Yâre-i Dil: Gönül yarası

beşinci bölüm (5)

Bir çekirge en fazla kaç kere zıplar bir ,iki ,üç kaç kere,peki bir insanın sırrı en fazla ne zamana kadar saklı kalır günler, aylar,yıllar... Benim sırrım geçte olsa açığa çıktı, buz gibi soğuk baksa da içimi yangın yerine döndüren adam, karşımda alaycı gözlerle bakıyordu, kendimde ona bakacak, bakarken de sevecek cesareti bulamadım hemen gözlerimi kuyu kadar karanlık gözlerinden kaçırdım, büyükçe yutkundum, yavaşça uzaklaştım ondan ama fark edince geri adım attığımı bana doğru bir adım attı, gözlerim kocaman açıldı tekrar geri adım attım ve tekrar bana yaklaştı en sonunda vazgeçtim durdum yinede bakmadım yüzüne...
o sustu, ben sustum... O baktı, ben titredim...

Sonunda dayanamamış olacak ki konuştu "-herşeyi duydum deren" dedi, 'neyi duydun be' "-neyi duydun Miraç abi " lan bu ne! içimde arslan, dışımda kedi oldum off bu adam iyice dengemi şaşırttı... Öylece baktı baştan aşağı süzdü sonra arkasında duran banka oturdu ben tabi şaşkın şaşkın bakıyorum 'bu adamda dengesiz 'elini iki defa yanına vurdu "-otur"dedi, kaşlarım istemsizce çatıldı bir şey demeden ondan Uzak bankın köşesine oturdum, ona baktım"-evet Miraç abi seni dinliyorum senin duyduğun şeyler neymiş merak ettim doğrusu" dedim, 'biraz salağa yatalım bakalım belki de korktuğum değildir dimi yani' ben yine düşüncelere dalarken boğazını temizledi ve konuştu "-Deren sen bana aşıksın"dedi gözlerim daha ne kadar büyüye bilir bilmiyorum anında gözlerim ona döndü "-ne -ne saçmalıyorsun -sen, nereden çıkardın" dedim ama sesim yavru kediden farksızdı hemen ayağa kalktım "-ne anlatıyorsun bilmiyorum ama benim eve gitmem lazım hadi hayırlı geceler"dedim tam gidiyordum ki kolumdan tuttu oda  ayağa kalktı ve beni kendine çekti... Ben gözlerimi kapattım derin bir nefes aldım, gözlerimi açtım ama bakmadım ne diyebilirim ki...

Ben o dışında her yere bakıyorum belki bir çıkış yolu bulurum diye ama umutlarımı tek cümlesi yerle bir etti "-neden kaçıyorsun ki Deren ,neyden kaçıyorsun benden mi ?"dedi elini çeneme koydu yüzümü kendine çevirdi gözlerimin içine bakarak devam etti "-yoksa kendinden mi?"dedi ben tenime değen parmağının sıcaklığına takılı kalırken kahkaha attı, ben şaşkın şaşkın ona bakarken o gülerek konuştu "-ciddi misin Deren yine mi bana aşıksın sen hıı! Kızım sen "dedi kahkaha attı, ben yine kırılıcam derken bu kadar tahmin etmezdim bu önceki laflarından daha ağır oldu "-kızım sen nasıl gurursuzsun böyle, ben nişanlıyım ve bir ay sonra evleniyorum ama gel gör ki bizim Pakize bana aşık olmuş " ben dolu dolu bakarken o beni yok etmeye yeminli gibi devam etti "-bak Deren seni nasıl umutlandırdım ki küçük kalbini bana verdin" işaret parmağı ile kalbimi gösterirken,ben hala onu dinlerken nasıl nefes alıyorum diye şaşırıyordum kendime "-hmmm acaba benim seni seveceğim günleri nasıl bekledin"
Yüzü birden ciddi bir hal aldı ama sanki merakından sordu"-nasıl bekledin Deren, nasıl beklersin sana o günde dedim kalbine sahip çık hadsiz kalbinle nasıl benim haya-" artık çok geç bu kadar kıramaz beni, sevdiğim dahi olsa artık yeter sert bir tokat attım, bana şaşkınca baktı ilkin susarak suratına baktım tam konuşacak iken sözünü kesip ben konuştum"-senin haddine mi benim kalbime , duygularıma laf etmek... ben gurursuz bir insan değilim çünkü eğer öyle olsaydım bu zamana kadar çoktan anlardın ama pardon anlamak için önce kalp gerekiyor... Sende de o yok... " Ben böyle konuşurken o sadece bakıyordu lakin gözlerinde gördüğüm duygular o kadar karışıktı ki şaşkınlık, hüzün ve yanlış görmediysem pişmanlık vardı bilmiyorum ama artık bir önemi yok herşey bu parkta başladı, bu parkta bitecek...

"-ne o bakıyorum da benden böyle bir tepki beklemiyordun galiba peki ne bekliyordun üzülme mi ya da belki ağlama mı dur belki de pişman olmamı... Biliyor musun Miraç abi bu zamana kadar seni sevdiğim için hiç pişman olmadım çünkü sen mutlu oldukça bende mutlu oluyordum... Ben seni ne zaman sevdim biliyor musun? Hayır... Ben 15 yaşında küçük bir kız çocuğuydum seni tam bu parkta gördüm tam bu bankta yanında duran kediye derdini anlatıyordun ... Normalde çocukça gelir çünkü 23 yaşında bir adam 'vatana bir borcun olduğunu ve polis olursam bu borcu ömrünce öderim böylece gazi olan babamın yolundan giderim ' dedin ama bana hiçte çocukça gelmedi aksine çok hoşuma gitti... Hatırlıyor musun? Ben sana söyleyeyim HAYIR! ama ben senin her sözün kelime kelime aklıma kazıdım... kalbime kazıdım... İlkin çocukça bir hoşlantı diye düşünüyordum ama sonra kabul ettim çünkü ben ilk defa aşık oldum...peki ilk ne zaman kalbimi toz ettin biliyor musun? Hayır! üç sene önce yine bu parkta " dedim ,çok şaşırdığını belli oluyordu ki, elimle arkamda kalan iki ağaç ileride olan çardağı gösterdim"-şurada beni kıra kıra , paramparça ede ede konuştun ama aslında beni orada kırdın "yine oturduğumuz bankın arkasındaki çimenleri göstererek devam ettim "-burada sanki beni hiç kırmamış gibi, hiç görmemiş gibi Buse ile cilveleştin... " gözlerimi kapattım sinirim geçene kadar saydım derin bir nefes aldım"-biliyor musun? haklısın işte şimdi pişman oldum sana aşık olduğum için, kalbimi kırsan bile sevdiğim için çok pişmanım... O zaman da dedim...özür dilerim ama senden değil kendimden,seni severek kendime yaptığım haksızlık için kendimden çok özür dilerim " dedim sonra onun gözlerinin içine bakarak"-ben kendimi affederim ama seni hiç bir zaman affetmicem beni her kırdığın için pişman olucaksın ama çok geç olucak...Herşey bu parkta başladı ve bu parkta bitiriyorum..." dedim onu iterek, arkamı döndüm yürümeye başladım, parktan çıkıyordum ki kolumdan tuttu beni kendine çekti öyle ki yakınlıktan nefesi yüzümü yıkıyordu adeta "- sakın düğüne gelme Pakize" kendimi ondan itmeye başladım ama milim kıpırdamadı "-ona ben karar veririm zarf bende sonuçta Buse abla beni de çağırdı" dedim sinirli, net ama alaycı bir sesle, gözlerini kapattı alt dudağını ısırdı "-gelirsen sen üzülürsün... Yapma bunu kendine"dedi gözlerini açarak bu sefer itmeyi başardım ve meydan okurcasına devam ettim "- İşte bunada ben karar veririm" dedim koşarak ayrıldım parktan...