No, But Yes

CHAPTER 8

NAPABALIKWAS ng tayo ang binata matapos na may humila sa paa niya. Umamba pa ito na para bang handa siyang makipagsuntukan sa sino mang gumawa nito.

“Gagi ka, ako lang to!” Hinampas ni Iza ang braso ni Jegs.

“Namura pa ako. Ano ba kasing ginagawa mo rito?”

“Malamang nasa isla ako, anong gusto mo wala ako rito? Sus, hinanap mo pa nga ako sa bayan. Tapos tatanungin mo kung bakit andito ako?”

Napasabunot na lamang ang binata sa kaniyang buhok, dahil sa sinabing ito ni Iza. Kalaliman na ng gabi, at natutulog si Jegs sa isang cottage sa labas ng IH Inn. Kaya ang tinatanong niya ay anong ginagawa ng dalaga sa labas ng ganitong oras.

“Ang lamig pala kapag gabi. Bakit hindi ka nagkukumot?” Niyakap ng dalaga ang sarili.

“Pumasok ka na sa loob, mamaya magkasakit ka pa, sa akin mo na naman isisi.”

“Ito naman, lahat na lang parang ako ang may kasalanan.” Sumandal ang dalaga. “Hindi pa ako inaantok.”

Tanging pagkuyom lang ng kamao ang nagawa ng binata. “Ako inaantok na.”

“Ano kasi…” Marahang hinaplos ng dalaga ang batok niya. “Gusto ko kasing gawin na natin.”

Dahil sa mahinahong tono ng boses ng dalaga, nanlaki ang mga mata ni Jegs, at napalingon sa paligid. Katahimikan ang naging bato sa kanila ng kalikasan.

“Gawin ang ano?” Kahit pa man sila lang ang narito, mas mahina pa sa tuhod ni Jegs ang ginawa niyang pagbulong.

“Ang ano… ‘yong ano.” Tumulis-tulis ang nguso ng dalaga.

Hindi mapigilan ni Jegs na mapakagat sa ibabang bahagi ng labi, habang ang kanang kamay niya ay hinakamot ang leeg niya.

“Kasi ano… first time ko lang. Sa atin lang ‘to, ah? Kahit kasi first kiss wala pa ako.” Kahit na halata ang hiya ng binata, marahan siyang lumalapit kay Iza. Ang nguso niya ay kasabay na tumutulis. Pero bago pa man niya tuluyang ilapit ang labi niya, dumampi ang malambot na palad ng dalaga sa mukha niya at itinulak siya palayo.

“Yuck, anong ginagawa mo?!”

Sa pagkabigla ay napatayo ang dalaga at inayos ang jacket na suot niya. Ang binata naman na napahiya ay nanatiling nakaupo.

“Ano pala? Ang sabi mo gawin na natin ang ano…” Itinulis ng binata ang nguso niya. “Ano bang ibig sabihin ng ano na ‘yan?”

Ilang Segundo bago nakuha ni Iza ang ibig na sabihin ni Jegs. Kaya halos maputulan na siya ng ugat sa katatawa niya. Napaupo rin siya habang nakahawak sa tiyan niya.

Maluha-luha pa itong nagsalita. “What the bur! Ang iniisip mong gagawin natin ay…” Mapang-asar na tumingin ang dalaga at pilit na pinipigilan ang sarili na huwag matawa.

Lumingon-lingon ang dalaga sa paligid para umisip nang ibang palusot. Pero wala siyang ibang natagpuan, kaya muling nagsalita si Iza.

“First time mo pala, ah. Kahit first kiss wala ka pa.”

“Oh, e, ano? Syempre naniniwala pa rin ako sa kasal muna. Palibhasa sa Manila ka lumaki, wala na kayong pakialam sa ganyan.”

“Ah, nasisi mo pa ang lugar namin. Wala lang babaeng pumapatol sa ‘yo, 'no.” Marahan na tumayo ang dalaga. “Ang tinutukoy kong anohin na natin. Iyang mga shells mo. Para makakolekta na tayo at ayusin mo na ang mga ibebenta mo. Para makabayad na rin ako ng atraso ko sa ‘yo. Hindi ‘yang ibang ano na nasa utak mo.”

Walang ibang mababakas sa mukha ng binata kundi ang pagtataka nito sa inaasta ni Iza. Parang kanina lang ay inaaway siya nito. Pero ngayon, mukhang nakainom nang mahiwagang tubig para magbago ang isip na tulungan siya. Wala nang sapilitan pa para ipaalala rito ang atraso na nagawa niya.