Karardı yapraklar, mevsimler geçmez artık
Ne bir sümbül açar, ne de bir rüzgar eser
Ve martılar çığlık çığlığa uçuşmaz artık
Ve insanlar altında deniz, hüznünde boğulurken
Ne bir simit, ne de bir tebessüm atabilir artık
Mor dudaklarında yalnızca eski bir serzeniş
Bilirim ki mütercim olamaz eski hatıralara
Hem sevgili, düşün karanlık bir akdeniz
Ve arkasından ağlar pas tutmuş satırlara
Yalnızca kalıplaşmış arzular kaderin lekesi
İnce bir iplik düğümlenir şimdi boğazlara
Kaybedişin ısdırabı ve veda zamanı şimdi
Münacaatım bilmem erişir mi doruklara
Hasretin, özlemim oldu ne gündür ki şimdi
Ölümüm yazıldı siyah bir kurşunla kitaplara
Şahit oldum merhaba diyenlerin cesaretine
Kasvetli bir gidişin hatırasıdır bu yalnızlık
Beyaz zambaklar da katlanamaz külfetine
Ve uyandığı zaman rüyadan tanrıyla barıştık
Ki zafer çanları gururla elem geçirdi etime
Gördüm, ilk kez yeni mahluklarla tanıştım
Kayboldu mahşerde yüzlerce utangaç yüz
Lime lime doğranıp kan severlerle yarıştım
Ve aşk yelpazesi belimi bir hışımla büktü
Gör ey sevda timsali bu bir yalvarıştır
Uyandır beni hazırım dışarda kin kusanları
Feri sönmüş gözlerimle görmeye hazırım
Her duygularını başka bir acıyla bastıranları
Parçalanmış tenimde hissetmeye hazırım
En güzel sevenleri bir yalanla kandıranları
Kesilmiş kulaklarımda duymaya hazırım
Beni benden, seni senden saklayanları
Kimsesi olmayanları, yıldızlarda yalnızları
Kader ortaklarını, kederiyle boğulanları
Tanrım uyandır beni, seni bana beni sana
Kavuşturamayanları
Aşk ateşiyle yanan kalbime gömmeye hazırım
YOU ARE READING
kaderdir insan ömründe ölüm
Poetry"Ne yaşamın sırrına erebildim, Ne ölümün tadını alabildim, Yalnızca sustum, Ve yalnızca konuşacağım."
