19

1.5K 210 10
                                    

တံခါတံခါးဝကလူကနာက်င္ေနေသာ သူ႕ရဲ႕ လည္ပင္းကို လက္ျဖင့္ ပြတ္ကာအခန္းအလယ္သို႔ ေလ်ာက္လာသည္။

"သူက ေရသူတိုင္းျပည္ရဲ႕ ေမွာ္ဆရာ အယ္လ္ တဲ့ "

ဘယ္လ္က မိတ္ဆက္ေပးလာသည္။

"ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္"
အယ္လ္ ကမိုမိုေဘးက အေကာင္ေတြကိုခပ္စူးစူးၾကည့္ကာေျပာသည္။

"ေနာက္ဆုံးေတာ့ လူသားရွာေတြ႕ၿပီေပါ့"

"ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္က မိုမိုပါ "

"အင္း"
အယ္လ္က ထိုသို႔ေျပာကာ မိုမို ဆန႔္ထုတ္ထားေသာလက္ကိုမျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္သြားလိုက္သည္။

"အျမန္လုပ္တာေပါ့ လက္ေပး"
အယ္လ္ ကေျပာကာ ႁပြန္တစ္ခုကိုယူလိုက္သည္။

မိုမိုက အယ္လ္နဲ႕ပက္သက္ၿပီး ခံစားခ်က္သိပ္မေကာင္းေပ။

"အရွင္မ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို အခ်ိန္အခ်ိဳ႕ေပးပါလား"
မိုမိုကေတာင္းဆိုလိုက္သည္။ သူထိုေမွာ္ဆရာနဲ႕ပက္သက္ၿပီး အေတာ္ေလး ခံစားခ်က္မေကာင္းေပ။

"အရွင္မ ဒီကိစၥ ေႏွာင့္ေႏွးလို႔ မရဘူးေနာ္"

အယ္လ္က ထိတ္လန႔္တၾကားေျပာလိုက္မိသည္။ သူ႕အသံေၾကာင့္ ေရသူဘုရင္မက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားတာျမင္ေတာ့မွ သူေျပာတာလြန္သြားမွန္းသတိထားမိသြားသည္။

"ကြၽန္ေတာ္ကမင္းသားငယ္ေလးအတြက္စိုးရိမ္လို႔ပါ"

"ကြၽန္မ လည္းသူ႕အတြက္စိုးရိမ္ပါတယ္ဒါေပမယ့္ အတင္းအက်ပ္ေတာ့လုပ္လို႔မရဘူးေလ"

ေရသူဘုရင္မက ထိုသို႔ေျပာၿပီးေနာက္ မိုမို ဘက္သို႔လွည့္ကာ သူ႕(မိုမို) လက္ကိုကိုင္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။

"ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကူညီေပးပါေနာ္"

"ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳးစားပါ့မယ္"

အနားတြင္ရွိေသာ ဖုန္းက်င္းမွာ မိုမို လက္ကိုမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီးၾကည့္ေနသည္။ သူ႕ပုံကိုၾကည့္ရတာ အခုခ်က္ခ်င္း အဲ့လက္ကိုဆြဲျဖဳတ္ခ်င္ေနသည့္ပုံ ရသည္။

ေရသူစုံတြဲ အခန္းထဲက ထြက္သြားေတာ့ အယ္လ္က ေနာက္မွလိုက္သြားကာ သူ႕မ်က္ႏွာက သိပ္အဆင္မေျပတဲ့ပုံေပၚေနသည္။

ချစ်လှစွာသောသားရဲလေး ( ခ်စ္လွစြာေသာသားရဲေလး)Where stories live. Discover now