Ölümsüzler Diyarı

Giriş kısa

( Bu kitapta kendine zarar verme yoktur. Öyle gibi olanlar da zaten sonra pişman olup bunun ne kadar kötü bir şey olduğu göstermek içindir.)

Benim yıllardır en büyük hayalim ailemi gururlandıracak bir evlat olmaktı. Bu yüzden mesleklerin en iyisi olan doktorluk benim gözümde bir mucizeydi. Belki bu sayede hem annem ve babam benle gurur duyarak kavga etme zamanları da azalır. Sürekli onların kavgalarıyla büyümekten artık çok sıkıldım...

Ne zaman güzel bir resim yaptığımda onlara göstermek istediğimde kavga ediyor oluyorlar. Benim de tüm hevesim kaçıyor. Bazı zamanlar istemeyerek neden bu ailede doğdum diye bile düşünüyorum.

Oturduğum okulun bankında yalnızdım. Bacaklarımı sallayarak gelecek hakkında hayaller kuruyordum. O sırada Emre öğretmenin bana baktığını fark ettim. Gülümseyerek el salladım oda bana el salladıktan sonra eliyle gelmemi işaret ederek "Doruk gelsene bir "dedi en sevdiğim öğretmenim. En sevdiğim öğretmenim oydu. Koşarak onun yanına gittim. Boyum kısa olduğu için eğilmişti. Bu sayede yüz yüze gelmiştik.

Elini yüzüme koyup okşamaya başladı. "Doruk sen ne olmak istiyorsun büyüyünce"dedi.Büyük bir heves ile "Doktor olmak istiyorum "diye bağırdım.

Bağırmamdan dolayı yüzüne bir gülümseme gelmişti. Aşırı meraklı bir şekilde "Neden doktor olmak istiyorsun "bunları derken yüzümü okşamaya devam ediyordu. Çünkü doktor olursam herkesi iyileştirebilirim" aslında yalan değil tek sebebi ailemi gururlandırmak istemem değil. Daha bir ortaokul öğrencisiyim elbette ki hayallerimde iyi şeyler de olacak. Bu dediğim onu mutlu etmişti. Yüzündeki gülümsemesi kocaman olmuştu. "Eminim büyüyünce çok iyi bir doktor olucaksın.Zaten sınıfında en zekilerindensin "en sevdiğim öğretmenin bana karşı böyle şeyler söylemesi beni çok ama çok mutlu etmişti. " Teşekkür ederim öğretmenim "diye bağırdım. Yüzüme olabildiğince yaklaşıp kulağıma doğru eğildi. "Peki senin geleceğin en iyi doktorlarından biri yapsam ne yaparsın? " fısıldayarak. Çok isterim öğretmenim" dedim."O zaman gel benimle " elini uzattı. Bende hemen elini tuttum.Niyeyse bir anda elimi bıraktı. Belki de okulun bahçesinde olduğumuz içindir.

Sessiz bir şekilde "Unutma bu aramızda kalacak. Ailene çok güzel bir süpriz yapmış oluruz hem olur mu? Hem ailen seninle gurur duyar" Ailem sonunda benim ile gurur mu duyacak? İnanamıyorum. Gerçekten mi? Bu benim hayalimdi bu yüzden "Tamam öğretmenim" dememle tekrar bana elini uzatıp "Aferin Doruk" biraz yürüdükten sonra okulun deposunun önüne geldik. Bu depoda genellikle kağıt gibi şeyler olurdu. Elini hemen elimden çekip cebine attı. Cebinden bir anahtar çıkardı. Anahtarı deliğe sokarken sağına ve soluna bakıyordu. En sonunda kapı açılmıştı. Son kez önüne arkasına baktıktan sonra "Önden sen geç Doruk" ürkek adımlarla odaya geçtim.

Benim ardımdan oda odaya girdikten sonra kapıyı kilitledi.Sonra bana döndü. "Doruk şimdi sen ve bazı arkadaşların ile her gün burada kurs yapıcaz tamam mı? "baya bir şaşırmıştım öğretmenim sadece fen öğretmeniydi "Ama siz fen öğretmenisiniz diğer derslere diğer öğretmenler mi girecek"dedim. Hafif bir şekilde gülüp "Onlarada ben giricem.Sen bunları düşünme. Sen sadece sana verdiğim görevleri yani ödevleri yap yeter. "ödev yapmayı hiç sevmiyordum ama aileme karşı iyi bir çocuk olmak için mecburen verilen ödevleri yapıncaktım.

"Siz nasıl isterseniz öğretmenim "dedim.

"Aferin sen şimdi sınıfına git dersin zaten benim.O yüzden geç kalman sorun olmaz" bunları derken kapıya doğru ilerlerken. Sesimi ince tutmaya çalışarak "Öğretmenim siz gelmiyor musunuz? "kapının kilidini açtıktan sonra "Ben birazdan geleceğim burada biraz işlerim var" dedi. "Tamam" deyip kapıya doğru ilerledim.

Tam kapıdan çıkacakken öğretmenim "Bu konuştuklarımız herkese sürpriz olucak.Unutma bu konuştuklarımız aramızda kalacak "uyarıcı bir ses tonu ile. "Merak etmeyin öğretmenim "Yüzünde yine o gülümsemesi vardı. Hızlı adımlar ile sınıfa ilerlerken öğretmenimin ne kadar iyi birisi olduğunu düşünüp durdum. Sınıfa zıplayarak giderken Emre öğretmenimin benim resmimi o odaya astığından hiç haberim yoktu.