# Unicode #
"ထ..ဆေးရုံသွားမယ်..."
ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ဂုရဲ့အပူမလောင်တဲ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီးပြောတော့...ဂျောင်ဂုက ကြောက်လန့်တကြားငြင်းလာ၏။
"မ..မသွားဖူး!...မသွားဖူးဆိုမသွားဖူးနော်~....ဆေးလိမ်းလိုက်ရင် ပျောက်သွားလိမ့်မယ်...လုံးဝဘဲ..မသွားဖူး!..."
"မရဘူး!...သွားရမယ်!..အတွန့်တက်မနေနဲ့..လာ~...သွားမယ်!..."
"မသွားဖူး !!.."
"ဂျွန်ဂျောင်ဂု!!...ငါက သွားမယ်ဆို အတွန့်မတက်နဲ့လာ...ခုချက်ချင်းသွားမယ်!!!"
"မသွားဖူး...အာ့!...ကင်မ်...ကင်မ်ထယ်ယောင်း!!....မသွားဖူးလို့ပြောနေတယ်လေ...အောက်ပြန်ချပေး!!.."
ဇွတ်ငြင်းနေတဲ့ ဂျောင်ဂုကို ထယ်ယောင်းက ပွေ့ချီလိုက်တော့...ရုန်းကန်ရင်း...အောက်ချပေးဖို့ပြောနေသည်။
ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ဂုကို အတင်းပွေ့ချီသွားတာကြောင့်...ယွန်ဂီတို့မှာနောက်က အတင်းလိုက်ရသည်။
"အာ~...ဟန်နီ...ထလေ...လိုက်သွားရအောင်..."
အကုန်လုံးထသွားတာတောင်...ထမင်းလိပ်ကို ပါးစပ်ထဲအဆက်မပြတ်ထည့်နေတဲ့ ..ဆော့ဂျင်ကို နမ်ဂျွန်းက ခေါ်လိုက်ရ၏။
"အွန်း~...အွန်း~....ထန...ဒါရေး ချားရိုက်ရုံးရယ်..."
ပါးစပ်ထဲပြည့်ပြီး စကားမပီတော့တာတောင်...ထပ်ထည့်နေတဲ့ ဆော့ဂျင်...
"လာပါ...ဟန်နီရယ်..."
"ဟင့်...နာ့..တနင်းရိပ် ရေး..."
နမ်ဂျွန်းက ဆွဲခေါ်တော့ ထမင်းလိပ်ကို သံယောဇဉ်မပြတ်တဲ့ ဆော့ဂျင်တ လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်နဲ့ ပါလာသည်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"အပူလောင်တာက သိပ်မများပါဘူး...ဆေးပုံမှန်လိမ်းပေးရင် ပျောက်ပါတယ်..."
"ဒေါက်တာကသာ မများဘူးပြောတာ...လက်ဖမိုးတစ်ခုလုံးနီရဲနေတာမမြင်ဘူးလား...."
ဒေါက်တာကရတယ်ပြောတာတောင် အတွန့်တတ်နေတဲ့ထယ်ယောင်း....
"ဒီမှာ...ဒေါက်တာက အဆင်ပြေတယ်ပြောနေတယ်လေ...ခင်ဗျားက ဘာဖြစ်နေတာလဲ..."
