Ölümsüzler Diyarı

7.bölüm Acı gerçekler

Şeyma tarafından

Yavaş adımlar ile babam olucak bu sahtekarı takip ediyordum. Büşra ile olan odamızdan çıkıp evin bodrum katına doğru gidiyorduk. Her adımım korkudan başka bir şey içermiyordu. Bana neler yapıcağını düşünmek ağlama hissiyatı oluşturuyordu. Göz yaşlarımı zor bir şekilde tutuyordum. Bodrum katına indiğimiz zaman evin duvarlarının rengi birden siyah olmuştu. Sanki herşey önceden planlanmış gibiydi. Sanki önceden cezalarım için bu odayı yaptırmıştı. Galiba da tahminlerim doğruydu.

İçimdeki bu korku her geçen saniye katlanarak artıyordu. Ne yapıyacağımı bilemiyordum . Kaçıcak bir delik arıyordum. Ne yazık ki Tanrı bana o şansı sunmamıştı. Sunmuş olması için hala içimden dua edip duruyordum.

Korkudan artık titremeye başlamıştım. Ellerimi saklamaya çalışıyordum . Korktuğumu anladığında daha çok şiddet uyguluyordu bana.
Her şey şöyle başladı diyebilecek bir neden bile yok .Ben doğduğumdan beri bu lanet adamın şiddetini görüp insalara karşı gülümsüyorum. Bu durumdan her ne kadar sıkılsam bile eminim bu iğrenç bodrum katından çıktıktan sonra tekrar insanlara her bakımdan doğal bana ise her bakımdan sahte olan o gülüşü yapıcaktım. Bunu yapmak benim için belli bir süreden sonra sorun olmasada Doruk'a hiç bir şey olmamış gibi gülümsemek canımı fazlasıyla yakıcaktı.

Bodrum katına geldiğimizde siyah,uzun tuhaf bir kapı vardı. Cebinden çıkardığı anahtarı ile kapının kilidini açıp bana bakıp odaya girdi. Ürkek adımlarım ile onu takip ettim. İçeri geçtimde korkum artmıştı. İçeride resmen benim için işkence aletleri vardı .Bu iğrenç adam bu kadar mı ileri gitmişti?Duvarda asılı kemerler vardı. Hayır nolur o düşündüğüm şeyi yapmasın. Hayır nolur o kadar ileri gitmiş olma .Hayır baba nolur bunu bana yapmamış ol. Lütfen bu düşündüklerim sadece saçma bir hayal ürünü olsun.

Korkuyla odanın içine bakerken kilitlenen kapı sesi ile korkarak babam olan herife bakmıştım. Sinirli bakışları ile önce baştan aşağıya beni süzmüştü. Ondan sonra boğanızını temizleyerek konuşmasına başladı."Bugünkü parkuru kaybettin. Diğer silah tutma gibi şeylerini öğrenirken sakın yenileyim deme. Anladın mı!"sonunda bağırması ile korkudan titreyerek kafamı sallamıştım. Bana sinirle yaklaşarak elini çeneme atıp sıkmaya başladı. Sıkarken yüzüme iğrenir gibi bakıp "Anladın mı diye soruyorum!"dedi .Zor bir şekilde"Anladım."dememin ardından sert bir şekilde bırakıp beni arkamdaki tahta parçası olan sandalyenin üstüne itti. Sandalyeye  doğru düşmüştüm. Sandalye biraz geriye doğru düşer gibi olmuştu. kolumu çok kötü bir şekilde çarpmıştım.

Ben kolumun acısına koluma bakerken o pislik adam başka bir tarafa gitmişti. Geldiğini hissettiğimde yavaşça kafamı kaldırdım. Bana iğrenir gibi bakıyordu. Gözlerinde okunan tek duygu bana karşı nefretti. Ben sana ne yapmıştım baba? Neden beni sevmiyorsun? Neden diğer kız ve babalar gibi değiliz? Neden normal değiliz baba? Niçin bu kaderi yaşıyoruz. Bu kaderi ellerimizde değiştirmek var iken neden kullanmıyoruz baba ?Neden beni hiç sevmedin baba?Niçin beni hiç önemsemiyorsun?Benim yaptığım hata ne?Nerede hata yapıyorum söyle bana baba.Niçin senin kızın olamıyorum bir türlü?Neden baba neden?

Malesef gözlerim kendiliğinden dolarken yine çenemden tutup kendine doğru kuvvetli bir şekilde çekti .Acı dolu bir inleme bırakmışım. O ise bunu önemsemeyip "Sakın bir daha ağlayım deme.Sakın!Sen ağlıcak son kişi bile değilsin. Sen Emre Kaya'nın kızı Şeyma Kaya'sın"diyerek sağ elinle sert bir tokat attı. Tokatı atması ile birlikte anında sol tarafa sandelye ile birlikte düşmüştüm. Acıdan sert bir çığlık atmıştım.Elim sağ yanağıma gitmişti .Elim sağ yanağımda iken o saç diplerimden tutmuştu"Bir tokaya bile yerlere düşüyorsun. Gerçekten benim kızım olmayı hak etmiyorsun."deyip saçlarımdan köklerinden çekmeye başladı .Acıdan dolayı çığlıklarıma engel olamıyordum.