The Bride's Man Series: Second Last Chance

Kabanata 16 (5/19/15)

"Anong ginagawa ng babaeng yan rito?" Napatingin ako kay winry na ngayon ay nagpupuyos sa galit. She is wearing her super seductive red dress while naghuhumiyaw ang pulang-pulang labi nito. Darn. Sinong ina ang kaya pang mag-ayos ng sarili habang ang anak ay may sakit. "Papa, what she's doing here. Hindi mo ba sinabing hindi siya welcome rito?" Kumapit ang mga kamay nito sa braso ni Ivo. Hindi rin nakalampas sa akin ang ginawa nitong pagdikit sa katawan ni Ivo.





That moment ay gusto ko siyang hawakan at hihampas aa pader. Masyado itong malandi.







"Winry stop will you? Wala akong oras para magpaliwanag sayo. Where's ylac?" Napangiti ako ng lumayo si Ivo sa kanya at hinapit ako sa bewang. I smirked at her. Kita ko ang galit nito sa mga mata. This time, i win.








Lumabas si manang lourdes kalong-kalong ang isang buwan na sanggol. Kumalas ako kay Ivo at sinalubong ang mga ito, i looked the baby. I touched his red cheeks. Hindi ko alam ngunit nakaramdam ako ng kakaiba, maybe because he got all her features to his father. Kamukhang-kamukha kasi nito si Ivo.
Her eyes, lips, shape of face and pointy nose. Lahat iyon hawig kay Ivo.








"Can I?" Tanong ko kay manang. Hindi naman ito nagdalawang isip at ibinigay sa akin ang bata. I hold her in my arms. Dumilat ang mga mata nito. And my world seems to stop ng animo magtama ang aming mga mata. As if i looking to a total replica of Ivo,









"Baby ylac" i said while touching her soft face. Noong una ay hindi pa ito ngumingiti but after awhile a nakita ko kung paano ang ginawa nitong pagngiti sa akin. "Ivo let us bring her to hospital. May kilala ba kayong pediatrician?" Tanong ko. Umiling si Ivo. "Dont worry, i do have. Tara na!" At walang sabi-sabing naglakad ako palabas ng bahay.








"Ibalik mo ng anak ko!" Sigaw sa akin ni winry. "Ako ang ina kaya...." hindi ko na pinatapos ang sasabihin nito. Anong karapatan niya na sabihin siyang ina ni ylac samantalang ayaw nitong dalhin ang bata sa hospital.










"Soon enough I will be her mother too." Kumunot ang noo nito at animo hindi maintindihan ang sinabi ko. I smiled at her para inisin pa siya lalo " you may go with us pero ako ang hahawak sa bata" sabi ko nalang at dali-daling lumabas ng pinto saka sumakay sa sasakyan.








"She's too hot, Ivo" sabi ko habang hawak-hawak ang noo ni ylac. Nakapikit ito at namumula ang magkabilang pisngi. She's having a high fever. Mabuti na lamang at on the way na kami sa hospital marahil kung nalate pa kami ng dating ay baka mag convulsion ang bata. Nakayakap ako sa kanya habang si Ivo naman ay nakaabay sa akin.







"She will be okay, angel, malapit na tayo" sabi nito at hinalikan ang noo ni ylac. Napabuntong hininga na lamang ako. She's too young for this. Halos isang buwan pa lamang ito.









"Hindi ikaw ang ina. Dont act as if you are" wika ni winry sa akin, binalewala ko na lamang ito at hinayaan siya. Ayokong mag argumento pa rito.








"Will you shut up, kung wala ka rin magandang sasabihin ay tumahimik kana" wika ni Ivo rito. Hindi ko alam why i act like this. Ewan ko ba basta ang alam ko lang ay hindi maganda ang pinapakita nito.









Nakatingin lamang ako kay ylac habang nasa higaan ito. She is sleeping peacefully. Mukha itong angel na natutulog. Animo walang nararamdaman sakit. I saw Ivo holding ylac's hand. Kita ko ang pag-aalala sa mukha nito.








"What is her condition doc. ?" Seryosong tanong ni Ivo. Napatingin naman ako kay Doctor Maria Allegre. Isang kilalang pediatrician.








"She is experiencing G6PD. It is a hereditary disease. Kung saan hindi nakakayanan ng red blood cells ang magtagal sa blood stream. Which leads to hemolysis. Rare cases kasi ito sa mga batang babae. Mostly nagpapakita lang ng symptoms ay ang mga male patients. Women are just the carier, but in your daughter case ay marahil both of her parents are having G6PD." Mahabang litanya nito.





Napatingin ako kay Ivo. Wala akong matandaan na meron itong ganoon sakit. Wala kasi itong nababanggit sa akin.








"Is there any cure?" Tanong ni Ivo. Kita ko ang panlulumo nito ng dahan-dahan ang ginawang pag-iling ni doktora. While winry is silently crying.








"But we can stop the progression. You just need to comply. Maraming bawal na kainin ito. I will give you list about G6PD diet. For now ligtas ang bata. But i cant tell you the the grade of the disease. All we can do is pray and hoping that it is a mild case."










"Thank you doc" tumango lamang ito. At akmang aalis ngunit nagprisinta akong hihatid ito dahil may ilan pa akong katanungan sa kanya. Lumabas muna kami. Im still wondering how ylac ended having that kind of illments. Samantalang walang ganoon na sakit si Ivo.








"Just like you. Naguguluhan din ako." Napatingin ako kay doktora. Hindi ito nakatingin sa akin. But at the back of my mind ay alam kuna ang gusto nitong iparating. "I made a short interview to the father. And he clearly said to me. Wala siyang ganoon sakit."








"Possible po ba iyon. Dok." Tanong ko rito.









"It is a x-linked disease. Meaning only x chromosomes can have G6PD. Kaya sinabi ko kanina na rare cases talaga sa mga babae ang magdevelop ng symptoms dahil mostly hanggang carrier lang sila. And most of the time. Males are the number one affected. Sa sitwasyon ni baby ylac dapat both parents do have, the mother carries the x gene that is affected will Ivo should manifest the symptoms dahil male only have one x chromosomes." Paliwanag nito. Bagamat hindi ako ganoon ka experto sa ganitong bagay ay alam ko ang gustong sabihin ni doktora.







"Is he the real father?" Naibulalas nito. Maging ako ay nagulat sa tanong ni doktora. "Jezzz, what am i thinking! Im sorry hindi ko sinasadya. Im really sorry. Maiwan muna kita" sabi nito at saka mabilis na naglakad papalayo.








Hindi kaya....







Gosh. Impossible dahil halatang-halata na si Ivo ang ama ni ylac, para silang pinagbiyak na bunga. Every features of him kay ylac ko nakikita. A female version of Ivo. Ngayong baby pa lamang ito ay nakuha na niya halos ang features ni Ivo paano pa kaya kung lumaki-laki ito,






Tumigil ka angela. Impossible talaga ang iniisip mo.






He is the father sigurado ako.







Pero., paano kung hindi si Ivo. Paano kung nagkataon lang na magkamukha ang mga ito. What would happen now. Mahal na mahal ni Ivo ang bata at handa niyang gawin ang lahat para rito. That would be better, right? Ngunit malaking parte pa rin ng utak at puso ko na nagsasabing si Ivo ang tunay na ama ni Ylac.







I was about to open the door. Nang marinig ko ang mahinang paghagulgol ni winry. Even though she is a total bitch ay alam kong masakit pa rin malaman na may sakit ang anak mo lalo na at sa ganitong edad.she is to young and to fragile to have this kind of disease.






I slowly open the doorl Ngunit natigilan ako sa pagpasok ng makita kong mahigpit na niyayakap ni Ivo si winry while kissing her forehead, hindi ko alam ngunit napaatras ako. Nakaramdam ako ng sakit sa dibdib. Mistulang tinutusok ng matulis na bagay.







"What will we do know, ang baby natin, papa. Paano na ang baby ylac ko" sabi pa nito habang hinigpitan ang pagkakayakap kay ivo. I saw his jaw clenched. Alam kong nasasaktan ito. Hinawakan nito si winry sa magkabilang braso. And look at her into the eyes,








"She's gonna be fine. I know. Magiging okay din ang lahat." Sabi nito at muling ikinulong si winry sa mga bisig nito.








Ako naman ay tuluyan ng napaatras at isinara ang pinto. Makita ko lamang silang magkayakap para na akong pinapatay. Ngunit ano bang magagawa ko. Winry needs Ivo right now, kahit gusto kong maging akin siya ay hindi naman pwedeng ipagkait ko si Ivo sa mag-ina niya lalo na ay may sakit ngayon si Ylac.







Napapikit na lamang ako at napahilig sa pintuan. What will I do know. Kakaayos pa lamang namin ni Ivo at heto na naman ang isang problema. Ganoon ba talaga? Hindi ba talagang pwedeng maging akin lang si Ivo. Yung tulad ng dati. Yung ako at siya lang wala ng iba.








Marahan akong lumakad papalayo sa kwartong iyon. Kahit ayoko man ay kailangan ko silang bigyan ng oras sa isat-isa because that what they need.








"Malalim ata masyado ang iniisip mo"








Nag-angat ako ng tingin at ang nakangiting mukha ni ate kailie ang nakita ko. Nagpalinga-linga ako at hinanap si miguel. But unfortunately ay mag-isa lamang ito. Umupo ito sa tabi ko saka tumingin sa akin. "What are you doing here?" Tanong niya ngunit nag-iwas ako ng tingin at sinadyang baguhin ang usapan.







"Where is miguel. Miss ko na ang bulilit na iyon" i said ngunit wala atang epekto dahil hindi niya pinansin ang sinabi ko. Tumingin siya sa akin at sinusukat ang tingin ko. "Suko na ako" sabi ko sa kanya.







"That's great then. So care to tell me. Kung ano ang ginagawa mo rito. " sabi nito, huminga muna ako ng malalim bago nagsalita.







"Ivo's daughter is here. She has G6PD." Sabi ko. Tumango-tango siya animo alam ang sinasabi ko.







"I see.. kung narito ang anak niya malamang sa malamang nandito rin si Ivo. Kung ganoon bakit wala ka sa tabi niya?" Tanong nito.







"Winry is here too. She needs Ivo right now." Sabi ko na lamang.









"And do you think he doesnt need you.?" Tanong nito na nagpagulat sa akin "he need someone by now, at alam mo na hindi si winry ang kailangan niya ngayon. He needs you angela"






"Pero....."








"Ano sa palagay mo ang mararamdaman mo kung ang taong mahal na mahal mo ay wala sa tabi mo when you need him or her the most. Ano sa palagay mo ang mararamdaman ni Ivo?" Hindi ako nakapagsalita sa sinabi nito. Nakatingin lamang ako sa kanya.







Ate kailie is right. Kailangan ako ni Ivo. Hindi dapat ako nagdesisyon para sa kanya. Darn! Ang akala ko ay makakabuti kung bibigyan ko siya ng oras sa mag-ina nito. But i was wrong. Ako ang kailangan ni Ivo.









"Thank you ate kailie, salamat ng sobra" sabi ko at niyakap siya ng mahigpit. Hindi naman ito nagsalita pa. Kaya agad akong tumayo at patakbong tinungo ang kwarto ni baby ylac.







Napatigil na lamang ako ng makita kong naroon si Ivo. Nag-angat siya ng tingin at kitang-kita ko ang pamumula ng mga mata nito kasabay ng pagtulo ng mga luha niya.








Marahan akong lumapit rito "Ivo" wika ko. And the next thing i knew ay yakap-yakap na niya ako habang umiiyak sa balikat ko.