17 yıl boyunca boşuna acı çektim,boşuna ağladım,boşuna kimseyi bulamayıp kendime sarıldım,kendi gözyaşlarımı sildim.Çünkü kimse yoktu.Kendi kendimin ailesi oldum.
Şimdi ise gelmişler bunlara gerek kalmadı artık güzel bir ailen var dediler.
......
-S...
Arabadan inince koskocaman simsiyah bir villa ile karşılaştım.Siyaha aşık biri olarak bu beni kalbimden vurdu diyebilirim.Siyah benim için huzur, mutluluk ve güvendir.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Eve etkilenmiş gözlerle bakarken annem ve babama baktım.Gözlerini benim üstünde uzun süre tutan insanları sevmem.Daha doğrusu o bakışlar altında kendimi rahatsız hissederim.Daha fazla dayanamayarak kapıyı tıklattım.Kapıyı tonton yanakları bir teyze açtı ve güler yüzüyle -Hoşgeldin kızım.Ben Ayşe teyze.Bu evin yardımcısıyım dedi. -Merhaba Ayşe teyzem.Ben İnci.Çok memnun oldum dedim.Aslında uzun uzun konuşmak isterdim ama yeni tanıştığım insanlarla kolay iletişim kıramıyorum.Biyolojik anneme dönerek -Beni kalacağım odayı gösterir misiniz? dedim.Evi sonra incelerdim ama şu an üstten incelediğimde dışarının tam tersi olarak beyaz ve krem tonlarıyla döşenmişti.Annem kafasını sallayıp eliyle yukarı doğru gösterip beni yukarı çıkardı.Odama girdiğim de odamın tamamı siyah ve tonları ile döşenmişti.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Giyinme odam bile var.Bu ne zenginlik arkadaş.Ve bayıldım odama.Her yeri simsiyah.Huzurun kollarındaydım.Ruhum beni huzura teslim etti.Kendimden beklemiyordum ama gidip anneme sarıldım. -Teşekkür ederim Yasemin hanım. Teşekkür ederim. Elimden sadece bu gelir.Ben teşekkür edince gözleri parladı.Dinlemek için izin alıp yatağıma uzandım.Annem de odadan yanağıma iyi geceler öpücüğü bıraktıktan sonra gitti.
~•~
-Uyan,uyan,uyan.Hadi be kızım uyan.Kabus görüyorsun dedi bir ses.Gözümü yavaşca açmamla karşımda anne,babam ve 3 taş çocuk bana bakıyorlardı.Sonra gördüğüm kabus aklıma gelince gözlerim doldu.Banyoya gidip yüzümü yıkadım.Yere çöküp ağlamaya başladım.Baba ne olurdu sanki bana bu kadar yara bırakmasaydın...Kapımın açılmasıyla kabusum yinelendi.Biyolojik babam acaba beni ağladığım için döver mi?
Ayaz'dan
Yerde kafasını dizine yaslayıp kollarıyla da kafasını korudu.Bir ileriye bir geriye doğru sallanırken "ne olur yapma baba.Tamam bir daha ağlamam.İstediğin herşeyi yaparı,vurma artık" diye sayılıyordu.Hepimiz şok olmuş gözlerle ona bakıyorduk.Kimsenin birşey yapmayacağını anladığım için bir adım ilerledim ama o,o kadar çok sayılıyordu ki adım seslerimi bile duymadı.Koluna hafifçe dokundum. -Bir şey yok bu evde güvendesin.Kimse sana bir şey yapamaz dedim.Gözleri sessiz çığlıklarla fısıldıyordu.Gözlerinde belki bizi kandırdığına dair en ufak bir şey aradım ama gözlerinde yıllar önce ölmüş bir kız çocuğunun mezarını gördüm.Mezarın etrafında yemyeşil çimler var ama mezarının bir kaç metre yakını kurumuş ve çürümüş otlarla dolu.O ise soğuk toprağa alışmış ve yadırgamıyor gibi... Kollarım arasına aldım onu.Sanki onu o mezarından çıkarmışım gibi iki önce afalladı ama sonra kendini toparlayıp hıçkırarak ağlamaya başladı.Onun her hıçkırığında içimden bir parça kopuyordu sanki.Ağlaması yavaşladığında kucağıma aldım onu.Banyodan çıkardım ve kendi odama götürdüm.Yatağıma uzandırdım ve ellerimi beline sardım.
