Τα νοητικά κενά είναι μια ισχυρή ανυπαρξία. Είναι σαν ένα ισχυρό, αόρατο χέρι να έχει κλέψει ένα κομμάτι του παζλ του μυαλού σου και αφήνει ένα κενό χώρο όπου κανένα άλλο κομμάτι δεν μπορεί να ταιριάξει.
Ξέρεις ότι υπήρχε κάτι εκεί και τώρα δεν υπάρχει τίποτα.
Αυτό ακριβώς συνέβη και σε μένα: δεν υπήρχε τίποτα και ταυτόχρονα ήξερα ότι υπήρχε κάτι εκεί.
Ήξερα ότι γνώριζα τον Αλ και ήξερα επίσης ότι είχα ξαναδεί αυτό το αυτοκίνητο. Αλλά πότε είχα γνωρίσει τον μυστηριώδη τύπο; Και γιατί ήξερα αυτό το αμάξι; Είχα εισέλθει σ' αυτό;
Ένα πράγμα ήταν σίγουρο: τα δύο αυτά πρόσωπα είχαν σχέση μεταξύ τους.
Ο Νάθαν και εγώ μπήκαμε στο σπίτι μετά την αποτυχημένη προσπάθεια να βγάλουμε τον Αλ έξω και ανακαλύψαμε ότι δεν υπήρχε φως. Το μόνο φως έβγαινε από τα παράθυρα. Ήταν το τέταρτο ή το πέμπτο μπλακ άουτ της εβδομάδας;
«Είμαι καλά», επανέλαβε ο φίλος μου στις επίμονες ερωτήσεις μου. «Έπεσα με τον κώλο, αλλά δεν χτύπησα. Αυτό που θα σου πω είναι ότι ο Αλ έχει αρκετή δύναμη και η αντίδρασή του ήταν απότομη και επικίνδυνη».
«Δεν παρατήρησες ότι έγινε νευρικός όταν είδε το αυτοκίνητο;» Ρώτησα καθώς περπατούσαμε στο διάδρομο που συνέδεε την είσοδο με το σαλόνι.
Ο Νάθαν με σταμάτησε, έβαλε τα χέρια του στους ώμους μου και εξέτασε προσεκτικά το πρόσωπό μου.
«Αλήθεια δεν θυμάσαι τίποτα;» ρώτησε με ανησυχία.
«Όχι, είναι ακριβώς όπως πριν...»
Μου έριξε ένα βλέμμα κατανόησης.
«Τότε υπάρχει κάτι εδώ στο μυαλό σου, και μπορεί να σου πάρει πολύ καιρό να το θυμηθείς, ή μπορεί να μην το θυμηθείς ποτέ».
Το να μην θυμηθώ ποτέ ήταν αυτό που με βάραινε περισσότερο.
«Καλύτερα να ψάξουμε για τον Αλ».
Δεν τον βρήκαμε στο σπιτάκι της πισίνας ή στις εκτάσεις του κήπου, οπότε αρχίσαμε μια επιθεώρηση όλων των δωματίων στο εσωτερικό του αρχοντικού. Ήταν μια δύσκολη δουλειά δεδομένου ότι ήταν τεράστιο. Υπήρχαν δωμάτια στα οποία δεν είχα μπει για πολλά χρόνια και άλλα που σίγουρα είχα ξεχάσει ότι υπήρχαν.
Όπως, για παράδειγμα, εκείνο όπου βρήκα τον Αλ.
Όταν άνοιξα την πόρτα, ήταν σκοτεινά. Μύριζε κλειστό και εγκαταλελειμμένο. Ήταν ένας μεγάλος χώρος με μερικά μεγάλα παράθυρα που καλύπτονταν από κουρτίνες. Το φως του μεσημεριού μόλις και μετά βίας έμπαινε και φώτιζε τα αντικείμενα που ήταν καλυμμένα με σκόνη.
DU LIEST GERADE
Το κλειδί του μυστηρίου
Mystery / ThrillerΤι θα έκανες αν ένα βράδυ συναντούσες ένα αγόρι με το στήθος εκτεθειμένο και καλυμμένο με αίμα στο σπίτι σου; Τι θα έκανες αφού είναι γοητευτικός αλλά και τρομακτικός ταυτόχρονα; Εξώφυλλο από @weebnextdoor
