Στο Ενδιάμεσο

κεφάλαιο 28

Κοιτάζω βαρεμενη τον πίνακα προσπαθώντας να καταλάβω τι κάνουμε

Φυσική

Δεν καταλαβαίνω Χριστό

Περιμένω να χτυπήσει το κουδούνι πως και πώς για να φύγω

Τελευταία ώρα είναι και θα περάσει ο Φιλιππος να με πάρει να φάμε μαζί έξω

Μόνοι μας αυτή την φορά!

Από τις σκέψεις μου με βγάζει το σκουντιγμα του Λεωνίδα από δίπλα μου

Γυρνάω και τον κοιταω ερωτηματικά "που ταξιδεύεις;" με ρωτάει

"Τίποτα απλά κάτι σκεφτόμουν" λέω αφηρημένη

"Λοιπόν θα έρθεις μαζί μας με την Σία τωρα που θα σχολασουμε για καφέ;" ρωτάει

"Δεν μπορω, θα περάσει ο Φιλιππος να με πάρει και θα φάμε εξω" λέω με ένα χαμόγελο

"Αναγνώστου, Βασιλείου συζήτηση πιάσατε;" ρωτάει με αυτή την τσιριχτη φωνή η καθηγήτρια

Ξίδι

Ο Λεωνίδας πήγε να της απαντήσει αλλά δεν πρόλαβε γιατί ακούστηκε ο ήχος του κουδουνιου

Πάλι καλά

Γιατί ποιος ξέρει τι μπορεί να της έλεγε

Μαζεύω τα πράγματα μου και τα βάζω στην τσάντα μου

Επιτέλους πέρασε αυτό το βασανιστικό 7ωρο

Βγαίνουμε έξω από την τάξη με τους άλλους και κατεβαίνουμε κάτω

"Καλά να περάσεις" μου λέει η Σία με ένα χαμόγελο και ο Λεωνίδας μου τσιμπάει τα μάγουλα παιχνιδιαρικα

Μου την σπάει όταν το κάνει αυτό!

Τους χαιρετάω και έπειτα βγαίνω έξω από το κτίριο

Κοιτάζω γύρω προσπαθώντας να βρω το μαύρο αυτοκίνητο του

Αλλά δεν είναι εδώ

Μπορεί να είναι στον δρόμο και τώρα να έρχεται

Κοιτάζω μέσα στο προαύλιο και βλέπω την Κωσταντινα να βγαίνει έξω

Μόνη της

Πως και ετσι; την παρατησε ο γκομενος της

Με κοιτάζει με ένα κενό βλέμμα χωρίς να πει κάτι και με προσπερνάει

Κανονικά εγώ θα έπρεπε να ειμαι έτσι μαζί της όχι αυτή

"Θα έρθεις ή θα κάθεσαι να κοιτάς την τύπισσα;" ακούω μια φωνή δίπλα μου και γυρνάω να κοιτάξω ξαφνιασμενη