kelimeleri
bir okyanusun derinliklerinde çırpınırken gördüm
sularından kan lekeleri fışkırıyor
ey merhamet yoksunu
ne derdin var
bu meşakatli nidalar ne için?
zaman yitip gidiyor
bir şeyler yapmalıyız
ama ne?
insan, vefa nedir bilmez
İsa'yı öldürmek isteyen de onun havarisi değil miydi?
çiviler, çarmıhlar hazırlayanlar
gözlerinde sükut olanlar
itaat edin ve benliğinizde kaybolun!
ey hayatın küskünlükleri
ey beyazı kirlenenler
sizler akıtılan kanları bilmezsiniz
denizler niceleriyle kirlenirken
sizler parlayan mercanların arasında rüyalar görüyorsunuz
uyanın uykunuzdan ve bağışlayın kendinizi
nedendir suskun böyle dilleriniz
anlayınız ki
yakılan ateştir geceyi aydınlatan
güneş varlığını unutturmaz
her çirkinlik elbet son bulacak
ve sular
eski berraklığında
türkülerle anılacak
son bir yardım eli uzatın yaşayanlar
şimşekler dağların eteklerinde sevişedursun
siz farkında mısınız
ölüyoruz
ne için kimse konuşmuyor
ay, son nefesini vermek üzere
gelgitler vuruyor sahillere
yakamoz, kirlenmiş hayatın bilinmez gayesinden
ve kelimeler ispatlayamıyor varlığını
ne için susmakta kararlısınız
haykırın ve inletin denizleri
yaşanılmamış düşlerin devrimiyle
YOU ARE READING
kaderdir insan ömründe ölüm
Poetry"Ne yaşamın sırrına erebildim, Ne ölümün tadını alabildim, Yalnızca sustum, Ve yalnızca konuşacağım."
