Yazar:vianiec Tanıtım: 1970'lerde köyde geçmektedir. Nefes nefese kalmıştım. En ufak soluğa muhtaç hale getirmişti beni yanımda yatan adam. Sırf onun koynunda nefes alayım, yanında soluklanayım, bana can, kan, nefes olsun diye önce nefessiz bırakmıştı.
Belimden tutup beni kendine çekti. Başım, hafif kıllı göğsüne temas ettiğinde saçlarımın üstüne belli belirsiz dolgun dudakları ile öpücük bıraktı. "Yatağıma gel Mahur'um" dedi. İsmim bir kez daha anlama kavuştu. En çok onun dudaklarına yakışıyordu. En çok ona yakışıyordum.
Sıcak kolları ile sarıp sarmaladı onun yanında cılız ve küçük kalan bedenimi. Buz gibi günahlarım onunayken yerle yeksan oldu. Kimsesiz ruhuma yabancılaşmadan öksüz bedenime sahip çıktı , yalnız onun yanındayken ruhum başını bir evi sokabildi.
Beni sokaklarda kaçtığım insanlarla mücadelem ile yalnız bırakmadı koca yüreği ve kudretiyle. Ama bunu yaparken kendine aşık etmeden de alı koymadı. İyilik mi yaptı kötülük mü anlayamadım. Göğüs kafesim bana dar gelmeye başladı. Oraya kocaman bir adam sığdırmak elbette kolay olmayacaktı.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
