"Jij en ik vanavond, niets of niemand meer. Je kan zeggen ja maar geen nee. Trek wel even wat leuks aan voordat ik je ophaal." Hier stond ik dan stomverbaasd op een bijna leeg schoolplein. Ik weet niet wat hij ineens had maar hij ging het spel heel anders aanpakken. Dat wist ik zeker.
P.O.V. Cale 8 uur eerder.
Ik lig nu al een tijdje geïrriteerd wakker in mijn bed, alleen. Dat was wel het meeste waar ik geïrriteerd van ben. Maar ik ben niet alleen geïrriteerd door dat ik alleen in bed lig, ook door dat nieuwe meisje van gisteren. Toen ik haar zag toen wou ik haar. Ik gedroeg me als een schooiende pup, ik maakte niet echt er een jacht van of een spel. Nee ik liet me meenemen door haar, ik had alleen oog voor haar. Ik wou haar naam weten, en dat ze met me mee naar huis ging. Ik ben soft geweest veel te soft. Maar daar ga ik vandaag verandering in brengen. Nu laat ik haar echte mij zien. Ik zou haar laten merken dat ik geen nee accepteer. Vandaag ben ik weer me zelf, en sterker nog vanavond licht hier een wijf waarmee ik de nacht mee kan doorbrengen. En met een beetje geluk zij wel.
P.O.V. Nicole
Ik opende mijn ogen en keek in mijn kamer. Ineens hoorde ik hard gekrijs, verbeelde ik me dit? Ik stapte uit bed en deed een ochtendjas aan en liep de trap af naar beneden.
In de kamer zag ik een klein meisje van ongeveer een jaar of 6 staan. En zag mijn "oom en tante" er ook bij staan. Het meisje haar ogen waren helemaal rood van het huilen en haar gezichtje was spier bleek.
"Amara wie is dat meisje" terwijl ik dit zei wees ik naar het huilende meisje die ze probeerde te troosten.
"Sorry Nicole, dit is ons dochtertje Myna, dus ook jouw nichtje" ik zag terwijl ze dat zei mij een knipoog geven. Blijkbaar zou het te ingewikkeld gaan worden voor het meisje.
"Wat is er gebeurd waarom ze zo moest huilen?"
"Nou Myna luisterde niet goed naar papa en mama" ze keek het meisje nu aan alsof ze het tegen haar had.
"Dus wat is er gebeurd?"
"Nou Myna mag en jij trouwens ook niet, niet zomaar 's ochtends de prullenbak buiten open doen zonder handschoenen. Wat Myna wel deed en dus er zat een spin onder, en die spin schrok en had Myna gebeten. En ze heeft geluk dat het gewoon een harige was maar geen giftige"
Ik wou hier net op gaan reageren toen ik een toeter hoorde, "wie zijn dat?" Ik zag Amara en Josh (mijn nep tante en oom) verbaasd kijken. "Nou, dat weet ik zelf ook eigenlijk niet."
Ik deed de voordeur open en zag toen een hele dure auto, het was precies de zelfde auto waarin mijn moeder me altijd ophaalde van school. Toen ik dichter bij kwam zag ik een bekende jongen achter het stuur zitten. Hij had een gemene grijns op z'n gezicht.
"Ik heb benen en armen dus waarom kom je mij eigenlijk ophalen, en hoe weet je waar ik woon?" Ik had de de autodeur aan de bestuurders kant opengedaan waar hij zat. En stond een beetje gebogen om oogcontact met hem te krijgen. Ik zag hem snel naar een gepast antwoord zoeken.
"Schatje, gister wou je nog zo veel van mij. En gisteren speelden we het spel zoals jij het wou. Maar vandaag gaan we het spel spelen zoals ik het wil. En ook de andere dagen."
Ik had stomme antwoorden verwacht. Maar deze niet, kon ik hem nu nog wel misleiden of manipuleren. "Oké, maar wordt niet boos als iemand jouw spel gaat verpesten."
"Deal, dus jij stapt dan nu bij mij in de auto."
Het ging zo snel voor ik het eigenlijk zelf door had zat ik bij hem in de auto. Zonder me iets te herinneren van net, we hadden een deal gemaakt. Maar wat voor een deal. Ik snapte er niets meer van, niets meer van het gesprek en ook niet waarom ik nu naast hem in de auto zat. Nu kreeg ik ook door dat zijn hand de hele tijd op mijn been zat te rusten.
"Hoe heet je eigenlijk?"
Ik schrok wakker uit mijn gedachten, alsof hij het nooit zou gaan vragen. "Nicole, en jouw naam weet ik al want blijkbaar heb je een hele hoge reputatie op school. Want iedereen kende jouw al, en noemde mij dom."
Hij lachte, niet echt een lach het leek meer op een grijns met een raar geluidje.
"Luister Nicole, ik ben de badboy van de school. En ja de hele school kent me omdat ik hun baas ben. En ik sta er om bekend omdat ik elke avond met een ander meisje in bed lig. Dus paar keer raden naast wie jij morgen ochtend wakker word."
P.O.V. Cale
Ik zag haar verbaasd kijken maar niet bang. Wat je ook tegen haar zei ze werd niet bang en ze toonde ook geen beetje respect naar mij toe. Dus het werd maar eens tijd om haar wat dingen bij te leren.
Nog altijd had ik mijn hand op haar boven been gerust. Ik had dit vaker gedaan en meestal werden meisjes rood, keken weg of zeiden iets van "ga weg" of "hihi nee niet doen." Maar zei zat gewoon strak voor haat uit te staren. Alsof ze me eens niet voelde.
"Au!" Nu keek ze op ik grijnsde terug.
"Gek waarom knijp je mijn been!" Ze bloosde nu een beetje. Het stond wel schattig.
"Kijk jij vond het goed om het volgens mij regels te doen. En daarvoor heb jij angst en respect voor nodig. En als je iets niet hebt kan je het leren door te straffen."
"Één ik ben geen hond. Twee ik word nooit in mijn leven bang voor jouw en drie ik noem in iemands been knijpen niet echt straffen."
We passeerde de school, ik zette de auto stil. En in een seconde was ze al uit auto gestapt en liep direct woest het schoolgebouw in. Het ging al beter dan gisteren, maar nog niet helemaal. Maar zoals alles je moet niet direct te hoog beginnen.
P.O.V Nicole
Ik weet niet wat hij deed. Maar hij had mij goed boos gemaakt, gelukkig had ik nu economie en tot nu toe had ik geen één les met hem. Maar ik mag me niet uit het veld laten slaan. Want dit is misschien voor hem een leuk spelletje maar voor mij niet.
Gelukkig verliepen de lessen rustig en toen de laatste les voorbij was liep ik het schoolplein op. Nog altijd boos van vanochtend liep ik ok Cale af.
"Jij hebt mij naar school gebracht dus je brengt mij ook maar weet thuis!"
Hij zei niets toen opende hij eindelijk zijn mond.
"Jij en ik vanavond, niets of niemand meer. Je kan zeggen ja maar geen nee. Trek wel even wat leuks aan voordat ik je ophaal." Hier stond ik dan stomverbaasd op een bijna leeg schoolplein. Ik weet niet wat hij ineens had maar hij ging het spel heel anders aanpakken. Dat wist ik zeker.
Nu liep hij weg en stond ik zo wat bijna alleen op het schoolplein.
*thuis*
Gelukkig kwam er nog iemand langs die mij naar huis kon brengen. Hier stond ik dan om half 8 mij klaar te maken voor een of anders iets waar ik naar toe zou gaan met Cale. Als ik dit nooit van mijn vader moest doen had ik dit nooit gedaan. Maar wat moet dat moet. Het was wel een goeie kans om bij zijn huis te komen en een beetje rond te gaan snuffelen.
"Ding dong" ik keek op mijn mobiel "19:45 ". Ik liep naar beneden en opende de deur. In de deur opening zag ik het knappe arrogante gezicht van Cale al staan.
"He babe klaar om de avond van je leven te hebben?"
***
Wat gaat er gebeuren, en waar gaan ze naar toe???
Dat komt allemaal in het volgende hoofdstuk.
Ik hoop dat jullie het een leuk boek vinden.
En bedankt voor de mensen die het boek lezen en stemmen.
Xx Katharina
YOU ARE READING
Badboy's can't have a badgirl
Teen Fiction"Ik krijg je wel. Dat wil ik nog wel eens weten." Ik Rolde mijn ogen uitdagend en flirte een beetje met hem. Tuurlijk zou hij mij krijgen, maar uiteindelijk zal ik hem krijgen. Bedacht ik in mijn zelf. Ik keek nog eens naar hem. Een mooi gespierd li...
