han jisung & lee minho (slow update)
ne zaman kaçsam senin vuruşlarından, sen yine saklandığın yerden beni bulur, yaralarımı sarardın. maçlarda ikimiz de birbirimizi delice dövsek de, yine apartmanın giriş kapısında karşılaşınca hâlimize bakardık da...
minho'yla tatlıcıya gitmemizin üzerinden iki gün geçmişti. mutfakta anneme yemeği yapmaya yardım ederken, aynı zamanda arada kaçamak yaparak yemeklerden parçalar kopartıyordum. o kadar acıkmıştım ki, babamı bekleyemeyecektim.
tekrar yemek aşerecekken, annem elime vurmuş ve kızmıştı. "jisung! bozma güzelim böreği!"
ben yemekten geri çekilirken, annem sıcak kalsın diye böreğin üzerini kapatmıştı. "hadi, masayı kurmama yardım et."
"ya bu hazırlık kim için?" diyerek çekmeceden masa örtüsü çıkartırken, salona doğru ilerlemiştim. "minholar geliyor, demedim mi ya?"
"minholar mı?" diye sormuştum kapının önünde salak gibi durarken. "evet, sorun ne ki? her ay yapıyoruz zaten."
"demez o, biliyorsun. senin maçın iki gün sonra mıydı?"
"hmhm," diyerek onayladım onu. "kimle?"
"chris."
"ha, şu avustralyalı çocuk." dedi kafasını sallarken. "o da iyi ya, ama yenilme oğluşum, tamam mı?" dedi omzuma vururken. ben kıkırdarken, kafamı salladım. "tamam tamam, yenilmem. izleyince göreceksiniz nasıl yeniyorum bak."
"oh," dedi aklına yeni gelmiş gibi. "bebeğim, maçına gelemeyeceğiz, anneannenlerde olacağız."
şoka uğramışken, hayal kırıklığıyla sordum. "bunu maça girdiğim gün mü söylemeyi düşünüyordunuz? başka şehire gideceksiniz, ve bensiz? hani siz onlarla konuşmuyordunuz?"
"bebeğim, bunu akşam minholar gittikten sonra konuşsak olur mu?"
omuzlarımı düşürürken, "peki." dedim ve arkamı döndüm. "odama gidiyorum ben."
"yardım etmeyecek misin?"
kafamı sağa sola salladım. "babam yardım eder, ne de olsa bensiz bir şeyler yapmaya alışmışsınızdır."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
yaklaşık bir saat boyunca odamda durdum, ne kadar babam içeri girip beni kontrol etse de uyuyor taklidi yapmıştım.
ancak tam ödevime odaklanmışken kapı tıklanınca, yatağıma koşacak vaktim kalmadığından, "gir." dedim pes ederek.
"uyuyormuşsun." diyerek odaya girip ardından kapıyı kapatan minho'ya gülümsedim. "görmüyor musun, yataktayım şu an."
"hmhm," dedi gözlerini devirip kıkırdarken. "niye uyuma taklidine sığındın yine?" dedi yatağıma otururken. sandalyemde bir tur dönüp kalemle oynamaya başladım.
