Chapter 41

2K 88 8
                                    

စုန့်ယန့် မနက်စောစော အိပ်ရာကနိုးလာတော့ ကန့်လန့်ကာများကိုပိတ်ထားတာကြောင့် အခန်းထဲမှာမီးမှိန်မှိန်လေးသာရှိသည်။

ရွှီချင့် သည် သူ၏ ရင်ခွင်ထဲတွင် ရှိနေသေးပြီး သူမက နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေပါတယ်။

သူဖြည်းညှင်းစွာထလိုက်ပြီး လက်ကိုဖြေးဖြေးချင်းပြန်ယူလိုက်တော့ သူမမျက်လုံးပွင့်လာကာ "ဘယ်သွားမလို့လဲ..."

သူက "နိုးပြီလား"

"အင်း" ရွှီချင့် သူမ၏ မျက်လုံးများကို ပွတ်သပ်ပြီး သူ့ခါးကို ပွေ့ဖက်ရင်း "လှုပ်တဲ့အချိန်ကတည်းကနိုးလာတာ"

"ဒါဆို ကိုယ့်အပြစ်ပါပဲ" နှိမ့်ချစွာ ရယ်မောပြီးနောက် ရေတစ်ခွက်သောက်ရန် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို လှည့်လိုက်သည်။ တစ်ဝက်ကို သောက်ပြီး ကျန်တစ်ဝက်ကို "ဒါ" လို့ပေးပါတယ်။

ရွှီချင့် အနည်းငယ်ထကာ ဖန်ခွက်ကိုယူလိုက်သည်။ ထို့နောက်သူမကတစ်ကိုယ်လုံး နာကျင်နေကြောင်း သတိထားမိ၏။ မနေ့ညက သူ့ဒဏ်ရာကို စိတ်ပူနေတာကြောင့် သူနဲ့ နာခံမှုရှိရှိ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ခဲ့ပါတယ်။ သူလုပ်ချင်တာကို လုပ်ခွင့်ပေးလိုက်သည်။ အဲဒီအစား စုန့်ယန့်ကသူ့ကိုယ်သူ ဘယ်လိုထိန်းရမလဲ မသိတော့ဘူး။ သူသည် ထိုအရာများကို ထပ်ခါထပ်ခါ ဆက်လက်လုပ်ဆောင်နေခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် သူအကြည့်တွေက ဘယ်လောက် နက်နဲသလဲဆိုတာကို တွေးကြည့်လိုက်ရင်း သူမဟာ ပျော်ရွှင်ပြီး လုံခြုံတယ်လို့ ခံစားရပါတယ်။

စုန့်ယန့် က သူ့လက်ရှည်ကြီးကို ဆန့်ထုတ်လိုက်ကာ ဆေးလိပ်ဘူးဘက်ကိုရောက်သွားသည်။

"ဆေးလိပ်သောက်ချင်လို့လား"

"မဟုတ်ဘူး၊ ဖုန်းယူမလို့ပါ" နောက်ဆုံးတော့ သူ့ဖုန်းကိုရသွားတယ်။ အချိန်ကိုကြည့်လိုက်တော့ မနက် 6 နာရီထိုးနေပြီဖြစ်၏ "မင်းဆေးလိပ်သောက်နေသေးလား?"

"..... ဘယ်လိုလုပ်သိတာလဲ?"

"နောက်ဆုံးအကြိမ်မင်းရဲ့အိမ်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်တုန်းက၊ ပြာတွေကို အမှိုက်ပုံးနားက ဗီရိုထဲမှာ ဝှက်ထားတာကို သတိထားမိတယ်၊ ဘယ်လောက်တောင် ကောင်းတဲ့ဆရာဝန်ပါလိမ့်"

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Apr 25, 2023 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Waiting for you in a city (MM translation)Where stories live. Discover now