Takip

5. Bölüm

"Doruk ... Lütfen beni kurtar..."

******

Korkuyorum...
O piskopattan...
Ya doruğada bir şey yaparsa...

(Doruğun anlatımıyla)

"Ne dedin kıza Atakan?"
"Abi ... Onu saat 21:00 da evinin önüne çağırdım orada buluşacağız"
"İyi ... Bak planı anlatıyorum sen gideceksin Zeynepe yakınlaşacaksın sonra ben geleceğim orada ufak bir dövüş sergileyeceğiz sonra sende 'bu burada bitmedi' diyerek gideceksin... Tamam mı? Bak... Kıza yakınlaşıyım derken gerçekten öpme! Kıza kendimi iyi göstermem gerek. bende tam o anda geliceğim ve zeynebi kurtarıyormuş gibi yapıcağım...
Paranı aldın zaten bu olaydan sonra ne kızın ne de benim karşıma çıkma! Tamam mı?"

"Tamam abi " dedi ve telefonu kapattı

" Tamam mıymış Doruk?" Dedi patron

İstemeyerek patrona dönerek

"Tamammış patron..."

***********

Kapım çaldı...

Hızlıca kapıya giderek kim gelmiş diye delikten baktım

Doruk...

İçime nedensizce bir mutluluk geldi
Hızlıca kapıyı açtım ve açtığım gibi doruğa sarıldım

Bu duyguyu bilmiyordum...
Değişik bir şey
İçim kıpır kıpır oldu...

Doruk tereddütle ellerini belime koydu
" Sakin ol geveze öğretmen ne o ? Çok mu özlediniz beni?"
Dedi alayla
Hızlıca ayrıldım ve yüzüme o 'gerizekalı' der bakışımı taktım
Bir şey demeden kapının önünden çekildim çantamı aldım ve evden çıktım
Doruğun bakışlarını üzerimde hissediyordum ama umursamadım ve kapıyı kilitleyerek merdivenlere yöneldim
Doruk arkamdan gelerek
"Zeynep? Sen iyimisin?"

Bomba gibiyim ya!

"Evet, neden sordun?"
Düşünüyormuş gibi yaptı ve gökyüzüne baktı

"Dur bi düşüneyim telefonda bana Trip attın ve kapına geldiğimde bana sarıldın sonra hiç bir şey olmamış gibi evden çıktın ve şu an da bana ne olduğunu soruyorsun... Sence bunlar normal mi?"

Öylemi yaptım ya?!

"Öyleymiş" dedim ve arabanın ön koltuğundaki yerimi aldım

Hız kesmeden oda bindi ve sürmeye başladı

Yol boyunca sessiz bir şekilde ilerledik
Ara sıra bana bakıyordu ama ben sadece yolu izliyordum
Işıklara geldiğimizde durup benimle konuşacak sandım ama durmadı ve konuşmaya başladı
"Zeynep sen iyi değilsin ne olduğunu söyle artık"
Sabrı taşmış gibiydi bir yola bir bana bakıyordu
Ona bakmadan
"Sen önce trafik kurallarına uyda sonra gel benle konuş"

Hızlıca arabayı kenara çekti ve bana doğru döndü

Otobanda olduğunuzu söylemişmiydim?

Ne olduğunu anlamayarak doruğa baktım gerçekten merak etmiş gibi gözüküyor
"Kurallar umrumda değil, söyle artık ne olduğunu" dedi

Sakin bir tavırla önüme döndüm ama doruğa bakmadım yola baktım

"Eski sevgilim bugün beni aradı"
"Ne dedi?"
"Benimle buluşacakmış"
"Nedeni neymiş?"
"Ben b-bilmiyorum" dedim ve birden gözlerim dolmaya başladı
Doruk çenemden tutup yüzümü
Yüzüne yaklaştırdı
"Ondan korkuyormusun?"
Gözlerim daha çok doldu ve dayanamayıp sesli ağlamaya başladım
"Doruk ben çok korkuyorum, lütfen bana yardım et!" Dedim ve sarıldım
Biri bana yardım etmeli...
Dayanamıyorum...
Elini bu sefer tereddüt etmeden belime doladı ve kafasını boynuma gömdü,bir eliyle sırtımı sıvazlarken bir eliyle de kafamı tutuyordu
"Ben yanındayken sana kimse hiç bir şey yapmayacak,korkma,ben senin yanındayım..."
Sözleri beni her ne kadar rahatlatmasada içimde bir umut yeşerdi...
"Teşekkür ederim Doruk..." Dedim daha sakin bir sesle
Kafamı omzundan kaldırdım ve yüzüne baktım
Çok yakındık...
Ve bu kalbimin nedensizce hızlanmasına sebeb oldu