hayaller hayal kaldıklarında daha az acıtıyormuş.