MerhabaaBu bölüm de biraz gözler dolabilir şimdiden uyarmalım
Merak etmeyin finale yakın değiliz
Daha çook var.
İyi okumalar diliyorum
Oy ve yorum atın lütfen onları görünce çok mutlu oluyorum
(Bu aralar doruğun ağızından dinleyeceğiz hikâyeyi o yüzden başlık atmıyorum)
Başlayalım...
13 yıl önce (7 yaşındayken)
"Bu kadar az parayı nereden buldun Sinan! Yoksa 5 bin TL nin altında para getirince aldığınız cezayı unuttun mu?"
Patron herkesi sıraya sokmuş bugün kü çaldığımız paraları istiyordu
5 bin TL nin altında para getirirsek bizi ceza odasına, üstünde bir para getirirsek ödül odasına götürüyordu
Ve ben ilk defa böyle bir işe girişmiştim
Patron yaşımın geldiğini söylemişti
Sinanı azarlayarak ceza odasına gönderdi ve şimdi sıra bendeydi
"Neler çaldın bu ilk gününde ver bakalım " dedi ve elimdeki minik siyah poşeti alıp içini yere döktü
İçinden sadece birkaç tane 1 lira ve bir tane eşi olan altın minik bir küpe çıkmıştı
Patron sinirle bi yerdekilere bir de bana bakıyordu
"Sen benimle dalga mı geçiyorsun?! Bu da ne! 5 bin'in altında para getirmeniz yasak! Burası bin bile zor eder... Bu küpenin eşi nerede?.. bu bozuk paralarıda nereden buldun!" İyice sinirlenmeye başlamıştı
Ve bu beni çok korkutuyordu...Hızla ensemden tuttu ve bana yaklaştı
"İlk gününde bile bu kadar beceriksiz sen senden bi bok olmaz! Atın şunu ceza odasına!" Dedi ve enseme vurarak gönderdi.
Patron neden sinirlenmişdi ki?
Oysa ki o kadar kumbara mı patlatıp vermiştim.
Üstelik o tekli küpe de annemin di...
Bir tanesini aldım ki annem üzülmesin.
Ama patron sinirlenmişti
Beni hızla bir adam kapkaranlık bir odaya attı ve ardından kapıyı kapattı
Etrafı çok az aydınlatan tek şey minicik bir delikdi ve deliğin yanında da ağlayarak oturan Sinan...
Bu odada sadece ikimiz vardık
Çünkü ekipdeki tek başarısız kişiler bizdik
"Sinan? Neden ağlıyorsun"
"Ağlamıyorum! Gözüme toz kaçtı"
"Peki neden hıçkırıyorsun?"
"Boğazıma bişey oldu bilmiyorum... Ama ağlamıyorum! Erkek adam ağlamaz dedi patron. Çünkü eğer ağlarsam yine dayak yiyeceğim"
Hızla bende onun gibi yanına oturdum ve bomboş odaya baktım
"Bir gün buradan çıkacağım ve hayatımın aşkını bulacağım"
Sinan bu lafları hep söylüyordu
Bense sadece onu dinliyordum
Aşk ne demek ki? Onu bile bilmiyorum!
"O nasıl biri olacak Sinan?"
Sinanın hıçkırıkları kesildi ve nefes alış verişe döndü
Kafasını kaldırdı ve oda benim gibi karanlığa baktı
Yüzü gülüyordu Şimdide...
![](https://img.wattpad.com/cover/337807245-288-k50958.jpg)
YOU ARE READING
Takip
ActionZeynep her zamanki gibi iç sesinin düşüncelerini ön planda tutarak kalbinin sesini dinlemedi ve bir yola adım attı. Bu yolda iki seçeneği vardı... Ya oraya gidip gerçekleri kabullenecekti, yada oraya gidip gerçekleri ortaya atıp herkesden hesap sora...