Geç geldiği için üzgünüm şu an kuaförden atıyorum bölümü. Yazım yanlışı olabilir idare ediin düzenleyeceğimmm
İyi okumalar♡
Flashback
6 sene önce
"Annecim yemeğini ye hadi bebek için vitaminlerin alman-"
"Bu bebek gidecek anne o aptal vitaminleri almasam da olur!!"
Jimin sinirle odasına çıkmıştı. Hyejin ve Seogi onun için iyice endişelenmeye başlamıştı. Hastaneye gittikleri günün üzerinden iki gün geçmişti. Namjoon ile konuşmamışlardı. Jimin daha da gerilmiş korkuları artmıştı. Bebeğe alışmaya başlayan omegası da durumu zorlaştırmaya başlamıştı.
Boy aynasının önüne oturup karnına bakmaya başladı. Küçük bir çıkıntı dışında bir değişiklik yoktu. Jimin ne yapacağını düşündü. Namjoon geri gelmezse bu bebekle ne yapacaktı? Namjoon'a aşık değildi ama ona söylediği gibi basit bir hoşlantı da değil gibiydi. Onu seviyordu ama aile olmak için, hayatının daha en başında hayatını ona vermek için doğru kişi miydi? Evlenmeyi istemeyen, çocukları sevmeyen ve hatta hayatı boyunca hiç kimseye bağlanmamış biri için bunlar fazla değil miydi...
Korkuyordu Jimin.
Kendisi için, hayatı için, Namjoon için ve en çokta içindeki bebek için...
Ona vereceği hayatı kendi hayatı olarak görüyordu. Verebileceğinden emin değildi. Yetebileceğinden hiç değildi...
Kapı tıklandığında Jimin anneleri sanıp gitmelerini istemiş yatağına girmişti.
"Benim"
"Taehyungie~"
"Nasıl benim bebeğim?"
"Berbat! Namjoon hala ortada yok"
Taehyung cekedini çıkarıp Jimin'in yanına yüz üstü uzanmıştı. Jimin'in solgun yüzü iyi olmadığının kanıtıydı...
"Jimin düşünmeniz için alan vermiş gibi görünüyor."
"Düşünecek bir şey mi var sence?"
"Sen haklısın ama onun demek ki düşünmeye ihtiyacı var. Onunda çocuğu sonuçta"
"Çocuk deme şuna ya"
Taehyung ona göz devirmişti. Jimin bebek sanki kendisinin karnında değilmiş gibi yok sayıyordu. Onunla bağ kurmamak için her şeyi yapıyordu. Taehyung arkadaşını tanıdığı için Onu anlayışla karşılıyordu.
"Jimin kararın kesin mi?"
"Taehyung beni en iyi sen tanırsın. Sence ben bir bebek büyütebilir miyim?"
"Neden yapamayasın ki?"
"İstediğim zaman evden çıkıp cluba gidemem Ya da sahilde yürüyüş yapmaya. Arkadaşlarımla eğlenemem, okuluma odaklanamam. Sürekli ayak bağı olacak. Sürekli tepemde olacak ve ben hayatımı ona harcayacağım. Neden yapayım? Bir kaç dakikalık zevk için olmuş hatta kazayla olmuş bir veledi neden hayatımı harcama mı bekliyorsunuz?"
"Jimin bunlar alışılmayacak şeyler değil. Arkadaşlarınla çıktığında nennler bakara ya da Namjoon, okul için de aynı şey geçerli. Tamam bebekok büyük bir sorumluluk ama istersen ona da kendine de her şeyin en iyisini yaparsın."
"Bak ne güzel söyledin 'istersen' ama ben istemiyorum. Benden baba falan olmaz."
"Namjoon isterse ne yapacaksın?"
