El Grande Series 4: Xavier Faleiro

CHAPTER 5

Chapter 5

Mark Lawrence Pov

I cannot describe kung gaano ako ka-disappointed sa sinabi ni Xavier sa akin. He used to be my crush. He used to be my beloved. He used to be my one and only star in the gazillions of stars in the universe. He is my pangga—my hinigugma. At dahil sa sinabi niya sa akin nawala ang lahat ng iyon. Lahat ng paghanga ko sa kanya ay nawala!

Nagmarka sa puso ko ang kanyang sinabi at kagaya nga ng sinabi ko disappointed ako sa kanya. Papaano nya ito nagawa sa akin? Papaano niya ito nagagawa sa kanyang number 1 fan? Hindi man lang ba niya iniisip ang damdamin ko? Wala ba siyang puso? Pero malamang meron kasi buhay siya. Hindi ba niya iniisip ang kapakanan ng anak namin? Eme lang.

Eme lang ang lahat kasi kahit na ganoon ang sinabi niya ay wala naman akong paki. Bahala siya sa buhay niya. Wala akong paki kung sasakit ang mata niya kapag tumitingin sa prettyness kong mukha. At mas lalong wala akong paki kung dudugo ang tainga niya sa bunganga ko. At two months? Who cares!?

Wala talaga akong paki sa sinabi niya sa akin kasi wala naman akong plano na mag-stay sa buhay niya, 'no? Kapag siguro pinakasalan niya ako ay mags-stay ako pero kung babysitter lang naman ay thank you nalang. May balak akong iahon ang Pilipinas sa kahirapan, e. Basta kahit na anong sama ni Xavier sa akin ay wala akong paki kasi siya pa rin ang apple of the eye ko. Siya pa rin ang sinisigaw ng pusong ligaw ko. At dapat siyang magpasalamat doon. Ang hirap kaya magkagusto at magka-crush sa isang tao na walang pakialam sa damdamin mo. Heartless at its finest, e.

"Hey!" Ang ganda ko ay napaigtad dahil sa biglaang tawag ni Xavier sa akin. Ginoo ko! Ngayon niya lang ako nakita at nakilala pero pakiramdam ko gandang-ganda na sa akin itong si Xavier! Tawag na siyang nang tawag sa akin, e! Naman! Dito na ba magsisimula ang love story namin si Xavier? Dito na ba uusbong ang walang hangganang pagmamahalan namin? Pagmamahalan na hahamakin ang lahat makasama lang ang isa't isa? Kinilig ako sa sariling exploration ng utak ko!

"Yesh?" sagot ko kay Xavier na kinasingkit ng mata niya. Aysus pa-fall naman ito. No need na Xavier. Hulog na hulog na ako. Sasalo nalang ang kulang. Eme!

"Umayos ka kapag kinakausap kita kung gusto mong magtagal sa tabi na ng anak ko." untag niya.

My eyeballs rolled 360 degrees because of what he said. Ulyanin ata itong si ultimate crush, e. Akala ko ba two months lang itong relationship namin? I mean, akala ko two months lang ako sa piling niya-ay ni bibi Zion pala.

Bumuntong hininga ako. Akala ba talaga nitong si Xavier ay matatakot doon sa sinabi niya? Ang weak ng threat niya, ha. Wala bang extreme threat d'yan?

"Oo na. Oo na. Sinasagot na kita!" Nakangisi kong untag kay Xavier. Napahawak ito sa kinauupuan niya at laglag ang panga sa sinabi ko.

"W-what did you say?" nauutal niya tanong sa akin.

"Eme lang Xavier. Ang seryoso mo kasi, e."

Rinig ko ang munting tawa ni ateng Cesna, ang manager ni Xavier, na nasa shotgun seat.

Tumikhim si Xavier.

"Eme? What's that? Anyway, kapag tinatanong kita sumagot ka ng maayos. Ayaw ko nang binibiro ako." seryoso na niyang sabi sa akin.

Nagpakyut ako kay Xavier. Nginusuhan ko siya.

"Opo. Sorry po."

"Don't fucking use po on me!"

Napatakip ako sa bibig ko. Ang bastos naman nitong bibig ni Xavier! Kailangan yata nitong ma-disinfect using my kissable and pink lips!

"Hay! Ito na seriousness na. Alam ko. Alam kong ayaw mo sa akin, Xavier. Pero sad to say wala rin akong paki roon. Saka yes ulit. Narinig kita na pang two months lang ako." Nakita ko ang pagkunot sa noo ni Xavier at handa na naman sanang bumuga ng apoy sa akin kaso nagsalita nalang ulit ako. "I mean, narinig ko ang sinabi mong two months lang ako sa tabi ni bibi Zion at babalik din ako sa mahal kong probinsya. Klaro na? Do I need to reiterate what I just said?"