မြို့အုပ်၀မ်နှင့်သူနာပြုရှောင်း
Extra
ဟီး....အကြံလေးကလို့ထပ်ရေးပေးတာပါ။
...............
ခုတင်ကျယ်ကြီးပေါ်မှာ ရှောင်ကျန့်ကအိပ်မပျော်ပါချေ နာရီကြည့်
တော့ ၁၂နာရီထိုးတော့မည် ဝမ်ကိုကိုကအခုတလောအမြဲနောက်
ကျတတ်သည် ပြင်သစ်ကမြို့အုပ် ရောက်လာကတည်းကပင် ။
*ကျွီ...*
တံခါးပွင့်လာတော့ ရှောင်ကျန့်တစ်ဖက်လှည့်သွားတယ် တော်တော်ကြာတော့ သူ့ဘေးနားကိုလှဲလာကာ စောင်လေးခြုံပေး
ပြီး အိပ်သွားတော့သည် ရှောင်ကျန့်လှည့်ကြည့်မိတယ် ဒါသူ့ယောကျာ်းမှဟုတ်ရဲ့လား စကားတောင်မပြောဘူး ရှောင်ကျန့်
ချက်ချင်းထထိုင်ကာ နိူးလိုက်သည် ။
"၀မ်ကိုကို....ထထ"
"ဟင်...."
"ကျန့်ကျန့်ကိုဘာလို့စကားမပြောတာလဲ"
"မင်းအိပ်နေပြီထင်လို့ပေါ့ ဝှား...ကိုယ်လည်းအိပ်တော့မယ်"
ပြောနေရင်းနဲ့ တစ်ဖက်လှည့်ပြီး အိပ်သွားပြန်သည် ရှောင်ကျန့်မကျေနပ်ပါ ဒါကြောင့်ပဲ ၀မ်ရိပေါ် ကိုယ်ပေါ်မှာတက်ဖိပြီးအိပ်လိုက်သည် ။
"၀မ်ကိုကို"
"အင်း"
"ကျန့်ကျန့် အိပ်မပျော်ဘူး "
"...."
ရှောင်ကျန့်မော့ကြည့်တော့ ၀မ်ရိပေါ်ကအိပ်ပျော်နေပြန်သည်
ရှောင်ကျန့်ကအတင်းလူပ်နိူးတော့ မျက်လုံးလေးမပွင့်ချင်ပေမဲ့
လည်းပွင့်လာရသည် ။
"ကျန့်ကျန့်အိပ်မပျော်ဘူး တစ်ခုခု ပြောပေး"
"ဘာလို့...ဝှား...အိပ်မပျော်တာလဲ.."
"သားသားကို သိပ်လိုက်ရလို့လေ အမှန်ဆိုလေ ကျန့်ကျန့်ကအိပ်
နေတာသိလား အဲ့တာ ၀မ်ကျန့်ယွီက အော်ငိုတော့ ကျန့်ကျန့်ကသွားပြေးသိပ်ရင်းနဲ့ သူကအိပ်သွားရော ကျန့်ကျန့်ကမျက်လုံးကျယ်သွားတော့ အဲ့တာအိပ်မပျော်တော့ဘူး"
"...."
"၀မ်ကိုကို... ကျန့်ကျန့်ကိုချစ်တော့ဘူးလားဟင်"
"ချစ်တာပေါ့..."
"အဲ့တာဆို အိပ်ပျော်အောင် တစ်ခုခုပေးလို့.."
YOU ARE READING
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ ႏွင့္ သူနာျပဳေရွာင္း (completed )
Fanfictionၿမိဳ႕အုပ္ေလးနဲ႔သူနာျပဳေလးေပါ့
