"Merhaba iki ekmek alacaktım." dedim.Asker yüzüme bile bakmadan ekmeği poşete koyup verdi. Parayı da bana bakmadan aldı. Biraz şaşırsam da Seda'nın dedikleri geldi aklıma 'Lojmanda askerlerin eşi, kızı oturduğu için askerler hiç bakmaz, konuşmaz genelde. Belki komutanının karısı yada kızı diyerek uzak dururlar. Aslında çevren de sürekli birilerini hissetmek başta korkutucu oluyor. Her an bir şey olucakmış gibi hissediyorsun. Bir zaman sonra alışıyorsun ama' demişti. Bende buna yorup birşey demedim, ekmeği alıp ilerledim. Ekmek sıcaktı ve çok güzel kokuyordu. Açlığa dayanamayıp ekmeğimin ucunu kopartıp yemeye başladım. Çocukluğum gelmişti aklıma, fırından dönerken yapardım hep. Etrafıma bakarken küçük bir köpegin bana doğru geldiğini gördüm. Aramızda biraz mesafe vardı sanırım ekmeğin kokusuna acıkan bir ben değildim. Gittikçe yaklaşan köpek önümde durduğunda gülümsedim. Biraz eğilip sevip ekmek vermek istemiştim. Cinsi de farklıydı sanırım. Köpeğe de pek benzetemedim ama kırma olabilirdi. Eğilmem ile bana hırlaması bir oldu. Geriye doğru giderken aslında bir tilki yavrusu olduğunu anladım. Karşıdan bana doğru koşan annesini de görmem ile arkamı dönüp koşmaya başladım. Bildiğim tüm duaları okurken halen peşimden geliyorlardı. Kulaklığım kulağımdan düşerken birinin sesini duydum."Ekmeği bırak elinden!" diye bağırıyordu. Hızla elimdeki ekmek poşetini baktığım da poşetteki ekmeği yiyen tilki ailesini gördüm ve sert bir şekilde taşa çarptım. Ayağımın da kaymasıyla yeri boyluyordum ki ellerinin sıcaklığı eldivenlerin üstünden bile belli olan taş beni sıkıca tut
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
