Selam ben geldimmmm
Umarım seversinizzzz bu biraz geçiş bölümü olacak ama arada gizli mesajlar var.
Yorum ve oyları unutmayınn♡
Ne kadar çok yorum o kadar hızlı bölüm..
İyi okumalar♡
Flashback
6 sene önce
"Bana kızma biraz anlamaya çalış. Hem dünya güzel bir yer değil. Ben bile hala keşke doğmasaydın diyorum."
Jimin bahçedeki küçük ağaca sırtını verip karnındaki minikle konuşuyordu. Bir kaç gündür bunu huy edinmişti. Namjoon ile konuşmalarının üzerinden 6 gün geçmişti ve Namjoon hala yoktu...
"Sana biraz anlatmamı ister misin?"
Elindeki çilek dolu kaseden bir kaç tane yiyip düşünmeye başlamıştı.
"Sana ne diye seslensem ki? Bebek desem daha elin bile yok saçma geliyor. Kelebek mi desem? Kelebekleri de sevmem. Seni de sevmemeye çalışıyorum belki ile yarar ha?"
Burukça gülümseyip karnını okşamıştı. Gözlerinin yandığını hissediyordu. Hormonları alt üst olmuş ağlamak için fırsat kollar olmuştu.
"Seni seviyorum ama sevmemem lazım üzülme tamam mı buna? Eğer seni sevmeye devam edersem senden kurtulamam. Neyse dünyayı anlatayım"
Jimin gökyüzüne bakıp sevmediği şeyleri düşünmeye başladı. Ne söylerse bebek doğmadığı için mutlu olurdu ki?
"Namjoon da ben de seni sevsek bile seninle ilgilenmeyeceğiz. Onun hep işleri olacak benim de eğlenmek için planlarım. Sokaklar çok kalabalık. Ağaçları kesiyorlar ve hava çok kirli. Trafikte var. Eğitim sistemi çok katı. Ah bir de sevdiğim grup askere. Bu dünya çekilmez bir yer oldu. Sonra oyuncak almam sana bence doğma yani mutsuz olursun."
Jimin ne saçmalıyorum diye geçirdi içinden. İyice kafayı yediğini düşünmeye başlamıştı. Ne kadar farkında olmasa da ona alışmıştı...
"Kelebek üzülme eğer doğarsa ben sana yine de oyuncak alırım tamam mı?"
Tişörtünü indirip eve doğru adımladı. Hyejin annesi elinde fotoğraf albümü ile Seogi annesine bir şey gösterip gülüyordu. Jimin içeri girdiğinde albümü kapatmıştı.
"Neye bakıyorsunuz?"
"Hiç boşver tatlım"
"Söyle anne neydi o?"
"Bebeklik fotoğrafını bukmuş annen. Onu albüme koyuyorduk"
Jimin adımlayıp annesinin elindeki albümü aldı. Bebeklik fotoğrafına bakıp gülümsedi. Seogi annesi ortalarına oturmasını sağlayıp saçlarından öptü. Jimin albümü kapatıp derin bir nefes aldı.
"Anne hamilelik zor muydu?"
"Tabi zor yanları vardı ama hiç doğma seni hep içimde taşıyayım çok istedim. Seni hissetmek dünyanın en güzel hisseydi"
"Nasıl hissetmek?"
"Her hareketini hissederdim. Bazen kollarını açıp esner beni iki büklüm yapardın"
Anneleri gülümserken Jimin endişeyle annesine bakmıştı. O neden hiçbir şey hissetmiyordu?
"Anne ben bebeğimi hissetmiyorum. Ona bir şey mi oldu?"
