Aylar oldu...
Pera uyanmadı.
Ege bir daha gülümsemedi.
Pera'nın günlüğü bitmemişti.
Ege kendisine anlatılmayan tüm sayfaları okudu.
Ege yokken Pera nasıldı okudu.
Ege Pera yokken nasıldı yazdı.
Biri hatırlanmadığı için ölmüştü.
Biri hatırlamadığı için öldürmüştü.
Bazen derler ya...
Ege de öyleydi işte.
25'inde ölmüş...
70'inde gömülmüştü.
Bir daha hiç sevmedi.
Bir daha hiç evlenmedi.
Bir daha hiç gülmedi.
Hani mahallenizde huysuz biri olur.
Çekinirsiniz.
Korkarsınız.
Çocuğu vardır belki ama hiç gelmez ziyarete.
Hep yalnızdır.
Sonra ölür gider.
Kimsenin yarası olmaz.
Kimseye dokunmaz.
İşte belki de hikayesi zordur.
Sevin o insanları.
Belki sadece saf bir gülümsemeye ihtiyaçları vardır.
Belki Rory'e ihtiyacı vardır.
Sevin o insanları.
Unutamamışlıkları vardır.
Unutulmuşlukları vardır.
Bu kitaba iyi bir final yazamayacağımı hep biliyordum.
Sonunda hep birisi ölecekti.
Çok üzgünüm.
Belki siz o kadar sevmediniz.
Egeyi ve Perayı.
Ya da Rory mi demeliyim?
Ama ben çok sevdim.
Çok içselleştirdim.
Başka bir dünyada.
En güzel halinizle buluşun güzel çocuklarım
💋
Kitap arşivlerinizde dursun.
Dayanamam da ek bölüm yazarım belki.
O zaman tekrar görüşürüz hepinizle.
Belki özlediğiniz için ek bölümü mutlulukla okursunuz.
BİR EK BÖLÜM YAZDIM
🚨🚨
YOU ARE READING
EGO
Short Story05......: Dizin nasıl oldu? Ege: Sen bunu nerden biliyorsun? 05......: Senin hakkında senden daha çok şey biliyorum. Sahi sen önceden kimdin? Ne yapıyordun? Nasıl biriydin biliyor musun? Ege: Geçmişimden biri misin? 05.......: Ben senin geçmişinim. ...
