Tek Sığınak

7. Bölüm

Bölüm şarkımız 

Gökhan Türkmen ~ Aşk

7. Bölüm

"Daima yanındayım."

-- ATEŞ -- 

"Seni koruyabilmek istiyorum Asil. Sonuna ve sonsuza dek..." Uyumuştu, duymayacağını bilsem bile bunu fısıldamak gelmişti içimden. O sırada gözlerim kapıya kaydı. "Ateş?.." Derin bir nefes aldım. "Birazdan uyanır uyanınca geleceğim, geçin siz." 

Gözlerinin içine baktım. "İyi mi peki?" diye soran Mert'ti. "Umarım..." Dediğim bir laf veya bağırışım onu korkutmuştu ama bu gerçekten istemeden olmuştu... 

Elini, avcumun içine aldım ve kaldırarak dudaklarımı bastırdım. Ardından da elini indirerek elini ellerimin arasına aldım. Sağ yanağımın ıslandığını hissettim, ağlıyor muydum? 

"Asil, benim güzel Küçüğüm..." Gerçekten ağlıyordum, istemsizce ağlıyordum... "Özür dilerim..." Mert seslendi o an. "Ateş, sakin ol biraz. Ağlıyorsun..." Gözlerimi Asil'den çekmedim. "Aşağı gidebilir misiniz, lütfen." Ardından bir şey demeden uzaklaştığının sesi geldi. 

"Küçücüğüm, her şeyim

N'olur çok uzaklara gitme

Gidersen öleceğim

Karanlığa döneceğim, of" 

Aklımda dolanan sözlerle derin bir nefes aldım. Benim hâlim bu muydu gerçekten? Ben karanlığın içindeyken güneş gibi doğmuştu hayatıma ve o gülümsedikçe ben de gülümsemiştim. Şimdi neydi benim bu hâlim? 

Ben... Ateş Deniz Tekiner? Yoksa?.. Hayır oğlum hayır, senin aşık olman yasak. Senin sevdiğin birini görürlerse onların eline koz geçer, onların eline koz geçer. Duygularım olamazdı kimseye, asla olamazdı... 

Kafayı yeme sınırına gelirken gerçekten sabır çektim. Ardından da elini tekrar havaya kaldırdım ama bu sefer elinin üstü yerine avucunun içini öpmüştüm. "Güzelim... Uyan hadi. Gözlerin kapalı ve sen kötüyken uyuyunca ben kendimi kötü hissediyorum. Seni bu hâle sokanın ben olduğunu düşünmek kalbimi buza dönüştürüp kırıyor..." 

Derin bir nefes aldım, daha uyuyakalışının üstünden maksimum on dakika geçmişti ama ben uyanması için yalvarır hâle gelmiştim. Uykuyu çok seviyordu ama ben de gözlerinin yeşillerini çok seviyordum, etrafa harika bakıyordu. 

"Sen hani her baktığında hem çok güzel bakıyorsun ya işte o bakışlarını özledim... Aç ve o güzel yeşillerini bana sun Asil, lütfen." 

Derin bir nefes aldım ve sözlerime devam ettim durmaksızın. "İlk tanıştığımız gün seni öylece gördüğümde kalbim paramparça olmuştu. Hele ki o kadar morluğa ve ağrıya rağmen ayakta duruyorken sen... Kendimdeki seni koruma ve yardım etme isteğine engel olamadım..." 

Derin bir nefes verdim, ona bir şeyler mi hissetmeye başlamıştım yoksa ben? Sanırım her ne kadar inkar etsem de bir şeyler hissediyordum... Ama olamazdı ki, yasaktı bana aşık olmak. Eğer aşık olursam ve diğerleri bunu öğrenirse onu bana karşı kullanabilirlerdi, kaçırabilirlerdi... 

Onu koruyacaktım ama bu kadar yakın olmadan ve duygularımı kalbime gömerek olmalıydı, aksi hiçbir şekilde olmazdı. Onu tehlikeye atamazdım.