Komşu Düşmanlığı.

24. Bölüm- Ateşle Oynamak.

Yutkundum ve arkamı döndüm. Barın tek kaşını kaldırmış bana bakıyordu. Hiçbir şey olmamış gibi, "efendim Barın?"  diye sordum. Barın, "Efsun, bana hani daha sonra söyleyeceğim falan demiştin ya"  dedi. Duymamış olmasına içimden şükür ettim. Belkide duymuştu, ama duymamışlıktan geliyordu. Yutkundum ve, "senden hoşlanmıyorum, üzgünüm Barın"  diye yanıtladım. Barın, "arkadaş olsak bari?"  diye sordu. Yutkundum ve, "şu ara kafam karışık. Başka zaman konuşalım olur mu?"  dedim. Özellikle iyi davranıyordum. Barın, "neden kafan karışık? birlikte çözebiliriz"  diye yanıtladı. Yutkundum ve, tam bir şey söyleyecekken kızlar yanımıza geldi. Barın, "sanırım çözemeyiz"  diye yanıtladı. Barına bakıp, "görüşürüz"  dedim ve kızlarla banklara doğru yürüdüm..

***

Taksiden indik ve eve doğru yürümeye başladık. Bahçeye girdiğimizde karşımızda Alpi görünce yutkundum. Tam yanından geçecekken, kolumdan tuttu. Keskin mavi, okyanus gözleri beni baştan aşağıya süzdü. Pelin bana döndü ve, "noluyor?"  diye sordu. "Eve geçin, geleceğim"  diye yanıtladım. Gittiklerinde, Alp elini kolumdan çekti. Ardından, "anlat ne bildiğini"  dedi. "Bir şey bildiğim yok Alp"  dedim.

Kızarmış ve kanamış elleri dikkatimi çekti. Alp yutkundu, "Efsun, babamı nerden biliyorsun?"  dedi. Sakinliği beni korkutmaya başlamıştı. "Benim her şeyden haberim var Alp"  dedim. Bakışlarımı binaya çevirdim. İpek
binadan çıkınca, Alp belimden tuttu ve kendine çekti. Sinirle, "Efsun, seninle konuşurken gördüler mi?"  diye sordu. O gece aklıma gelince sustum. Alp sinirle, "ateşle oynuyorsun"  dedi. Ardından, "dikkat et, yakmasın"  diye fısıldadı. İpek arkasını dönüp hızla gidince beni bıraktı, ardından arkasını dönüp gitti.

***

Okula girdiğimde tüm bakışlar bize döndü. Herkes arasında bir şeyler konuşunca, bir şeyler döndüğünü anladım. Okula girerken bi tane kız, sesli bir şekilde "Efsun devri kapandı demek"  dedi. İleri derecede bir şeyler dönüyordu. İrem, "neler oluyor Efsun?"  diye sordu. Direkt tuvalete girdiğimiz anda kızların bakışları beni buldu. Siyah düz saçlı bir kız, "yazık"  diyip çıktı. Yutkundum ve, bugün Alp'in dedikleri aklıma geldi. Alp, intikamını bu şekilde alıyordu. Sinirle ayağımı yere vurdum. İrem sinirle, "Efsun, bize bir şey söylemek ister misin?"  diye sordu. Sinirle, "Alp yapıyor. Herkesi benden uzaklaştırdı"  diye fısıldadım.

***

Televizyonun karşısında, sürekli olarak kanal değiştiriyordum. Pelin tedirgin bir şekilde yanıma oturdu ve, "Efsun, iyi misin?"  diye sordu. Sinirle oturdum ve, "hiç iyi değilim Pelin. Ya bir sene boyunca yolumu bu şekilde kapatan kimse olmamıştı"  dedim. Sinirle ayağa kalktım ve, "ama ona göstereceğim"  diye fısıldadım. İntikam duygularım tüm vücudumda yayılıyordu adeta. Pelin yutkundu ve, "Efsun, anlıyoruz ama bu kadar sinir stres yapmasan mı?"  dedi. Sinirle, "ne stres yapacağım? sadece iyi tarafımla tanıştı o kadar"  dedim. Ardından, "bakalım diğer tarafımla tanışınca ne halt yiyecek"  diye fısıldadım kendi kendime.

İrem endişleli bir şekilde yüzüme baktı ve, "Efsun seni anlıyorum. Ancak, sakin ol lütfen"  dedi. Gözlerimi devirdim ve, "sakin falan olamıyorum. Nasıl sakin olabilirim?"  dedim. Sude, "yani kanka taraf tutmak gibi olmasın ama sende kışkırtıcı konuşmuşsun biraz"  dedi. Sinsi bir şekilde gülümsedim ve, "hiç taraf tutar gibi olmadı kanka sağol"  dedim. Sude iç çekti ve, "sabahtan beridir intikam hakkında konuşuyorsun. Senin için endişeleniyoruz"  diye yanıtladı beni. Şaşkın bir şekilde, "sabahtan beridir bu konu hakkında konuşmuyorum"  dedim. Ayakta yürüdüğümü fark edince, tekrar yerime oturdum. Yutkundum ve camdan dışarıya baktım. Aklımda, Alp'in söyledikleri yankılanıyordu. İrem Sudeye baktı ve, "sanırım iyi değil"  diye fısıldadı. Tekrar yerime yattım ve, televizyon kumandasını alıp kanallarda dolaşmaya başladım.