VATANIMSIN | Kitap Oluyor

52. Bölüm

Selam aşklarım ben geldimmm,

Nasılsınız?

Yepisyeni bölüm geldi.

Keyifli okumalar<333

***

ÇAĞAN'IN GÖZÜNDEN

Gülfem'in evinin önünde bekliyordum. Polat'a gidip biraz dinlenmesini söylemiştim. Ahsen'i düşünüyordum. Bir saniye bile aklımdan çıkmıyordu. Uyandı mı acaba diye düşünüyordum ama az sonra cevabımı aldım. Ahsen apartmandan çıkıp koşar adımlarla bana doğru gelmeye başladı. Gülfem de peşindeydi. Karşıma gelip birkaç adım ötemde durdu.

Gülfem, ''Özür dilerim Çağan.'' dedi.

Sebebini anlamıştım. Ahsen uyurken odasına girdiğimi söylemişti demek ki.

Ahsen'in gözleri Ateş saçıyordu. ''Sen ne yapmaya çalışıyorsun?'' dedi sesi titreyerek.

''Ne yapıyormuşum?'' dedim sakin bir sesle.

''Sen öyle kafana göre yattığım odaya giremezsin.'' dedi Ahsen.

''Sen benim karımsın Ahsen.''

Ahsen'in yüzünde hem öfke ve hem hüzün vardı. ''Bakalım ne zamana kadar?'' dedi.

''Boşanmayı unut Ahsen.'' dedim. ''Seni asla bırakmayacağımı bil.''

''Ama ben seni çoktan bıraktım Çağan. Seni unutmak istiyorum. Seninle olan tüm acılarımı unutmak istiyorum.''

''Yapma Ahsen! Hep mi mutsuz ettim ben seni? Hiç mi mutlu olmadık? Öyle bir konuşuyorsun ki...''

''Sen beni paramparça ettin!'' diye bağırdı Ahsen. ''İçimdeki bu acıyla nasıl yaşarım ben?! Anlamıyorum nasıl yaptın bunu bana?! Nasıl aldattın beni?!!

''Senin anlamadığın şey seni ne kadar çok sevdiğim Ahsen.''

Ahsen gözlerindeki yaşlara tezat bir şekilde, alayla güldü.

Benimse yüzümde acı bir tebessüm vardı. ''Bana inanmıyorsun öyle mi?'' dedim. ''Rabbim şahidim seni ne kadar çok sevdiğime. Dualarımdasın Ahsen. Hep dualarımdasın. Sensiz hayat olamaz benim için.''

''Bensiz bir hayatın olacak Çağan.''

''Olmayacak!'' dedim. Yumruklarımı sıkıyordum, sakin olmak benim için çok zordu. Ahsen beni bırakıp gideceğini söylüyordu. Zaten çıldırmak üzereydim, Ahsen böyle söyledikçe aklımı korumakta gittikçe daha da çok zorlanıyordum.

''Olacak.'' diye fısıldadı Ahsen. Sanki öfkesi öyle büyüktü ki sesi zor çıkıyordu. Sonra da arkasını dönüp gitti.

Ahsen gittiksen biraz sonra Polat geldi. Ahsen'i ona emanet edip karargaha gittim. Başka çarem kalmamıştı, üstlerimle konuşacaktım. Ahsen'e her şeyi anlatmak için izin isteyecektim.

Bunlar ulaşması kolay adamlar değildi. Biriyle konuşabilmek için karargahta üç saat beklemem gerekti ama sonunda beni odaya aldılar. Odaya girdim, ''Otur.'' dedi karşımdaki adam. Masanın karşısındaki koltuğa oturdum. ''Anlat.'' dedi. Bir sorun olduğunu anlamıştı. Lafı uzatmayı sevmeyen bir adam olduğunu biliyordum zaten.

''Karım.'' dedim. ''Yaralandığım gün beni pazarda görmüş. Olayı yanlış anlamış. Onu, o kadınla aldattığımı düşünüyor.''

''Eeee.''