Στο Ενδιάμεσο

κεφαλαιο 24

"Που είναι; τον βλέπεις κάπου;" με ρωτάει η Σία για εκατοστή φορά

"Όχι, μα καλά που είναι; δεν τον βλέπω από κάπου να έρχεται" της λέω ενώ συνεχίζω να κοιτάζω γύρω

Βρισκόμαστε στο αεροδρόμιο γιατί ήρθαμε να πάρουμε τον Λεωνίδα, και να τον ξανά δούμε μετά από πολύ καιρό

Αλλά δεν τον βλέπουμε πουθενά

Σοβαρά τωρα που είναι;

"Ρε είσαι σίγουρη ότι σήμερα θα έρθει;" την ρωτάω ενώ την κοιταζω εξεταστικα

"Ναι ρε σου λεω! Σήμερα μου είπε" μου λέει και ανασηκώνω τους ώμους μου

Ξαφνικά νοιώθω ένα άγγιγμα στην πλάτη μου όπως και η Σία και γυρνάμε να κοιτάξουμε τρομοκρατημενες

"Λεωνίδα;" ρωτάει έκπληκτη η Σία και σε δευτερόλεπτα πέφτει στην αγκαλιά του

Εγώ έχω μείνει κολλημένη στην θεση μου και τους κοιτάζω ξαφνιασμενη

Σπάνε την αγκαλιά και με κοιτάζει χαμογελαστος ενώ έρχεται προς το μέρος μου

Περνάει τα χέρια του γύρω μου το ίδιο και γω κάνοντας μια σφυχτη αγκαλιά

"Μου έλειψες" μουρμουριζω ενώ νοιώθω τα μάτια μου υγρά

ΥΓΡΑ;

Οχι δεν θα κλάψω τώρα

"Και μενα" λεει μόλις σπάσουμε την αγκαλιά, σκουπιζω λίγο τα μάτια μου και γελάει

"Μην κλαις, τώρα δεν θα ξανά φύγω" λεει και ξανά κάνουμε μια ομαδική αγκαλιά

Τώρα που τον ξανά βλέπω, ομόρφυνε, όχι ότι πριν δεν ήταν αλλά είναι πολύ διαφορετικός

Ψήλωσε, είναι πιο γυμνασμενος, και γενικά φαίνεται πιο, άγριος;

Τα μαύρα μαλλιά του όπως και τα μάτια του τον κάνουν, και οι έντονες γωνίες του προσώπου του

"Λεωνίδα αγόρι μου τι κάνεις;" τον ρωτάει ο μπαμπάς μου ενώ του κάνει μια αγκαλιά

"Όλα καλα κύριε Βασίλη εσείς;" τον ρωτάει χαμογελαστός "υπέροχα αγόρι μου" του λέει ενώ προχωράμε προς το αυτοκίνητο

"Φέρε τις βαλίτσες σου" του λέει ο μπαμπάς και βάζουν τις βαλίτσες του πίσω στο πορτμπαγκάζ

Μπαίνουμε μεσα και ξεκινάει για το σπίτι

"Είναι τόσα που έχεις να μάθεις ξαδερφουλη" του λέει η Σία κοιτώντας τον με ένα πονηρό χαμόγελο

"Ωχ" λεει μόνο και περνάει τα χέρια του γύρω από τους ώμους μας

"Αλλά πρώτα θέλω να κοιμηθω" λεει ενω μας κοιτάζει και γνεφουμε