ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ ႏွင့္ သူနာျပဳေရွာင္း
Part 11
---------
တိုက္ခတ္လာေသာေလေတြကိုခံစားမိရင္းနဲ႔အေရွ႕ကမက္မြန္ပင္ကိုၾကည့္
လိုက္သည္ ဒါကအေနာက္ဥယ်ာဥ္ကိုၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္တစ္ေယာက္ထဲသာေရာက္
ေနျခင္းပင္။
"အေမ ေနေကာင္းတယ္ေနာ္....အေမႀကိဳက္တဲ့မက္မြန္ပန္းေလးေတြကပြင့္
လာလိုက္တာတအားလွတာပဲ"
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္တစ္ေယာက္ထဲသာစကားေျပာေနျခင္းသာ အေရွ႕ကမက္မြန္ပင္ကေတာ့ သူ႕အေမေသၿပီးျပာအိုးေပၚမွာမက္မြန္ပန္းပင္
စိုက္ထားျခင္းပင္။
"ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္!!"
လာပါၿပီ အသံၿဗဲနဲ႔ အိပ္ပုတ္၊ အေမႊစိန္၊ နေမာ္နမဲ့၊ အတိုင္အေျပာထူ၊အခြၽဲသန္၊ ေကာက္စိန္ လာပါၿပီ ။
"က်န္႔က်န္႔ကိုၾကေတာ့မေခၚသြားဘူး...အက်င့္မေကာင္းဘူး"
"ငါကဘယ္သြားလို႔ေခၚသြားရမွာလဲမင္းကို"
"ဒီကိုေလ"
"...."
"က်န္႔က်န္႔စြန္လႊတ္မလို႔ "
"အဲ့ဒီေတာ့...."
"အဲ့ဒီေတာ့ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကကိုင္ေပးထားေလ က်န္႔က်န္႔ကေျပးမယ္ေနာက္ေတာ့မွလႊတ္ေပးေပါ့"
"ေလမွမတိုက္တာ"
"က်န္႔က်န္႔ကေျပးရင္ေလရတယ္ေလ အဲ့တာေၾကာင့္"
ေျပာျပလည္းအတည္ယူမွာမွမဟုတ္တာပဲကို ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္လည္းသက္ျပင္းခ်
ကာေရွာင္က်န္႔ေျပာတဲ့အတိုင္းလုပ္ေပးလိုက္ရသည္ ေရွာင္က်န္႔ကေျပးတယ္
သူကလည္းစြန္ကိုကိုင္ထားရတယ္။
"လႊတ္ေတာ့!"
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္လႊတ္လိုက္ေတာ့စြန္ကအေပၚေတာ့ေရာက္ပါရဲ႕ခဏေလးအတြင္းပဲ
ေအာက္ျပဳတ္က်သြားတယ္။
"ေအာက္ျပဳတ္က်သြားျပန္ၿပီ"
"ေလမွမတိုက္တာ လာအိမ္ထဲျပန္ဝင္မယ္"
"က်န္႔က်န္႔ကစြန္လႊတ္ခ်င္လို႔ကို"
"ေလတိုက္မွလႊတ္ လာ"
"ဟုတ္....."
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကအရင္ထြက္သြားတယ္ ေရွာင္က်န္႔ကေတာ့စြန္မလႊတ္ရမခ်င္း
ကိုျပန္မဲ့ပံုလည္းမေပၚပါ ခဏခဏလည္းေျပးေနမိတယ္ မရေတာ့တဲ့အဆံုးမွာ
ပဲျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာပဲလွဲအိပ္မိသည္ တစ္ဖက္လွည့္လိုက္ေတာ့မက္မြန္ပန္းပင္ကိုအေဝးကေနေတြ႕ရတယ္ ပန္းေတြပြင့္ေနတာလွလိုက္တာဆိုတာ။
YOU ARE READING
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ ႏွင့္ သူနာျပဳေရွာင္း (completed )
Fanfictionၿမိဳ႕အုပ္ေလးနဲ႔သူနာျပဳေလးေပါ့
