Sen Daima Bendesin ||TAMAMLANDI||

8🔱

Andrei, kendisine verilen maskeyi takıp kıyafetleri giydikten sonra gösteri yapacağı odaya giriş yaptı. İlk sahne ona verildiğinden etraf tertemizdi. 

Andrei, eğlence evi dedikleri devasa binanın merdivenlerinden aşağı inerken, kendini koridorlarda gereğinden fazla yüksek sesle çalan en sevdiği şarkılar eşliğinde dans ederken buluyordu. Fazla mutluydu şayet onu evde bekleyecek bir sevgilisi vardı. Onu sevdiğini söyleyen, onu tutkuyla öpen...

Eldivenle sarılmış elini dudaklarına ikinci kez hafif bir sırıtmayla sürterken, beyaz odaya hapsedilen evsize konukların eğlenmesi için ne yapacağını düşündü. Yaklaşık bir saati vardı ve bu süre içinde o evsizin olabildiğince geç ölmesi gerekiyordu.

Ne ile başlamalıydı? Bu düşüncelerle derin bir iç çekerken bir saatin hemencecik bitip eve gitmeyi diledi. Evsizin saç çizgisinden kafa derisini yüzmekle, tırnaklarını çekmek arasında seçim yapmak kesinlikle zordu. Ama kimin umurunda? Onunla şu bir saat içinde biraz eğleneceği kesindi. 

Son iki basamaktan daha atladı. Kahretsin, şu anda koridorlarda dans eden lanet olası bir joker gibi hissediyordu.

Bitirdiğinde başyapıtının nasıl görünmesini istediğini düşünerek birkaç dans hareketi yaptı. Arkasında olduğu büyük kapıya doğru yürürken maskesini yüzünü kapatacak şekilde indirdi ve nihayet. Yüzünde maskeden belli olmayan bir gülümsemeyle kapıyı açtı. 

Ardından, elleri ve ayakları bir sedyeye bağlı korkuyla ağlayan adamı umursamadan cam arkasında kendisini ilgiyle izleyen konukları selamladı.

-------------------------------

Üstündeki ışıklar titredi, etrafta aletleri oynattıkça şıngırtı sesleri geliyordu. Adam zorlukla gözlerini araladı. Bulunduğu pozisyonda hava boğucuydu, her nefes sanki onu boğuyordu.

"N-Ne oluyor.." dedi adam kısık çıkan sesiyle etrafı incelemeye çalışırken. Ellerini ve ayaklarını oynatmayı denedi. Başaramadı. 

Evsizin gözleri korkuyla açıldı bu sefer. Sesi daha şiddetli çıkıyordu. "Bu ne lan böyle! Neredeyim ben!" diye haykırdı.

Andrei, adamın sonunda uyandığını anlayınca aletlerin olduğu yerde varlığını belli etmek istercesine odanın içinde ıslıklarla yürüdü.

Sedye üzerinde sırt üstü yatan adam, sesin geldiği yöne doğru döndü. Andrei etraftaki çeşitli kesici aletlerin üzerinde parmaklarını gezdiriyor sanki seçim yapmaya çalışıyor gibiydi.

Sonunda boyundan aşağı beyaz koruyucu bir kıyafet giyen Andrei eline bir matkap aldığında evsiz adam bağırmak istedi. Ama buna fırsat bulamadan odanın içinde mikrofonlardan bir kadın sesi duyuldu.

"Kullanılacak alet, Matkap." dediğinde izleyicilerin olduğu bir kaç masadan sinirli homurtular duyulurken bazılarından sevinç sesleri geliyordu. Ardından kadın konuşmaya devam etti. "Doğru tahmin edenler kazandı Masa; 2, 6 ve 9 numarayı tebrik ediyoruz. "

Andrei, elindeki matkabı sadece çalışıyor mu diye kontrol etmek için çalıştırdığında adamın aynı saniyede ağlama sesleri duyuldu. Daha hiçbir şey yapmamışken ağlamaya başlamasına anlam veremiyordu. Ona doğru ilerledi.

Adam ise kendisine matkapla yaklaşan Andrei'yi gördüğünde nefesi kesilecek gibi hissetti.  İçine düştüğü durumu idrak etmeye çalışıyordu. "Lütfen, bırakın beni! Panik atağım var benim TANRIM!" diye ağlamaya devam ettiğinde ikinci kez kadının sesi mikrofonlardan duyuldu.

"Sağlık durumu hakkında yakarma. Bir dakika 58 saniye. İki dakikanın altında diyenler kazandı. Masa 12, 4 ve 8'i tebrik ediyoruz."

"Ne oluyor burada! Anlamıyorum lütfen!" umutsuzca bağırmaya devam etti.

Andrei elindeki aletle adama döndü, kaşlarını rahatsız olmuş bir şekilde çattı, "Ben de seninle kalmak için can atmıyorum. Yani bu boku ikimiz için de zorlaştırmadan bitirelim." matkabı ikinci kez çalıştırıp adamın vücuduna yaklaştı. "Güzel bir şeyler hayal et, beni kötü adam yapma. Buradaki kötü adam ben değilim." dedi camın arkasında bunu görmek için para ödeyen insanlara itafen.

Girişte, gırtlaktan gelen çığlıklar odanın içinde yankılanırken midesi bulanan bazı seyirciler arkasını döndü. Diğerleri ise bu gösterinin tadını çıkarmaya devam etti.