The Boy in My Daydream

Chapter 04: Interruption

Chapter 4: Interrupted

Kinabukasan ay hindi ako makapag-focus sa klase ko ngayong umaga. Kanina ko pa hinihintay mag-text si Austin sa akin o kahit kulitin ako. I sincerely apologized to him through text, but still he doesn't reply back. Ilang oras rin ako naghintay sa text at call niya pero walang dumating. My last text was delivered few hours ago. I don't know what has gotten into me, he's not important for me but why the hell I care for his feelings?

Ayos na naman ulit kami ni Billy simula pa kagabi, pero ngayon ay hindi na kami nag-uusap. Akala ko galit sa akin pero hindi naman pala. That day that I am misunderstood and guilty for what I did, it doesn't matter to me know. Okay nga kami ni Billy, pero kami ni Austin hindi pa.

"Goodbye class."

Natapos ang klase at agad na tumabi sa akin si Billy at nang-hingi ng tulong na ayusin daw yung paper niya na naka-kalat sa table niya. We piled the papers first, and carried the papers. He insisted on my uggestion na ilagay yun sa bag dahil mabigat daw. Tinulungan ko na lang siyang dalhin yung kalahating papel habang siya naman yung isa pang kalahati. Kami ang huling lumabas ng classroom kaya ako na rin yung nagsara ng pinto. We took a ride to an elevator para mabilis kaming makababa.

"Ano? Nag-text na ba siya sa'yo? Desperado ka na ngayon, ah." Pang-aasar niya sa akin nang mag-bukas ang pinto at lumabas naman kami. Naglalakad pa kami ngayon papunta sa may main gate para lumabas ng campus. Tumigil muna kami sa isang gilid para ilagay sa mga bag namin ang mga papel na dala namin.

"Sa Tayuman tayo kumain," suhestiyon niya at tumingin sa akin nang matapos niyang ilagay sa bag ang mga papel.

Napalingon naman ako sa kanta at umiling. "Ha? Tayuman? Jollibee na lang," I said.

He frowned, "Ikaw na lang palagi nasusunod, pwede bang ako naman?" he said with a disappointing look on his face. He tilted his head and waited for my answer. Naglakad naman kami sa main gate at nakalabas na kami at tumabi sa isang gilid para mag-abang ng tricycle. The sun scorched, and the heat touches my skin. Maluwag ang daan ngayon at hindi gaano ka-trapik. There's only few people crossing on the ped Xing, while some took the sidewalk path.

Sasagutin ko na sana siya nang biglang tumunog ang phone ko. Mabilis ko naman 'yon hinablot sa bulsa at binuksan ang phone. Tinignan ko naman ang notification kung sino ang nag-text sa akin. My eyes widened when I saw the message.

Austin: Miss me?

Napatingin naman ako sa direksyon kung saan lagi namamalagi si Austin upang hintayin ako. I'm not surprised on what he's wearing right now. Completely different from the other day. Just a printed white tee and casual mint colored shorts paired with pink flippers.

My eyes surveyed him from toes up to his head. Mas maayos yung pagmu-mukha niya kapag naka-salamin siya at medyo maayos yung buhok at hindi magulo. He's leaning against the wall, his right hand was carrying two book novels, while the other one is his phone. His head stoops over his phone, and he's smiling while busying himself with it.

"Huy, nahuhumaling ka na kay Mr. Austin Balmaceda," Natauhan ako dahil kay Billy at nilingon siya. Inirapan ko siya at bumuntong-hininga sa inis at naglakad na lang papalayo.

Naramdaman kong sinundan niya ako dahil sa mahina niyang tawa at tumabi pa siya sa akin para lang magka-sabay kaming maglakad. He stutters as he tries to speak about something while we were walking. Kaya naman tumigil ako at napa-tigil rin siya.

"Ano bang tatanungin mo at nauutal ka pa diyan." Iritado kong tanong sa kanya at dumeretso na ulit sa paglalakad. Kung alam niya lang na naiinis ako dahil hindi niya masabi ang gusto niyang sabihin.

"Brianna," he said. "Akala ko ba sa Jollibee tayo? Bakit tayo papunta sa footbridge?" usisa niya sa akin kaya napatigil ako sa paglalakad.

Nilingon ko naman siya, "Diba sabi sa Tayuman tayo kakain, edi sa Tayuman na lang." I recalled it and told it him. Napa-awang ang labi niya at dahan-dahan tumango.