Destiny's Love |(On-going)

Chapter 11

He raised eyebrow.  "Seriously woman???, tinulungan kita mula sa maniyak na iyon. " titig niya.  Lumapit naman ito saakin. "Ano kayang nangyari kapag hindi kita nakita ritong binabastos?" Aniya

Lumayo akp mula sa kaniya bago magsalita. "Hindi ko naman kasi sinabing tulungan mo ako, lalaki! Saka kaya ko naman ipaglaban sarili k-"

"Really? Kanina nga, nagmamakaawa ang mga mata mo e" nagtama ang paningin namin. Napalunok ako.

Oh dang

"Mahallll, say "thank you" ngumiti ito nang nakakaloko.

"Mahal? Mahal mo mukha mo! Hindi ako mag t-thank you sa'yo! "  pagsusungit ko. He leaned back in his car.

Akala mo nakalimutan mo ginawa mo sa libro ko, hindi.
Nagkatitigan kami ng ilang minuto. She finally ended the silence and spoke.

"Tie lang naman tayo"

"What?

"Sinira mo libro ko, lalaki. Kaya di na ako mag t-thank you at tatanaw ng utang na loob sayo!"

"I didn't cut your book into pieces!"

"Hindi ka pa talaga aamin!? Edi di ako mag papasalamat sayo. Heh! Bye" tinalikuran ko na ito at sinimulang maglakad at pipilay pilay.

"Hey wait! Aamin na ako"sigaw niya. Napahinto naman ako.

"Aamin ka rin pala e" lumapit siya saakin.

"Yes, tama ka. Ako nga ang may gawa non sayo." Pag aamin niya.

"Bakit?? Bakit ako pa napili mo?? May kasabwat ka ba?" Tanong ko.

"Kase maganda ka" nilakian ko lang mata ko. He chuckled. "Yun ang sabi mo eh kaya kita binully kase maganda ka. At wala akong kasabwat ha." Aniya

"Sa ngayon gusto kitang hampasin ng dos por dos sa ulo." I smiled widely. "Alam mo bang hindi ko pa tapos basahin iyon?? Tarantado ka" natawa naman siya.

"Okay sorry na, I'll buy you a new book nalang. Ilan ba gusto mo?"tanong niya.

"Hays wag na! Ayaw kong tumanaw ng utang na loob sayo!"

"Ma pride" pagtataray niya.

He sighed.

"What happened?" Nakayuko siya saka niya ako tinignan.

"Ha? Saan?" Takang tanong ko.

"Diyan." Turo niya sa paa ko.

Napalunok ako nang umupo ito at tinignan niya. Hindi rin pala bully ang lalaking ito, may pag ka gentleman din.

*****************

Kurt pov.

Chinicheck ko ang paa ni sandra, namamaga ito.

"Anong nangyari rito?  Hindi siya umiimik kaya tiningala ko ito. Biglang umiwas ng tingin.

Nakatitig yata ito saakin. Napangiti ako ng lihim.

"Ano nga ulit sinabi mo?" She asked. Hindi nga nakikinig ang babaeng to.

"Anong nangyari rito sa paa mo, namamaga na siya."

"Ah kanina kasi naglalakad ako sa daan tapos may mga batang naglalaro sa daan ng tumbang preso tapos ayon tumama saakin yung lata." Pagkukuwento niya.

I smiled secretly, Ang cute niya mag kuwento.

"Anong nginingiti ngiti mo riyan?" Oh nahalata niya nga pagngiti ko.

"Wala, anong ginawa mo sa mga bata? Baka naman pinatulan mo pa." Inis ko rito

"Hah! Ano ako bata? Isip bata? Kagaya mo??,no way!" Naiinis na ito pero ako yung nainis. She rolled her eyes. Tinuon ko naman ang pansin ko sa paa niyang namamaga.  I touch it and she groaned.

"Aw, does it hurt?" I asked worriedly.

"M-medyo naman, pero huwag mo na ulit hawakan." Hiling niya.

"Do you think makaka uwi ka nang ganiyan ang paa mo?" Tanong ko at tumayo na.

"Hindi naman kasi ako maglalakad e, magpapamasahe na ako."

"I'll take you home."

"Wag na, kaya ko na to. Bye"

Makulit ang isang to. Pero di ko siya papayagan. Hinarang ko siya. Napatingin siya sakin.

"Bakit ba ang kulit mo? Wala ka ng makikitang trycicle sa oras na to. Kaya ihahatid na kita sainyo." Seryosokong wika.

Nanatili itong walang imik.

"Let's go" wika ko rito tsaka pumunta sa kotse nang hindi ito sumunod.

Nilapitan ko ulit ito. May hawak hawak pala siyang malaking supot. Nag grocery ata ito. " let me carry that" turo ko sa hawak niya. Nilayo niya naman ito. Hindi na siya nagsasalita, naging pipi na. "Come on, just let me." Binigay niya naman saakin tsaka ko ito nilagay sa loob ng kotse. Siya naman ay nanatiling nakatayo.

Binuksan ko ang pinto para sa kaniya. "Get in". Senyas ko. Pumasok naman ito at isinara ko na ang pinto. I sighed and pinaandar ko na ang sasakyan at nilingon ko siya. Hindi pa siya naka seat belt. I coughed. Napatingin naman siya rito.

"Bakit? Anong tinitingin tingin mo riyan? Mag gagabina." Wika niya.

Lumapit ako sa kaniya, nakatitig siya saakin. Napapalunok naman ito. Magkalapit na ang mukha namin. She was nervously biting her lip. I smiled at kinuha ang seat belt.  Napatingin naman siya rito. "Hindi ka pa naka seat belt" bulong ko saka ko ito nginitian nang nakakaloko.

"Uhm sorry, p-puwede bang pakibukas nitong bintana. Baka kasi masuka ako. Hindi ako sanay sumakay sa mga ganitong sasakyan e." Kinakabahan niyang wika.

"All right" wika ko and inopen ko ang bintana para sa kaniya. we drove away. While driving, palihim ko namang sinusulyapan si sandra na naka tingin sa labas. Nang bigla itong tumingin sa sakin agad naman akong nakaiwas.

Tumawa ito. "Huli ka, nakatitig ka sakin. No?"

"Nope"

"Sus, hindi pa kasi umamin." Tinignan ko lang siya at nginitian.

"Bakit parang kabisado mo daanan dito? Dito ka ba nakatiraa??"tanong niya.

"I drive on this route everyday" wika ko. "Btw, saan ang bahay niyo?"

Tinuro niya naman kung nasaan ang bahay nila. We drove 25 minutes bago makarating sa bahay nila. Tinigna ko lang ang bahay nila, medyo kalakihan naman ito.

"Dito ka nakatira?"

"Bakit? Masiyado bang maliit para sayo? Sorry ha kung mahirap lang ako." 

Oa naman itong babae na to. I chuckled.

"Oa mo, nagtanong lang ako." Tinanggal ko na ang seat belt ko at sa kaniya. Bumaba na ako para ipagbukas siya ng pintuan. Kinuha ko na ang mga groceries niya sa back seat.

"Hatid na kita sa loob-"

"Wag na, kaya ko na-"

"Sure? Okay ka lang? Kaya mong maglaka-"

"Oo naman, oa mo naman. Namaga lang naman." She clarified.

"Sige, mauna na ako. Ingat ka nalang sa pag da drive mo." Anito. "Oh alam mo na bhay namin, bully-in mo nanaman ako. Baka isunod mong sunugin bahay namin ah" sabi nito kapagkuwan.

I chuckled. "No, nagbago na ako" wika ko.

"Sana nga, sige umuwi ka na mag a alas sais na." I nodded as a response at umalis na.

Iyan nalang muna hahahah! Mag vote rin pag may time! Hahha thank youuuu.