Our Story/ tk

2.2

"Komiserim şimdi ayıp olmuyor mu bizi ayrı ayrı odalara aldınız sorguluyorsunuz. Biz yabancı mıyız lütfen ya, düzenli müşterilere böyle mi yapılır?"

"Karakolun düzenli müşterisi mi olur lan?! Deli ettiniz beni. Hastanelik ettiğiniz adam sizin hakkınızda çok ilginç şeyler söyledi. Bir süre bizimle kalacaksınız."

"O itin sözüne mi inanacaksınız komiserim nolur salın gidelim ya." Gözlerinin içine baktığım adamın çene sinirleri iyice belirginleşince ısrarlarımı kesip ortamı yumuşatmaya çalıştım.
"Neyse tamam ya biz temiziz nasılsa bekleriz hehehe, bu arada Yoongi'nin eteği yırtılmıştı ona varsa yenisinden bir mini etek alabilir miyiz? Kombini bozulmasın şimdi." Karşımda put gibi duran adam yine tek bir mimik yapmadan yüzüme baktı. Bakışlarımı kaçırıp odayı süzmeye başladım.
Gri tonlarda bir odaya sokmuşlardı beni, asla itiraz etmedim bu arada gir dediler ben de girdim. Yoongi sıkıntı çıkarıp itiraz ettiği için ters kelepçe takıldığını görünce götüm götüm girdik odalara. Taehyung bile mor gözüyle başka bir odada oturuyordu şu an. Aklıma gelir gelmez yeniden konuşmaya başladım.
"Ya da siz Yoongi itini boşverin o halleder, Taehyung'a bir parça buz verirseniz sevinirim komiserim. Saygılar komiserim, biz polisleri çok severiz ailecek, vatan bölünmez komiserim, taş gibisiniz maşallah komiserim, bu fiziğiniz halis mid..."

"Kes! Verdik zaten, buzunu da şortunu da verdik sus artık. Sessizce bekle burada, çenen ne düşükmüş senin yaylarını sikeyim be çocuk. Senden değil ajan, armuda sap bile olmaz ama sorgulama emri üstlerimden geldi." Tam karşımdaki sandalyede oturuyordu, sinirlendirince aniden kalktı. Söylene söylene odanın kapısına gidip çarparak çıktı. Ne dedik sanki bu da hemen darlandı, bizim eve gelse 10 saniye hayatta kalamazmış.

Demek o mutant Seungri hakkımızda ajan demiş...
Çok saygı duydum bu arada ben olsam 'pezevenk bu komiserim kadın pazarlıyor, kaçakçı bu, terörist, vatan haini, bombacı, katil, hüda-parlı, şeriatçı, hırsız, cibiliyetsiz, kifayetsiz' derdim. Ne demişler düşmanın bile hayırlısı...

Bomboş odada oturmaktan sıkılıp ayaklandım. Odanın içinde açık kahve bir masa ve iki tane demir sandalye dışında hiçbir bok yoktu. Giderek daha da sıkılmaya başladığım için oda üstüme üstüme geliyordu. Boş boş daha fazla volta atamayacağımı bildiğimden kapıya ilerledim. Alacaklı gibi vurmaya pardon yumruklamaya başladım. Sonunda bir polis memuru gelip kapıyı açtı. Muhtemelen içeride öldüğümü düşündüğü için endişeli bakışlarla odayı taradı.
"Merhaba memur bey, şimdi siz beni buraya kapadınız ama kalamam ben burada. Şöyle bir karakolu turlayıp gelsem nasıl olur?" Zoraki bir gülümseme ile sorumu sorunca memurun kafası daha da karıştı. Avel avel yüzüme bakarken kaşları bir çatılıp bir gevşiyordu. Tam ağzını açtığı sırada az önce benimle birlikte odada oturan polis tekrar odaya girdi.
"Bu arkadaş karakolu turlayıp gelmek istediğini söyledi komiserim." Kapıda duran polis içeri giren adama beni ispiyonlayıp kapıyı geri kapattı. Şimdi odada iki kişiydik.

"Burası müze mi bir turlayıp geliyorsun hayırdır aslan? Sen benim bugün sabır sınavım mısın? Geç lan yerine!" Eğer dikkatli dinlerseniz biraz gerilmiş. O son bağırışı yapmasa belki direnirdim ama şu an götüm pek yemediği için minik minik demir tabureye geri döndüm.
"Kızmayın komiserim, yanaklarınızı yerim sizin hehe, şimdi benim biraz anksiyetem var da yerimde duramam ben öyle. Ölürmüşüm..." Artık adam sinirinden yüzüme bile bakmıyordu. Masaya uzun uzun dalıp gidiyor, derin derin nefesler alıyordu.

"Tamam şimdi birkaç soru sorup seni buradan siktir edeceğiz anlaştık mı? Düzgünce cevap ver, ben seni öldürmeden bitsin." Daha fazla sinirini bozmamak için sorularımı kendime saklayıp kafamı evet anlamında salladım. Sorular neyle alakalıydı acaba? Bilsem hazırlıklı gelirdim. İki yanlış bir doğruyu götürecek mi? Yanlış cevaplarsam içeri mi gireceğim? Neye göre kime göre yanlış cevaba yanlış denecek? Tam olarak ne ajanı olmakla suçlanıyorum? Gerçekten ajan mıyım? Ajanlıktan ne kadar kazanıyorum? Adım neydi?