Selamm sonunda giriş yaptık bölüme.
Bu hikaye Alone ficindeki karakterlerin başak bir evrendeki hali. Yine benzer olaylar olacak. Bu sefer tepkiler vs farklı olabilir. Gidişat değişti. Hassas Jimin değil hassas Namjoon göreceğiz. Umarım seversiniz..
Shipler: nammin // Jikook
"Ttalgi hadi kızım kahvaltıya gel"
Namjoon kızı için hazırladığı omleti tabağına koymuş daha sonra elleriyle hazırladığı portakal suyunu Ttalginin en sevdiği bardağına doldurmuştu. Onların günü böyle başlıyordu. Uykucu mızmız kızını okula götürmek için elinden geleni yapan Namjoon ve gitmemek için savaşan yaramaz kızı...
Merdivenlerden paytak adımlarla inmiş oyuncak tavşanına sıkıca sarılmıştı minik kız. Namjoon onun bu haline gülmeden edemedi. Saçları birbirine karışmış gözlerini açamayacak kadar uykuluydu. Sahte bir öksürük çıkardı. Namjoon'un kaşları çatılmıştı. Oyuncu bir edayla babasının bacağına sarıldı.
"Babacım sanırım birazcık hasta olmuşum okula gidebileceğimi sanmıyorum"
Namjoon kızıyla boyunu eşitleyip alnından öptü. Vücut ısısı normal görünüyordu. Eliyle yanağına ve boynuna dokunup ateşinin olup olmadığını anlamaya çalıştı. Ttalgi numarayla bir kez daha öksürmüştü. Namjoon numara olduğunu anlamıştı ama yine de emin olmak istemişti. Kızı mutfak sandalyesine oturttu.
"Otur bebeğim Yoongi amcanı arayayım seni hastaneye götürsün"
"Hayır olmaz"
"Neden?"
"Yoongi amcamın işi vardır ben biraz daha uyursam iyileşirim. Sen işe git büyükanne gelir yanıma"
Küçük kız hastaneye gitmekten hep çok korkmuştu. Namjoon onun rol yapıp yapmadığını böyle anlayabiliyordu. Uyumak istemesi ve hastane konusunu değiştirmesi rol yaptığını gösteriyordu. Küçük kız neşeyle gülüp portakal suyunu yudumladı.
"Bak baba bu da çok iyi gelir bana"
"Ttalgi numara mı yaptın yine?"
Ttalgi bakışlarını kaçırıp oyuncak tavşanına sarıldı. Namjoon onun saçlarından öpüp kendisine bakmasını sağladı.
"Bunu yapma ne kadar korktuğumu bilmiyorsun?"
"O zaman okula gitmesem? Çok sıkıldım sürekli oradayız"
Bu doğruydu. Ttalgi dünyaya geldiği günden beri Namjoon'un kucağında okula giderdi. Namjoon kimseye güvenmediği için kızını gözünün önünden ayırmamıştı. Ona tek başına bakmıştı. Uyuduğu zamanlar kucağına alıp ders anlatmış aynı zamanda işini yapmıştı. Hayat onun için tamamen kızıydı.
"Biliyorum özür dilerim ama arkadaşlarınla oyun oynamak eğlenceli değil mi? Hem stajyer öğretmenini de çok sevdin."
"Seokjin'i çok seviyorum ama o 1 haftadır gelmiyor baba Taehyung amcamı da çok seviyorum ama amca dememe izin vermiyor. Çok kafam karışıyor"
"Neden gelmiyor Seokjin?"
Kahvaltısını yapmak için yerine geçmişti. Kızı da konuyu istediği yere getirip kahvaltı yapmaya başladı. Namjoon Seokjin'in kendisine olan ilgisinin farkındaydı. Ttalgiye bile yaklaşırken bu yüzden şefkatle yaklaşıyordu. Onu görmezden gelmek Namjoon için daha kolaydı.
"Hasta olmuş onu çok özledim"
"Hasta mı?"
"Evet Taehyung amcam söyledi."
