Στο Ενδιάμεσο

κεφάλαιο 36

Το αυτοκίνητο σταματάει έξω από το σπίτι μου, μια σιωπή επικρατεί για λίγα λεπτά

"Τι θα κάνεις;" η φωνή του σπάει την σιωπή που υπήρχε και γυρνάω να τον κοιτάξω

"Δεν ξέρω ακόμη" απαντάω "Ίσως να μην το πω ακόμη" συνεχίζω "Θέλω να δω και την συνέχεια" μουρμουριζω και ανοίγω την πόρτα του αυτοκινήτου για να βγω έξω να φύγω

"Νεφέλη!" η φωνή του με σταματάει και γυρνάω να τον κοιτάξω ερωτηματικά

"Τι έτσι απλά φεύγεις; δεν θα με αγκαλιάσεις η να με φιλήσεις;" παραπονιέται και ρίχνω ένα χαμόγελο

"Συγνώμη είναι που τώρα το μυαλό μου είναι σε αυτό που έγινε σήμερα και.." λέω καθώς τον πλησιαζω

Μόλις φτάσω μπροστά του τυλίγω τα χέρια μου γύρω από τον λεμο του ενώ αυτός από την μέση μου και με αγκαλιάζει

"Γιατί δεν έρχεσαι μέσα;" τον ρωτάω και κλείνω λίγο τα μάτια μου απολαμβανοντας την αγκαλιά του

"Δεν μπορώ, θα πάω σπίτι έχει έρθει η μαμά μου" μου λέει και σηκώνω το κεφάλι μου να τον αντικρίσω

"Γύρισε η κυρία Δήμητρα;" τον ρωτάω ενθουσιασμενη και γνέφει χαμογελώντας

"Υπέροχα αντε αντε τότε πήγαινε τι κάθεσαι εδώ" του λέω και τον σπρώχνω ελαφρώς για να ξανά μπει στο αμάξι

"Κατσέ" μου λέει και χωρίς να πει τίποτα σφραγίζει τα χείλη του με τα δικά μου

"Καληνύχτα μωρό μου" λέει και χαμογελάω

"Καληνύχτα Φιλιππε" του λέω και γυρίζω το σώμα μου για να φύγω

Το αυτοκίνητο εξαφανίζεται και εγώ βγάζω τα κλειδιά μου έξω

Η κυρία Δήμητρα είναι η μαμά του Φιλιππου που γύρισε από Θεσσαλονίκη για να τον επισκεφθεί υποθέτω, γιατί έχει να την δει από τα Χριστούγεννα

Ανοίγω την πόρτα και βγάζω τα παπούτσια μου

"Μπαμπά, Ανδρέα;" φωνάζω

"Εγώ είμαι εδώ!" Ακούγεται η φωνή του μπαμπά μου από το σαλόνι και αμέσως πάω εκεί

"Τι έγινε Νεφέλη μου γύρισες από την βόλτα σου;" με ρωτάει και έρχεται να μου δώσει ένα φιλί

"Ναι, ο Ανδρέας που είναι;" τον ρωτάω γιατί πολύ ησυχία έχει πέσει στο σπίτι

"Βγήκε δεν ξέρω, κάπου με τους φίλους του υποθέτω" μου λέει και γνεφω καταφατικά

"Εσύ πως πήγε η έξοδος σού;" επέλεξα να τον ρωτήσω και τον κοιτάζω διακριτικά με την άκρη του ματιού μου