Doruk
"Zeynep hastanede ,Zeynep hastanede ,Zeynep hastanede, Zeynep hastanede ,Zeynep hastanede..."
Neler oluyordu...
Sevdiğim kadına neler oluyor...
Hızla telefonu kapattım ve Sinanın Zeynepten attığı konuma gitmek için yola çıktım
⏳
"ZEYNEP! NEREDE O! SEVGİLİM NEREDE!"
hastane koridorlarında bağırarak koşuyordum
"Sakin olun Zeynep akar mı?"
"Evet!"
"Hemen sağdan 2. Oda"
Teşekkür bile etmeden hızla odaya koştum.
Girdiğim gibi güzel kualamı gördüm
Bembeyaz olmuş.
Çok solgun görünüyordu...
Ve yanında ise sinan...
"Senin ne işin var burda!" Diyerek üstüne gittim
"Abi sakin ol! Onu hastaneye getirdim bişey yok!"
"Peki o nun yanında ne işin vardı?"
"Şimdi gerçekten bu soruları mı soracaksın?"
"Evet amına koyayım şimdi bu soruları soracağım varmı?!"
"Niye küfür ediyorsun ki! Hastanedeyiz biraz saygılı ol!"
"Sana daha kaç kere diyeceğim Zeynep in yanında dolaşma diye!"
"Hey gençler burası kahvehane değil! Burada kavga edemezsiniz eğer devam edecek olursanız sizi uzaklaştırmak zorunda kalacağım!"
Doktor geldiği gibi bölmüştü
"Bu burada bitmedi Sinan! Şimdi çık şu odadan!"
"Hayır... Sinan... kal..."
Bu...
Bu konuşan Zeynepdi...
Hızla yatağının başına gittim ve ellerini tuttum
"Sevgilim... Uyanmışsın!"
Yarım yamalak konuşuyordu ondada Sinan diyordu!
Gözlerini hafif açtı ve bana bile bakmadan kapıdaki sinana baktı
"Sinan... Gitme otur..."
Sinan bana yandan bir bakış atarak Zeynepin öbür yanına oturdu
"Zeynep neden öyle diyorsun? Gitsin işte ben varım"
"O... Beni ..."
Bir şey anlatmaya çalışıyordu
"O ..seni?"
"Beni... Beni o kurtardı."
YOU ARE READING
Takip
ActionZeynep her zamanki gibi iç sesinin düşüncelerini ön planda tutarak kalbinin sesini dinlemedi ve bir yola adım attı. Bu yolda iki seçeneği vardı... Ya oraya gidip gerçekleri kabullenecekti, yada oraya gidip gerçekleri ortaya atıp herkesden hesap sora...
