yedinci bölüm (7)

110 47 1
                                    


Ben kalbimi ikiye böldüm... hangi tarafı dinlemem gerekiyor... Kırık ve yorgun tarafımı mı yoksa iyileşmek isteyen tarafımı mı? Ama ben galiba iyileşmek istiyorum... Kahvaltı masasında ailemleyim ama ben onlardan ayrı düşüncelere dalmış tabağımdakilerle oynuyordum Alya ablamla , Zeynep ablam yine didişiyordu annemlerde onlara bakarak gülüyordu ama benim gülecek gücüm yoktu... Ne yapacaktım,ne yapmalıyım offf... gece düşünmekten gözüme uyku girmedi... Ben tabağımdaki peyniri ufacık parçalara ayırırken Almila ablam "-Deren iyi misin?" Diye sordu,ona bakarak başımı 'iyiyim 'der gibi salladım, kendimi zorladım bir iki lokma attım ağzıma ama daha fazla midem almadığı için kalktım sofradan odaya geçtim...

Yatakları toplarken telefonum çaldı kim arıyor diye baktım 'büşra' yazısını görünce açtım..."-efendim baş belası" dedim gülerek, ofladı sonra sinirle "-Deren ben delirmek üzereyim azcık dışarı çıkak" dedi hanzo, bana da iyi gelebilirdi "-tamam parka gidelim" dedim, tamam dedi kapattı içeriye geçtim bizimkilere baktım "-anne Büşra aradı parka çağırdı gidebilir miyim?"diye sordum, annem kaşlarını çattı "-kızım birazda evde otur sürekli dışarı çıkıyorsun yüzünü göremedik geldiğinden beri" diye kızdı, haklı ne söylesem de haklı...

Aklıma gelenle annemi ikna etmeye çalıştım"-anne sen kızının yaşamasını istemiyor musun? Bak bu sefer izin ver sonra dizinin dibinden ayrılmam... lütfen "dedim anneme yaklaşıp sarıldım, annem kafama vurdu gülerek "-kızım bir şey olmaz merak etme" dedi, annem ikna olmayacak galiba ki yüzümü astım "-peki " dedim, tam gidiyordum ki annem "-tamam git ama geç kalma" dedi ,ona döndüm yüzümde tebessüm ile "-yaşamama izin verdiğin için teşekkür ederim annem" dedim tabi yine kafama aldığı yumuşak ama etkili darbe ile kendime geldim "-zevzek sende hadi git bakalım ama anlaştığımız gibi geç gelmek yok... He birde temizliğini bitir öyle"dedi, tamam anlamında kafamı salladım ve temizliğe devam ettim...

En nihayetinde ev işi bitti... bende hazırlanıp dışarı çıktım ve karşı binaya Büşra'ların katına çıktım ve kapıyı çaldım... arkamdaki dairenin kapı sesi duyulunca arkamı döndüm mavi gözlü adamla göz göze geldik adam dondu kaldı lakin ben pek oralı olmadım zaten Büşra ise kapıyı açınca içeri geçtim... Büşra karşısında duran adama selam verdi ama bir süre dondu şaşkın gözlerle karşıya baktı sonra acele ile  kapıyı kapattı 'acaba ne gördü de eli ayağına dolaştı' diye düşünürken Büşra kendine geldi ve montumu alıp astı...

Ben Büşra ile sarılırken dayımın sesi duyuldu hemen kuzenim olacak hayırsıza döndüm "-dayım ne zaman geldi"diye sordum, gözlerini devirdi "-off deren bu sabah geldi" diye sitem ile konuştu, kaşlarım çatıldı normalde böyle olmazdı babası gelince sevinir babasının yanından asla ayrılmazdı...

Dayım tır şoförü idi uzun yola çıkar bazen aylarca gelmezdi ama ailesine düşkün hele kızına daha düşkündü çünkü Büşra ailenin tek kızı idi... Boran abi, askerde olan baran, Büşra, Doğan ve en küçükleri Doruk dört erkeğin arasında bir kız onlar için prenses makamında idi... Büşra'ya baktım çok sinirli idi, zaten aradığında morelide yoktu ona yaklaştım "-sen git hazırlan bende dayıma bir merhaba bir hoşgeldin diyeyim..."dedim ,beni onaylayıp hazırlanmaya gitti...

Dayımın yanına geçip sarıldım "-hoşgeldin dayı nasılsın" dedim tabi sessizce gidip sarılınca yerinde zıpladı, bana döndü elini başıma koydu "-ödümü kopardın yiğenim, iyiyim sen nasılsın bakalım" diye sordu, tebessüm ile bakıp "-iyiyim dayı" dedim sonra ciddi bir ifadeye bürünüp karşısına oturarak konuşmaya devam ettim "-efendim sebibi ziyaretim malumunuz Allah'ın emri Peygamber efendimiz (A.S.V.) kavli ile kızınız Büşra'yı bir kaç saatliğine kendime istiyorum..." Dedim, dayım ciddi bir şey söylücem zannetmiş olacak ki önce konuşmadı sonra kahkaha atmaya başladı onunla birlikte diğerleride gülünce bende güldüm, dayım "-tamam ama çok geç kalmayın tamam mı?"dedi, tamam dedim elini öptüm ve Büşra'nın yanına gittim... bir süre bekledim o da hazır olunca yengeme selam verip çıktık...

Yâre-i Dil: Gönül yarasıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin