Selaaaam okuyucu kitlesi çok hızlı bir şekilde artıyor ve bu beni çok mutlu ediyor...
Artık daha hızlı ve daha uzun bölümler atmaya başlayacağım
Sizden tek bir isteğim kaldı....
Şu alttaki minnak güzel yıldıza dokunsanız yeter...
Çok mu be? (😁)
Hadi bakalım şimdi hızlıca hikayemize dönelim...
Zeynep
3 gün sonra...
"Kerem Allah belanı vermesin! Bu mutfağın hali ne?!"
"Ya valla sana kek yapıyordum! Bu anda şu adını bilmediğim makinayı çalıştırınca unlar havaya uçuştu! Sonrası ise..... Bu"
Mutfakta eli yüzü un olmuş kereme bakıyordum...
Hayır yani rahat dursa olmaz mı?
Yerler , tezgah , Ocak, her yer ya un, yada keremin yaptığı karışım...
Ne kadar sinirlerim bozulsada seviyorum bu gerizekalıyı...
"Off, tamam kerem... Şimdi sen bir mutfak katili olarak hızlıca ortamı terk ediyorsun ve bende şu adı eskiden mutfak olan yeri temizleyip eski adına kavuşturmaya çalışıyorum. Tamam?"
Masum masum başını salladı ve bastığı her yeri un yaptı
Aaaa! Çıldıracağım!
"Kerem sen bi banyoya gitsene ya!"
"Niye noldu?"
"Yerlere baksana"
Yavaşça yerlere baktı
"Anaaa bu koca ayak kimin lan?!"
Sanırım delireceğim
"Bilmem evde bi ayı geziyor herhalde"
"Ne! Hani!"
Gözümle kapının yanındaki boy aynasını gösterdim
"Bak orada"
Gösterdiğim yere doğru temkinli adımlarla gitti
Duvarın arkasına geçip bana baktı ve sadece ağzını oynatarak
"Orda mı?" Dedi
Gülümseyerek kafamı salladım
Yavaşça aynaya doğru baktı
"Ay Zeynep orda biri var!"
"Allah Allah! Kim ki o?"
Tekrardan baktı ve geri çekildi
"Bilmiyorum ama ikide bir bana bakıp bakıp duruyor"
Bir yandan mutfakla ilgilenirken bir yandan da keremin şu saf hallerine tanıklık ediyordum
"Bence ne yap biliyor musun hiç beklemeden dal"
"Dimi! Bende öyle düşünüyordum " dedi
Duvara yapıştı, gözlerini kapatarak derin bir nefes aldı ve hızlıca karete yapıyormuş gibi bir duruş aldı ve aynanın karşısına çıktı
Kendini görünce yavaşça eski hâline döndü ve sanki onun kendi olduğunu anlamaya çalışarak el sallıyordu
Ben sanki böyle bir sahne hatırlıyorum (anlayanlar yoruma :) )
"Ee bu benim!"
"A-aaa! Senmiymişsin?!"
"Evet! Oh be! Evde gerçekten bir ayı va-" dedi ve kendine ayı denmesini yeni anlayarak sinirlice bana doğru döndü
"Sen bana ayı mı dedin?!"
"Ne münasebet!"
Gözlerini kısto ve sanki beni kınıyormuş gibi bakıp tuvalete gitti
YOU ARE READING
Takip
ActionZeynep her zamanki gibi iç sesinin düşüncelerini ön planda tutarak kalbinin sesini dinlemedi ve bir yola adım attı. Bu yolda iki seçeneği vardı... Ya oraya gidip gerçekleri kabullenecekti, yada oraya gidip gerçekleri ortaya atıp herkesden hesap sora...
