Komşu Düşmanlığı.

11. bölüm- Yakalanma.

Her zaman ki gibi kızlarla banklarda oturuyorduk. Karşımızda ki banklarda da Alp ve arkadaşları vardı. Bunları okulda gördüğümüz yetmiyormuş gibi, birde aynı binada oturuyorduk. Sude bana döndü ve "Alp delirmiş gibi bakıyor"  dedi. Bakışlarımı Alpe çevirdim. Gerçekten sinirli bakıyordu. Bakışlarımı tekrar yere çevirdim.

***

Okul bitmişti, tam eve dönerken, İrem bana döndü ve "Alp ve arkadaşları kütüphaneye gittiler. Ellerinde bilgisayar vardı"  dedi. Yürümeyi kestim ve okula doğru ilerledim. Merdivenlerden sessizce çıktık ve kütüphaneye girdik. Sudeyi bi merdivene İremi bi merdivene, Peloyu da kapıya nöbetçi dikmiştim. Kütüphanede kimse yoktu. Bu garipti, bilgisayar vardı. Ancak kimse yoktu. Bilgisayarı açtım ve klasörlere girdim. Yetimhane klasörü yoktu. Nası olmazdı? burda gördüğüme emindim. Gir çık yaptım ancak hala yoktu. Birden bilgisayarın şarjı bitmesiyle "kahretsin"  diye fısıldadım. Birden, "Bunu mu arıyordun?"  denmesiyle arkamı döndüm. Alp kütüphaneye girmişti. Ama bu nasıl olabilirdi? Kapıda Pelin olması gerekiyordu? yutkundum ve geri çekildim. Alp yaklaştı, ve "Efsun"  diye fısıldadı. "Vazgeç şu işten"  dedi. Yutkundum ve geriye doğru çekildim. Sırtım duvara yaslandı. Alp daha da yaklaştı. "Neden bu kadar çok öğrenmek istiyorsun?"  diye sordu. Güldüm ve birazcık yaklaştım "sen neden bu kadar çok saklıyorsun?"  diye sorguladım. Güldü ve dudağını ısırdı. Ardından, "özelim olduğu için olabilir mi?"  dedi. "Özelin benim dalga konum"   dedim. Alp sinir bozucu bir şekilde güldü ve tam bir şey söyleyeceği sırada kapı açıldı. Özgür içeri girdi ve bize şok içerisinde baktı. Ardından, "biliyordum aranızda bir şey olduğunu, hainler sizi"  dedi.

Ardından koşarak çıktı. Arkasından koşmaya başladık. Özgür dışarı çıktı ve bağırmaya başladı, "Alple Efsun az kalsın öpüşüyorlardı"  dedi. Kızlar bana bakıp "ne?"  diye bağırdılar. Kızlara dönüp, "öyle bir şey yok. Özgür yanlış anladı"  dedim. Ardından bakışlarımı Alpe çevirdim. Açıkçası Alpin hiç umrunda değildi, sigarasını yakmış, bi bankta oturuyordu. Alpin bu haline göz devirdim ve yürümeye başladım. Kızlar arkamdan geliyorlardı. Taksi çevirdim ve bindik. Kızlara döndüm ve "hiçbir şey düşündüğünüz gibi değil"  dedim. İrem bana döndü ve "biz sana inanıyoruz zaten. Ama olay ne?"  diye sordu. "Ya salak Alp yaklaştı bana. O sırada içeri Özgür girdi. Bu sefer yanlış anladı"  dedim. Ardından, "siz salak mısınız?"  diye bağırdım. Ve "neden kapıyı boş bırakıp gidiyorsunuz? Alp yakaladı beni. Laf yedim sizin yüzünden"   dedim. İrem gözlerini devirdi ve "düşündüğün gibi değil. Bunlar bize kumpas kurmuşlar"  dedi. Anlamayan gözlerle baktığım sırada, Beyza lafa girdi ve  "ya işte bi çocuk bana geldi dedi ki arkadaşın bayıldı. Bende gittim. Meğersem hepimize aynı şey denilmiş. Hepimiz aynı yerde buluşunca şaşırdık. Sonra bu Özgürler çıktı ortaya. Bunlar bize laf attılar. Bizde o sıra seni unuttuk kanka kusura bakma"  dedi. Gözlerimi sinirle yumdum. Alp çok güçlüydü. Aptal bi rakip değildi, sorun şu ki Alple birbirimize benziyorduk. Bu yüzden birbirimizi yenemiyorduk. Eve gelince taksiden indim ve eve doğru yürümeye başladım. Düşüncelerimle boğuluyor gibi hissediyordum. Kızları beklemeden merdivenlerden yukarı çıktım ve evin anahtarını çantamdan çıkarıp, kilidini açtım. İçeri girdim ve koşarak odama geçtim. Üstümü bile değiştirmeden yatağa yattım. Ardından gözlerimi kapatıp, uykuya daldım.

***

Birinin kolumu dürtmesiyle kalktım ve  "noluyor ya?"  diye sordum. İrem "çabuk yüzünü yıkayıp balkona gel"  dedi. O kadar çok uyumuştum ki akşam olmuştu. İrem kapıyı kapatıp çıktı. Ayağa kalktım ve yüzümü yıkayıp, balkona doğru yürümeye başladım. Küfür sesleri gelince daha hızlı bir şekilde girdim. Kızlar sıralanmış dışarıyı izliyorlardı. Aralarına girdim ve dışarıya baktım. Ata, bana küfür edip bi yandan bağırıyordu. Sanırım sarhoştu. Birden binadan Alp ve arkadaşları çıktı. Alp sinirle Atanın kolundan tutup ileri itti. Ardından "çık git yok Efsun falan"  dedi. Ata sinirle kahkahalar attı ve "Efsun buraya geleceksin lan"  diye bağırdı.