Badboy's can't have a badgirl

Hoofdstuk 7

2 dagen eerder

Ik wachtte, en wachtte Cale lag nog heel diep te slapen. Ik ging naar zij kast en pakte een shirt en joggingsbroek ik kon nu niet wachten tot hij wakker werd, en de hele tijd te gaan wachten in zo'n jurkje had ik ook geen zin in. Ondertussen bedacht ik me hoe ik dit zou moeten zeggen.

"Hey, ik werk voor een soort bende en ja nu moet ik meer over je te weten komen om weet ik veel wat dus ja waar ging ons gesprek gister over?"

Nee dat kon natuurlijk niet, ik hoorde Cale kreunen mompelde wat en ging weer verder slapen. Jezus hoe diep kon je slapen. Ondertussen stapte ik het bed uit waar hij gek genoeg wel wakker van werd.

"Goeiemorgen schoonheid."

"Goedemorgen" nu deed hij zijn ogen beter open en ging rechtop in bed zitten.

"Waar ga jij naar toe?"

"Maakt dat wat uit?" Beet ik hem toe

"waarom heb jij eigenlijk mijn kleren aan?"

"Nou omdat jij sliep en ik had geen zin om in een jurkje te gaan wachten."

"Maar misschien vond ik dat wel leuk" ik voelde me wangen gloeien, ging ik nou serieus hier om blozen, ik bloos nooit. Ik drukte me handen op me wangen niet weten wat te doen.

"Ga je mee naar beneden wat eten?" Ik knikte van ja en liep achter hem aan, misschien was dit een goed begin om over gisteren en over hem te gaan beginne te praten.
We liepen de gigantische trap af naar de keuken, "pak maar wat je wilt" ik keek er lag van alles brood, kaas, hagelslag, melk, müsli echt van alles. Ik besloot om een broodje met hagelslag te maken, we gingen zitten aan een Super grote eettafel.

"En hoe lang woon je hier nu al eigenlijk?"

"Doet dat er wat toe?" Oké door naar volgende vraag dan maar.

"Wat doet eigenlijk je vader" hij begon te lachen, "Jezus man wat ben jij nieuwsgierig eet maar gewoon je broodje op. De rest van de tijd zaten we zwijgend aan de tafel. Tot de bel ging.

"Moet jij niet open doe ?" Hij keek me weer aan meet die grijns

"Ik snap echt niet wat jij grappig vind aan zo gewone vraag hoor." Hij stond nu op en liep naar de deur, ik hoorde twee stemmen. Jongens stemmen.

"Dit zijn Joël en Dylan misschien ken je ze wel misschien niet." Ik zag de twee vrienden van Cale ze waren niet lelijk. Maar je zag duidelijk dat Cale de knapste was.

"Ha je hebt die nieuwe Chick van laatst" hoorde ik Joël zeggen.

"Hebben jullie het ook al gedaan" hoorde ik Dylan erna zeggen. Ze deden net of ik onzichtbaar was.

"Hallo ik ben hier hoor en even voor de duidelijkheid ik hoor echt alles wat jullie zeggen hoor."

De jongens keken nu naar mij en begonnen te lachen, ik snapte alweer niet wat er zo grappig aan was en ging chagrijnig verder met het eten van mijn broodje hagelslag. Ik voelde me alsof ik behandeld werd als een gek.

"De Chick van jouw heeft wel een grote bek zeg" hoorde ik één van de jongens zeggen, oke nu was het echt genoeg. Ik gooide mijn broodje neer waardoor al het hagelslag rond de tafel viel en wou naar boven lopen. Maar ineens werd ik bij mijn bovenarm vast gehouden. Ik keek recht in de ogen van Cale.

"Wat ga je doen?"

"Ik ga naar boven mijn normale kleren aan doen en dan ga ik weg!" Hij kwam nu met z'n mond dichter bij mijn oor.

"Lieve, Nicole als je nou even wacht kom ik er zo aan, kan ik er ook nog een beetje van genieten." Hij deed alsof hij aan het fluisteren was, maar hij praatte duidelijk genoeg zo dat de jongens achter hem het ook konden horen. Ik zag nu ook een grijns rond zijn lippen vormen, dit keer geen grijns waarvan je zegt dat het schattig is. Nee een grijs die je het liefst van zijn mooie gezichtje af wil slaan.

"Klets!" Mijn handpalm raakte zijn wang, zo hard dat zijn hoofd mee bewoog in de richting waarin ik sloeg. Hij keek razend naar mij. Alsof hij het raar vond waarom ik dit deed, sorry hoor hij gedraagt zich als een eikel. Dan kan je terug verwachten dat ik me ga gedragen als een bitch.

"Oh, sorry" zei ik alsof ik dit per ongeluk deed.

"Nicole!" schreeuwde hij nu"

"Ja, schatje is er wat?" Tuurlijk wist ik wel wat er was, hij voelde zich natuurlijk heel erg vernederd.

"Waar sloeg dat op?" Ik zag dat zijn ogen zwart stonden van de woede

"Nou, even denken hoor ik denk jouw gezicht. Maar ik denk dat je dat zelf beter voelt he"

Ik had geen zin meer in dit gesprek dus ik liep weg, naar boven. Ergens in mijn hart voelde ik een steek van pijn, kom Nolan hij is tijdelijk je moet meer achter hem zien te komen verraden. Dus niet van hem houden! Ik vermande me weer en liep met een grijns de trap op. Achter mij hoorde ik Dylan en Joël hard lachen, maar het gelach stopte toen er iets hard op de grond viel. Volgens mij eerder op de grond gegooid door Cale, als hij hier al boos om word. Hoe kwaad word hij straks dan wel niet, ik lachte. Maar de steek van pijn in mijn hart voelde ik ook nog steeds.

P.O.V Cale

Oké ik weet dat ik me als een eikel heb gedragen. Maar zo ben ik dus surprise Nicole dat je de echte mij kent, ik ben ook niets voor niets de 'badboy' van de school. Maar mij voor schut zetten waar mijn vrienden bij zijn en in mijn huis dat doet niemand, ook al heb ik me zo erg gedragen als een lul. Ik hoorde haar op de trap lopen, de jongens luit lachen omdat ik vernederd was door een meisje. Ik werd kwaad wie denkt ze wel niet wie zij is? Ik pakte het eerste beste voorwerp wat ik zag een vaas. Er zaten hele mooie rozen in, ik pakte de vaas smeet hem stuk op de grond en liep woest weg. "Eh man, het is maar een meisje." Hoorde ik Dylan zeggen. "Ja maat hij is er wel door vernederd!" Hoorde ik Joël luidruchtig en half lachend zeggen. Woest was ik, ik was nu op de trap en sprintte naar boven. Ik liep naar mijn slaapkamer en zag dat Nicole al helemaal klaar was. Ze was druk bezig met haar laatste spullen bij elkaar pakken en merkte dus helemaal niet dat ik in de kamer stond. Ik liep naar haar tie drukte haar tegen de muur aan en hield mijn man handen strak om haar nek. Ik zag aan haar dat ze schrok en naar lucht hapte.

"Dat doe je nooit meer, heb je dat begrepen!?" Schreeuwde ik naar haar. Het verbaasde me dat ze geen sprankje angst in haar ogen had, die meid is ook nergens bang voor.

"Praat tegen mij als ik tegen jouw praat." maar kwam er als snel achter dat ze niet kon praten met mijn handen stevig om haar nek gedrukt dus ik liet haar nek los. Direct viel ze op de grond en smachtte naar lucht. Toen ik wel vond dat ze genoeg zuurstof had pakte ik haar weer op en drukte haar weer tegen de muur aan. Allen dit kier waren het haar polsen die ik hoog boven haar hoofd vast hield.

"Jij bent echt de grootste eikel die ik ken, dus laat me los en breng me naar huis." Was het enigste wat ze zei, ik drukte nu mijn lichaam tegen de mijne aan en ging met mijn mond naar haar oor.

"Doe dit gewoon nooit meer dan laat ik je gaan en breng ik je naar huis."

"Oké als dat is wat je wilt dan doe ik het niet meer, maar dan ga jij je nooit meer als een eikel gedragen."

"Oké" ik drukte nu mijn lippen op de hare, als snel waren we aan het zoenen totdat ze stopte.

"Je moet me nu echt naar huis brengen." We liepen nu samen naar benden en ik zag de jongens al naar ons kijken, ik worp snel even een blik toe zodat ze al genoeg wisten. Opende de deur en stapte samen met Nicole de auto in. De weg naar haar huis wist ik al, dus ik reed er zo naar toe. Toen we bij haar huis waren aangekomen stapte ze uit.

"Dit is nog niet voorbij hoor, ik zei dat alleen even zodat je me naar huis zo brengen." Was het laatste wat ze zei en klapte de deur hard dicht. Ik zat helemaal verbaasd in mijn stoel. Ik zag dat ze de voordeur van haar huis open maakte en naar binnen liep. Wat een bitch, maar ik wou haar ook weer zo graag. Ik lachte drukte het gaspedaal in en reed naar mijn huis. Oké als zij perse een 'oorlog' wil kan ze dat ook krijgen.

***
He heel erg sorry dat ik zo lang niet heb up-gedate (of hoe je het oom schrijft)
Maar hier is ie dan hoofdstuk 7. Dit kwam omdat ik het heel erg druk had door de proefwerk week maar die is voorbij (eindelijk) . Dus hier is dan ook direct een extra lang hoofdstuk. Ook wil ik jullie nog allemaal bedanken voor het lezen van dit boek. Het boek is al iets meer dan 700 keer gelezen. Sommige vinden dat niet veel maar ik ben er al echt heel blij mee. Want zonder jullie was dit niet gelukt dankje, dankje, dankje

Xx Katharina