27 yaşında bir kadın Hicret Maral.Başarılı bir genel cerrah.Urfa'lı olmasına rağmen İstanbul'da özel bir hastanede çalışıyor. 30 yaşında bir adam Baran Saruhan.Urfa'nın ileri gelen ağalarından. ********** Telefonun açılmasını bekliyordu Hicret.Aslında birazda açılmamasını istiyordu içten içe.Çünkü biraz sonra söyleyeceklerinden sonra hayatı tamamen değişecekti.Ve sonunda telefon açıldı."Hicret" "Ağabey"Hicret'in sesi tüm korkularına rağmen her zaman ki gibi emin çıkıyordu. Hicret'in sesini duyan Barut.İçinde bulunduğu durumu es geçerek "Nasılsın güzelim" diye sordu. "Ben iyiyim ağabey.Beni aramışsın." Hicret'te konuşmayı olabildiğince geçiştirmeye çalışıyordu.Barut derin bir nefes alarak olabilen en sakin şekilde "Berat""Berat kız kaçırdı Hicret.Şuan ondan haber alamıyoruz.Senin haberin var mı diye aramıştım" dedi. Hicret duyduklarından sonra içinden tek bir cümle geçirdi.'Korkunun ecele faydası yok.' "Evet ağabey.Onlar benim yanımdalar.Her şeyden haberim var.Güvendeler merak etme.Kimse bulamaz bizi." Arkada Berat ve sevdiği kız Alin onu dinliyordu.İkisi de Hicret'in ne yapmaya çalıştığını anlamadı.Kaçıp yanına gelmişlerdi fakat Hicret onları ağabeyine söylüyordu.İkisi yine de sesini çıkarmadı. Barut bugün kaçıncı kez duyduklarına şaşırmıştı artık saymayı bıraktı."Berat nasıl böyle akılsızlık yapar.Onun yüzünden kan dökülecek. " Hicret sinirle "Hayır dökülmeyecek.İzin vermem ağabey.Saruhanlara ilet" deyip sustu.Son kez arkasına dönüp kardeşinin ve Alin'in gözlerine baktı ve kararını dile getirdi. "BERDEL KABÜLÜMÜZDÜR. "
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
