The Bride's Man Series: Second Last Chance

Kabanata 21 (5/26/15)

Dahan-dahan kong inimulat ang mga mata ko. I check the place. Mabuti na lamang at nasa loob pa ako ng bus patungong baguio. Napatingin ako sa akinh katabi. Nag-angat ako ng ulo dahil kasalukuyan palang nakadantay ang ulomko sa balikat niya.





Maingat ko iyong ginawa dahil tulog na tulog ito. Nakakahiya ka angela. Kahit di mo kilala ay nakakaidlip ka sa balikat niya. I look the man beside. Mistulan siyang isang sanggol na payapang natutulog. He look so peaceful. Hindi lang iyon meron din naglalarong ngiti sa mukha niya but im sure tulog na tulog ito. Maybe he was dreaming. A beautiful dream perhaps. Samantalang ako kahit sa panaginip ang si Ivo ang laman niyon.






Everytime a close my eyes. Ay wala akong ibang nakikita kundi ang mukha ni Ivo. Napangiti ako ng mapait. Ako kaya naiisip niya?





Darn. Don't be naive, angela. Alam mo ang sagot sa tanong mong iyan. Paano ka niya iisipin kung siya na mismo ang nagsabi na ayaw ka na niyang makita. Maisip pa kaya. Muli kong binaling ang tingin sa lalakeng katabi ko. Im not into a tan skin man. Sabagay ay si Ivo pa lamang kasi ang nakarelasyon ko kaya't hindi ko mawari kung ano ba talaga ang gusto ko sa lalake dahil noon ang alam ko lang si Ivo lang talaga ang gusto ko. Everything about him. Iyon ang gusto ko sa lalake.






Muli akong napatitig sa kanya at napako ang tingin ko rito. He's handsome. Gwapo ito kung tutuusin. A tan skin. Maganda rin ang hugis ng mukha niya. Animo hindi lalake dahil napaka soft ng features nito. His pointy nose gave justice to his face. Matangos ito at perpekto. Napako ang tingin ko sa tikom niyang mga labi. It's natural red. Hindi ko lang mawari kung maganda ang mga mata nito dahil nakapikit.




But there is something on him. Para ba kasing nakita ko na ito. Noon. Im not sure. But he is so familiar. Napailing na naman ako. Ayan ka na naman sa mga akala mo, angela. Kaya ka nasasaktan at nagmumukhang tanga dahil sa mga akala mo.





Lumapit ang kundoktor sa gawi ko. I thought sa akin siya tutungo dahil sa pagkakaalam ko ay hindi pa ako nakakabayad.





"Manong, bayad ko ho" wika ko. Ngunit nakakunot ang noo niya. At mistulang hobby na niya ang pagkunot-noo.





"Ho eh, nagbayad na po ang kasama niyo" sabi nito habang nakatingin sa lalakeng katabi ko "tulog po kasi kayo, kanina" ako naman ay muling napatingin sa kanya. Hmmm. Generous siya. Pero saan ko nga ba talaga siya nakita.





I heard my phone ring. It was a unknown number. Hindi ko sana sasagutin iyon ngunit sunod-sunod ang pag ring nito. At nahihiya naman ako sa ibang pasahero. So i click the answer button "hello?" Magalang kong sabi. Ngunit lumipas ang ilang segundo ay wala akong nakuhang sagot sa kabilang linya. "Hello sino to?" I ask ngunit sa halip na sagutin ako ay katahimikan ang namayani.





Hindi ko alam ngunit my heart was pounding so fast. May hinala kasi ako. "I-is that you, Ivo?" Tanong ko. Hoping that he will answer. But no one dares to answer me back.





Nasisiraan na ata ako ng bait. Bakit naman tatawag rito si Ivo. Impossible. He's done with me. Pinagsawaan. Kung ganoon hindi na ito mag-aaksaya ng panahon para kausapin pa ako. "Kung sino ka man, stop bothering me!!" I said and press the end button.





Sumandal ako sa upuan at napapikit. Just merely thinking that Ivo doesn't care anymore. Ay mistulan na akong pinapatay. Ginawa ko naman ang lahat. I tried to bring back the past, iyong kagaya noong dati. Kahit na may anak ito sa ibang babae, i hug and accept all his flaws. Kahit masakit tinanggap ko dahil mahal ko siya. I gave him a chance sa pag-aakalang okay na ang lahat, but it's not. Im so stupid to believe na okay na pero damn. Hindi naman pala. Hindi ko man lang nalaman na sirang-sira na ang relasyon na pilit kong binubuo.





Totoo ngang mahirap ng ibalik kung ano yung dati lalo na at nagkalamat na. Dumilat ako at tumingin sa bintana. Dammit!!! It still damn so hurt. Muli akong napaluha, marahan kong pinunasan ang mga iyon,






Hinihilig ko ang aking ulo sa bintana ng bus, at bago muling nakatulog ay paulit-ulit kong tinatanong sa sarili ko, how can i unlove, Ivo, how?









NAIMULAT ko ang mga mata ko. Nakita ko ang kundoktor na marahan ang ginagawang paggising sa akin. "Mam, nandito na po tayo" pagkasabi niyang iyon ay unang hinanap ng mata ko ang lalakeng nakita ko kanina. Ngunit wala na ito roon. Napabuntong hininga ako sa tuluyan ng tumayo.





"Salamat manong" tumango naman it at tinulungan ako sa pagbubuhat ng mga gamit ko.






"Mam, ang akala ko po talaga nobyo nyo po si sir, ka sweet nyo ho kasi" sabay kamot sa ulo nito.





"Sweet?"





"Oho, nakayakap nga pa po kayo sa kanya." Hindi na lamang ako kumibo sa sinabi nito. Mistulan akong napako sa kinatatayuan ko. Ganoon ba ako makayakap sa kanya, grabe kung ganoon ay nakakahiya pala ang ginawa ko. Ramdam ko ang pamumula ng pisngi ko at animo nag-init ang buo kong mukha.





"Kanina pa po ba siya nakaalis?"







"Naku, hindi ho. Kakaalis lang niya ilang minuto bago po kita gisingin. Bilin po kasi niya gisingin kita. Ewan ko ba kay sir bakit ako pa inutusan niya. Pwede ka naman po niyang gisingin"







"Ganoon ba?" Nakaramdam ako ng panghihinayang. Ewan ngunit nais ko sana siyang makausap ng personal. Pamilyar talaga kasi ang mukha nito sa akin.






Eh kung pamilyar ang mukha niya. Malay mo ba may kamukha lang siya na nakita mo. Thats not impossible. Maraming magkakamukha ngayon. And theres no big deal kung nakilala ko siya somewhere else. Ang mahalaga sa akin ay nakalayo ako kay Ivo.







Kailer Von POV






"Tito Von, when will you go home?" May lungkot na tanong sa akin ng pamangkin kong si miguel. Ako na halos kasi ang kinagisnan niyang ama. Dahil sa wala itong nakilalang ama. Isang araw pa lamang ako rito ay panay tawag niya. He ask if I can go home early. Malapit na raw ang pasukan nito at gusto niya ay ako ang maghatid-sundo sa kanya sa paaralan. What do I expect. He is a young boy who is eager for a father's love.






"I don't know but surely I will be there before your schooling" i said. Humagikgik ito saka tumawa. Ako man ay hindi mapigilan ang hindi mapangiti. "Where is your mom?" Tanong ko rito.







Rinig ko ang ginawa nitong pagbaba sa telepono saka tumakbo "mama, tito von wants to talk to you"he said.






"Ate" tawag ko rito.






"Bakit ang ingay. Where are you?" Tanong niya. Napailing na lamang ako. "Nasa bar ka?" Muling tanong nito. Paano niya nalaman. "Obvious ah. Sana naman naisip mong lumabas bago mo ako pinatawag kay miguel. You know how much i hate noises" rinig ko ang iritasyon sa boses nito kaya lumabas ako saglit.






"Relax, ate. Ayan oh. Lalabas na nga" lumabas ako roon at saka lumayo ng kaunti, bagamat rinig pa rin ang malakas na tugtugin ay hindi na gaanong maririnig iyon ni ate. "How's mom. Is she okay. Si dad ba? Hindi na galit?" Tanong kong muli.






"If your concern enough. Bakit hindi mo itry umuwi. And handle the business. Because right now. Im doing all your undone works." Sarcastic niyang sabi. "Mom is okay. Nangako ka naman na babalik. Which I doubt."






"Tsk. Ate i promise. So i wont even try to disappoint, mom! You see she so so dramatic."







"I know." Pagsan-ayon naman nito. Maging kasi siya ay dinadrama ni mama. Syempre we understand mom, she wants the best for us. Pero paano naman yung kagustuhan ko. "Ate you remember the woman I brought in our house?"







"Yup, why?" I was about to say that i saw her ngunit mistulang may pumipigil sa akin. "Hmmm. Why, brother. You cant still forget her?" Ate is trying to tease me. Akala kasi nito ay na love at first sight ako sa babaeng iyon. Which is not true. Maganda nga ito ngunit mistulang kumplekado ang mundo. I dont know her reason of drinking that night. Ayoko lang sa babae na mas malakas pang uminom sa akin.







"Wala. Naisip ko lang bigla. I need to go, ate. Give my regards to mom and dad." Hindi ko na hinintay ang sasabihin nito at agad na binaba ang phone. Pumasok ako sa loob at umupo sa counter. Everybody was having a fun. Lahat sila halos lango sa alak.






"Anu vha kashiii ehh hik! Hik! Itap paaahh. Gesto ko paaahh" napako ang tingin ko sa babae na ngayon ay nagwawala. "Isa pahh. Plit" humihingi ito ng alak ngunit hindi na ito pinagbibigyan ng bartender at sinasaway na. Halata naman kasi rito na hindi na nito kaya pang uminom.





"Hik! Bakets vah katsi ayow mo akooooo... bi-bigyan.. me moneyyy naman ako ahhh"inilabas nito ang walet ngunit marahil s sobrang kalasingan ay nahulog ito sa kamay niya. "Ooopppsss.. seereeh" ako naman ay naasiwa sa ginawa nito. Yumuko ito at naghahanap. But unfortunately ay hindi ako concern sa wallet niya kundi sa suot niya. Maikli ang dress nito na hanggang kalahati ng binti at tuwing tutuwad ay kita na ang ilang parte ng panty nito sa puwitan.






Lalo pa itong tumuwad kaya sa bawat kislap ng ilaw ay kita ito. Napakuyom na lamang ako ng makita ang ilang kalalakihan na lumapit sa kanya.





"Miss need help!"






"Nooooo... kaya ko kayeh itohhss hik-hik-!"





"Mag-isa ka lang" tanong nila. Ngunit marahil sa labis na kalasingan ay hindi ito sumagot at idinukmo ang mukha sa counter. Akma nila itong hahawakan ng pumagitna ako sa kanila. "She's with me. Ako na ang bahala sa girlfriend ko" i said sa matigas na tinig. Akma pa sana silang kokontra ng bigla na lamang akong hapitin nung babae sa bewang at niyakap ako.







"Mahal na mahaaaaal. Alam mu ba. Hik! Sobraaaa." Humagikgik ito saka ibinaon ang mukha sa katawan ko. Nakahinga ako ng maluwag ng umalis ang mga lalake. Marahil naniwala ang mga ito sa sinabi ko. Tumingin ako sa kanya. Ano na naman bang problema ng babaeng ito.






Bakit sa tuwing magkakalapit kami ay kung hindi lasing ay umiiyak naman. Mga babae talaga!




"Tara na. Iuuwi na kita"






"Alem mo. Keyunggg mga lalakhhee.. wela keyu alaaaam gawinsk. Kundiksss, sasaktann kameng mga babae. Alaam nyo namang mahina kame sa ganyan. Mahinang mahina na ang puso ko. Ivo" sa pagkakataon na ito ay tahimik lamang siyang umiiyak. Kita ko ang pagdaloy ng mga luha niya, "please. Let me back. Ako nalang ulit" she looked at me and cupped my face. Sa sobrang kabiglaan ay hindi ako nakapagreact. I just looked at her. "Please. Wag na siya. Ako nalang. Mahal na mahal kita kahit ang sakit-sakit na"






Iling lang ako ng iling. How come mariflor befriend this woman. Malayo ang personalidad nito kay mari. But maybe she was just hurt kaya ganito ito ngayon.





"Plisss.... ivo..." mahina niyang banggit sa pangalan ng isang lalake. "Bakeetss, katsi. Bakiiit- kahets anung gawin ko. Kahit anonh pilit ko. Bakit hindi kita makalimutan.




"Miss lasing ka lang. Where do you stay para maiuwi kita?" Akma ko siyang lalapitan ng nagpumiglas ito. Muli ay idinukmo nito ang mukha sa counter. "Why are you doing this to me, why?" Muli itong humikbi at saka umiyak na naman, nasapo ko ang noo ko. Darn. Pinagtitinginan na kami ng iba. Ang akala nila ata ay ako ang nagpaiyak sa babae. Tangna.





"For fcking ten years. Wala akong minahal kundi ikaw. I became loyal to you.bakit ikaw.? Mahal na mahal kita. Ivoooh!! Please leave them and be with me."





"Miss, lasing ka...." hindi ko natapos ang sasabihin ko ng linapit nito ang mukha sa akin at marahan itong hinaplos "mahal kita" she said. At binagtas nito ang pagitan ng aming mga labi.





She kiss me.

g your story...