Το κλειδί του μυστηρίου

Κεφάλαιο 11

Αναπάντεχα, ο Αλ βγήκε από το σπιτάκι της πισίνας και βρόντηξε την πόρτα κάτι το οποίο με ξάφνιασε.

Ο Νάθαν και εγώ κοιταχτήκαμε μεταξύ μας μπερδεμένοι. Δεν χρειαζόταν καν να διαβάσω το μυαλό του για να καταλάβω τι σκεφτόταν: για μια στιγμή πίστεψε ότι ο Αλ θα μας έκανε κακό. Εγώ δεν πίστευα το ίδιο. Ωστόσο, με εξέπληξε η απότομη αντίδρασή του. Ήταν απρόσμενη, βίαιη, εκφοβιστική και καινούργια.

Και πολύ τρομακτική, σαν κάτι επικίνδυνο να κοιμόταν μέσα του και από οργή να είχε ξυπνήσει.

Ο Νάθαν εξέπνευσε και κούνησε αργά το κεφάλι του.

«Σου λέω, Μάντι, από τη μία πλευρά, νομίζω ότι κάνουμε το σωστό βοηθώντας τον, επειδή είσαι σίγουρη ότι τον ξέρεις, αλλά, από την άλλη, νομίζω ότι βάζουμε τη θηλιά στο λαιμό μας, επειδή ο εγκέφαλός σου παίζει παιχνίδια μαζί σου».

Ναι, το μυαλό μου πάντα έπαιζε παιχνίδια μαζί μου, αλλά πλέον υποπτευόμουν τόσα πολλά πράγματα που ήταν σχεδόν πολύ αργά για να προσπαθήσω να ηρεμήσω, επειδή η καρδιά μου εξακολουθούσε να χτυπάει δυνατά.

«Δεν είναι ένα συνηθισμένο αγόρι», διαβεβαίωσα, προσκολλημένη και πάλι στα συναισθήματά μου. «Υπάρχει κάτι περισσότερο γι' αυτόν. Υπάρχει κάτι που... δεν μπορούμε καν να φανταστούμε. Δεν έχει να κάνει μόνο με να τον βοηθήσω επειδή νιώθω ότι τον γνωρίζω. Αυτό είναι διαφορετικό».

Ο Νάθαν σχημάτισε μια λεπτή γραμμή με τα χείλη του και με κοίταξε με μεγάλη σοβαρότητα. Πρόσεξα μια σπίθα ενόχλησης στην έκφρασή του.

«Και γιατί, σύμφωνα με εσένα, είναι διαφορετικό; Λοιπόν, γιατί;» ρώτησε με ένα ίχνος πείσματος.

«Εξαιτίας αυτού που συνέβη στο αστυνομικό τμήμα», απάντησα προφανώς, «εξαιτίας αυτού του αυτοκινήτου, εξαιτίας των συνθηκών κάτω από τις οποίες τον βρήκαμε, εξαιτίας των πάντων! Ακόμη και αυτά που δεν γνωρίζουμε ακόμη. Πες μου, γιατί νομίζεις ότι δεν ξέρουμε τίποτα γι' αυτόν; Το ότι δεν βρήκαμε τίποτα γι' αυτόν είναι αυτό που κάνει το όλο θέμα ακόμα πιο παράξενο».

Αντί να δείχνει μπερδεμένος ή ενδιαφερόμενος, η ενόχληση του αυξήθηκε.

«Λςς ότι τώρα το αυτοκίνητο και η φωτιά συνδέονται επίσης με αυτόν;» γρύλιζε. «Βέβαια, τώρα είναι ο πρωταγωνιστής μίας βραδινής ταινίας. Όλα περιστρέφονται γύρω απ' αυτόν».

«Μα δεν το πρόσεξες;» ρώτησα, προβληματισμένη.

«Αυτό που παρατηρώ είναι ότι ο Αλ μπορεί να μας πετάξει έναν μαυροπίνακα στα μούτρα αν τον εκνευρίσουμε», αντέκρουσε αμέσως.