homemates | 'minsung

9. 'guess i care you

1400~ kelime • 08/01/23

---Mini hatırlatma---

"Yarın, hmm bir bakalım, 9'da dersi varmış. 8'de uyansa olur." Kendi telefonunu çıkarıp 7.30'a alarm kurdu ve son kez Jisung'u kontrol edip odadan ayrılıp kendi odasına geçti.

Telefonu masaya bırakıp yatağa bıraktı kendini. Düşünecek çok şeyi vardı, çok kafası karışıktı. "Bugün olmaz.. sadece, bugün sadece uyumak istiyorum"
Beynindeki düşüncelerin bu gece onu yalnız bırakmasını istiyordu. Bir süre sonra uykuya daldığında dileği gerçekleşmişti.

---Hatırlatma bitti---

Dün kurduğu 7.30 alarmının yüksek sesiyle gözlerini kırpıştırarak açtı Minho, "bu saatte niye çalıyor bu alarm? Dersim 12'de oof" telefonunu eline alıp alarmı kapattı ve yeniden kapattı gözlerini. Sonrasında neden o saate alarm kurduğunu hatırlayıp gözlerini kocaman açtı. "Ah, tabii unutmuşum"

Yatağından çıkıp salona geçti, yavaşça Jisung'un odasının kapısını açtı ve uyanıp uyanmadığını kontrol etti. İzinsiz kapısını açmaması gerekirdi, ama onu gece kendisi yatırdığı için kontrol etmesi gerektiğini düşündü. "Uyuyor.."

Koskoca yorganın altında minicik kalmış Jisung kıvrılmış bir şekilde sakince nefes alıp verirken çok tatlı görünüyordu, gülümsemeden edemedi Minho. Jisung bu eve taşındığından beri kendisini daha az yalnız hissediyordu. Konuşacak, görecek farklı bir ses, bir yüz olmuştu evde.

Yine sessizce kapıyı kapatıp mutfağa yöneldi. Buzdolabından birkaç yumurta ve kahvaltılık çıkardı.

Kahvaltıyı hazırladığında saat 8'e geliyordu. Jisung'un odasına girip ona yaklaştı. Jisung hala hiçbir şeyden habersiz uyuyordu, nazikçe dürttü Minho onu, "Jisung-ah~" Jisung mırıltılı sesler çıkardı, bir kez daha ona adıyla seslendiğinde gözleri aniden açıldı, "Ah!! Geç mi kaldım?!" Bunları söylerken de endişeden yataktan fırlamıştı.

Etrafta telefonunu ararken güldü Minho, "hayır kalmadın, kahvaltıya kaldırmak için gelmiştim"
Telefonunu bulan Jisung saati kontrol etti, "Saat daha 8'miş oh be, çok korktum bugün de geç kalacağım diye." Biraz durup dün geceyi anımsadığında sordu, "ama ben dün alarm kurmadım ve koltukta uyudum?"
"Evet, seni uyandırmaya çalıştım ama uyanmayınca yatağına taşıdım, umarım sorun olmamıştır."

"Ah! T-teşekkür ederim Minho hyung! So-sorun değil tabii ki çok teşekkür ederim, ve beni uyandırdığın için de.. ve kahvaltı hazırladığın için de! Aah çok özür dilerim başına iş açmış olmalıyım!"
Jisung minnettardı, bir yandan da mahcup hissediyordu. Minho'nun kendisini taşıdığını hayal ettiğinde bir kez daha utanmıştı.

"Önemli değil Jisung" Tatlılığına gülmeden edemedi Minho, "hadi kahvaltı soğumadan yiyelim ama sonra gerçekten geç kalacaksın böyle oyalanırsak"
"A-ah, tabii!"