Στο Ενδιάμεσο

κεφάλαιο 23

Κρατάω την μπλούζα μου καλυμμένη πάνω από την μύτη μου καλύπτοντας τις αναπνευστικες μου εισόδους, ώστε να μην εισπνεύσω τον καπνό

Το ιδιο κάνει και η Σία η οποία βρίσκεται δίπλα μου ακολουθώντας με

Είμαστε στην πορεια και πραγματικα γίνεται χαμός

Ο Στέφανος είπε ότι όπου νανε θα έρθει να μας βρει

Έχει πάρα πολύ καπνό και φλόγες γύρω, οι άνθρωποι όπως και οι αναρχικοι τρέχουν

Τα μάτια μου ετσουξαν από τον καπνό και πεταρισα τις βλεφαρίδες μου προσπαθώντας να δω μέσα από τα δάκρυα μου

Η Σία από δίπλα μου άρχισε να βήχει στα ξαφνικά και πάω και την χτυπάω ελαφρά βοηθώντας την

Αντε ρε Στέφανε που είσαι;

Στηριχθηκα με τις παλάμες μου σε έναν τοίχο γιατί με έπιασε μια ζάλη

"Νεφ" ακούω μια φωνή να φωνάζει γύρω μου, έπειτα νοιώθω δύο χέρια να μου πιάνουν την μέση και να με γυρνανε

Κοιτάζω μπροστά μου και βλέπω τον Στέφανο, τα μάτια του δείχνουν ανησυχία από ότι μπορω να διακρίνω γιατί το πρόσωπο του καλύπτεται από την μαύρη κουκούλα

Πιο δίπλα βρίσκεται ο Αχιλλέας ενώ βοηθάει την Σία να σηκωθει

"Νεφ πρέπει να φύγουμε" μου λέει γρήγορα κοιτώντας με

"Στέφανε, ζαλίζομαι" ψελλιζω πιάνοντας τον από τα μπρατσα του γερά για να μην πέσω κάτω

"Γαμωτο" λεει και ξεφυσαει

Σε δευτερόλεπτα με έχει σηκώσει στην αγκαλιά του περπατώντας γρήγορα προς μια κατεύθυνση που δεν έχω ιδέα

Ο Αχιλλέας με την Σία μας ακολουθούν από πίσω

Μπορώ να ακούσω τον καρδιά του που χτυπάει τόσο δυνατά, το ίδιο και η δικιά μου

"Στέφανε πρέπει να φύγουμε" ακούω μια άλλη φωνή να φωνάζει και είμαι σίγουρη ότι την έχω ξανά ακούσει

Αλλά αυτή την στιγμή δεν μπορώ να θυμηθώ

Τα μάτια μου τσούζουν και δεν μπορώ να τα ανοίξω και να κοιτάξω γύρω μου

Ακούω άνοιγμα πόρτας και έπειτα να με αφήνει απαλά να κάτσω σε ένα κάθισμα

Ακόμα νοιώθω ζαλάδα

Καταφέρνω και ανοίγω τα μάτια μου και κοιτάζω γύρω

Είμαι στο αμάξι και οδηγάει