If I was your boyfriend, never let you go

9. Drugi połfinał

Dzień rozpocząłem dość późno, ale przebiegał dość zwyczajne.

Po południu tak jak obiecał Kris odbyła się mała próba, która pozwoliła mi na chwilę nie myśleć o Jere.

Szło nam dobrze, byliśmy doskonale przygotowani.

Byłem z nich bardzo dumny, niczym ojciec.

-Gotowy?- spytał Nace włażąc mi do przebieralni, gdy przebierałem spodnie.

- Było by mi łatwiej gdybyś mi się nie patrzył na tyłek- zaczęłem podskakiwać, by spodnie lepiej weszły.

-A żeby to był pierwszy raz kiedy cie widzę bez gaci- jakby od niechcenia wyszedł z pomieszczenia.

-Zaraz musimy wychodzić, więc się pospiesz!- krzyknął na odchodne.

Po chwili męczenia się z ubraniami byłem gotowy, lecz trochę zestresowany. Zaraz mieliśmy wyjść i wystąpić przed kilkoma milionami ludzi.

Wyszłem na korytarz, a potem w kierunku sceny po drodze wpadając na chłopaków.

-No to zaczynamy- powiedziałem, gdy weszliśmy za kulisy

Zaczęłem się rozglądać po green roomie za Jere, ale nigdzie go nie widziałem.

Nie będę ukrywać, że czujem smutek i lekkie rozczarowanie.

Show się rozpoczęło, a ludzie zaczęli wiwatować.

Na samym początku po raz kolejny przedstawiono prowadzące i kraje, które biorą udział.

Pierwszy był reprezentant Dani.

Młody chłopak w różowym kostiumie śpiewał energiczną piosenkę.

Po nim było jeszcze 7 piosenek.

Każdemu z osobna życzyliśmy powodzenia.

Potem była Blanka.

Jej nie życzyliśmy.
(Szczególnie Jan)

Po bejbie przyszła kolej na nas.

Przytuliliśmy się i weszliśmy razem na scenę trzymając się za ręce.

Każdy zajął swoje miejsce.

Stanęłam na środku przy mikrofonie. Wziąłem głęboki wdech i popatrzyłem na widownię.

Na scenie panowała kompletna ciemności, a mój śpiew opanował głuchą przestrzeń.

Reflektory oświetliły scenę.

Postanowiłem, że pomimo smutku i stresu to będzie najlepszy koncert jaki kiedy kolwiek daliśmy.

Popatrzyłem się wprost na kamerę,a moja pewność siebie podskoczyła.

Znów byłem starym Bojanem, który niczego się nie bał i robił to co kochał.

Bawiłem się najlepiej na świecie tak samo jak chłopkami.

Usłyszałem dzień bębnów Jere i gitary Nace, Jana oraz Krisa i już wiedziałem, że dają z siebie wszystko.

Gdy kończyłem śpiewać chłopcy podeszli do mnie co mnie trochę rozczuliło.

-Dziękuję Europo!- krzyknołem - Kochamy was!

Unieslismy ręce w znaku serca po czym usłyszeliśmy gromkie brawa.

Nie mogłem uwierzyć w to gdzie teraz jesteśmy i ile musieliśmy przejść, żeby tu być. Jestem wdzięczny, że poznałem mój zespół, i że razem możemy uczestniczyć w czymś tak pięknym.