yıldızsız bir gecenin karanlığından daha karaydı adamın yüreği! Yıllardır süregelen acıların bedeli yüreğine karanlık olarak geri bahşedilmişti. Azrail can yoldaşıydı onun! Kan kardeşiydi. Damarını kessen ölüm akardı. Cesedi ölüm kokardı. Parmaklarıyla ölümü zikrederdi. Kalbi ölüm diye atardı. Bunca ölümün arasında ilk kez bir şeyi fark etti adam. Bu koca karanlığın içinde kendisi küçük etkisi büyük bir şey.Daldığı düşünce aleminden odanın içinde duyduğu gıcırtıyla çıktı. Has adamı! Kanı canı! Kurşun yarası arkadaşı! Zeynel! İki adamın gözleri birbirini bulduğunda sessizce fısıldadı Mehmet Vardar."Bir şey eksik Zeynel! Bir şey çok büyük eksik!""Ney eksik patron. Hemen halledelim!"Genç adam keyifle gülümsedi."Bilsem söylerdim be Kurşun yarası! Bilsem söylerdim!"*****Pırıl pırıl güneş gök yüzüne kızın kalbinden yansımıştı sanki. Öyle cıvıl cıvıl öyle neşeliydi ki! Pastahanesi mis gibi fırından yeni çıkan çöreklerin kokusuna boğulmuştu. Ömrü boyunca hayatında bu kadar tam olduğunu hatırlamıyordu. İşi vardı! Mutluydu! Ve en önemlisi de Murat! Tam üç yılı devirdiği sevgilisi vardı! Genç kız yıllarca bahtsız bedevi gibi aşkın peşinde koşmuştu. Her gece duasında aşık olmayı istemişti. Rüyalarında aşkı görmüştü. Lisede başlayan bu tutkusu onu keyiflendiriyordu eskiden. Uçakta yan yana oturduğu çocuğa aşık olabilirdi. Ama olmamıştı. Yolda giderken çarpıştığı çocuğa aşık olabilirdi. Ama o da olmamıştı. Pastahanesine gelen bir müşteriye aşık olabilirdi. Ama malesef ki o da olmamıştı. En sonunda ümidini yitirmiş ve Murat'ı kabul etmişti. Pişman mıydı! Kesinlikle hayır. Aşktan ümidi kesmiş bir kız için Murat biçilmiş bir kaftandı. İyi bir sevgili. İlerde anlayışlı bir eş ve kaliteli bir baba adayı!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
