Beni takip etmek isterseniz hesabım lanetlibalik
instagram: lanetlibalik
Bebişlerim bu asker kategorisinde yükselmek ne zormuş yahu. Olmadı, olmuyor... Oy verseniz boooool bol yorum yapsanız ya bana destek olmak için<3
Seviliyorsunuz<3
Keyifli okumalar.
***
Kardan göz gözü görmüyordu. Çok zor hava koşullarında çatışıyorduk. Uzun yıllar çatışmalara katılmış olmanın verdiği tecrübeyle, yaklaşık yarım saatin sonunda düşmanı yok etmeyi başardık. Dağlarda konuşlandığı düşünülen bir grup teröristin hepsi öldürülmüştü.
Düşmanın cansız bedenine bakarken Kenan'ın yüzündeki üzüntüyü görebiliyordum. Helikopterle bizi almaya geleceklerdi. Kenan bizden uzak bir köşede oturuyordu. Gizlenen başka terörist olmadığından emin olduğumuz için buna sesimi çıkarmadım ama o kadar üzgün görünüyordu ki Doğan'la birbirimize baktık. Arada sırada böyle olurdu Kenan. Konuş desek de bizimle konuşmazdı. Derdini bilirdik ama o konuşmak istemediği için ses çıkaramazdık.
Teoman yıllar sonra artık dayanamamış olacak ki Kenan'ın yanına gitti. "İyi misin Kenan diye sordu?"
"İyiyim sen beni merak etme." Dedi Kenan. Rahatsız edilmek istemediği belliydi.
Doğan da yanına gitti. "Oğlum anlatsana derdini." Dedi. Kenan hala konuşmuyordu.
"Bunca yıldır susuyorum Kenan." Dedim. "Biz dost değil miyiz? Neden bizimle konuşmuyorsun?"
"Siz beni anlayamazsınız." Dedi. Yüzümüze bakmıyordu. Kendi derdine kapılıp gitmişti.
"Neden anlamayalım." Dedi Teoman. "Anlat işte. Bunca yıldır susuyorum oğlum. Yetti lan artık!"
"Anlamazsınız abi üstüme gelmeyin işte!" Dedi Kenan sinirle.
"Neden anlamıyormuşuz sen onu de bir hele?" Dedi Doğan.
Kenan iç çekti. "Anlamazsınız abi." Dedi. "Anlayamazsınız. Aynı topraklarda doğduğun, aynı şeye güldüğün, aynı şeyleri kutladığın... Ne bileyim.... Bazısıyla birlikte büyüdüğün insanların, daha lise, üniversite çağındaki gençlerin, böyle kandırılmasını, hayattan koparılmasını görmek nasıl bir şey anlayamazsın. Bu çocukların dağlarda değil okulda olması gerekiyordu."
"Neden öyle diyorsun?" Dedi Teoman.'' Aynı kültürde büyümedik diye anlayamaz mıyız sanıyorsun? Bizim yüreğimiz yok mu? Biz insan değil miyiz?"
Kenan sustu. Buna bir cevabı yokmuş gibi görünüyordu.
Yanına gittim. Elimi omzuna koydum. "Ben de üzülüyorum." Dedim. "Biz de insanız Kenan. Biz de üzülüyoruz."
Kenan bize baktı. "Haklısınız. Özür dilerim." Dedi.
"Özür dileme lan gerizekalı!" Dedi Doğan. "Sen içine atma diye söylüyoruz bunları. Özür dile diye değil."
"Ulan şerefsiz şurada duygusal bir an yaşıyoruz onun da içine ettin." Dedi Kenan.
Bu sırada telsizden gelen ses duyuldu. "Kartal bir. Cevap ver kartal bir."
"Kartal bir dinlemede." Diye cevap verdim.
"Bir öğretmen teröristler tarafından kaçırıldı."
"Yakın mıyız?!" Dedim sinirle.
Teröristlerin saklandığı mağaranın bizden fazla uzakta olmadığını öğrendik. "Gidelim." Dedim.
YOU ARE READING
VATANIMSIN | Kitap Oluyor
Romance''Geç şu odaya yerleştir eşyalarını!'' Dedi. Sesi öyle sertti ki bir an ondan korktum. İnsanların yere göğe sığdıramadığı, o ünlü komutan bu mu diye düşündüm. Vatanı uğruna bunca fedakarlık yapan bir asker bana karşı nasıl bu kadar sert olabiliyordu...
